Οι τσιγγάνοι της Ουκρανίας ...δεν ανεβαίνουν στον ουρανό!

 Με αφορμή τον βασανισμό των τσιγγάνων στο Λβιβ της Ουκρανίας αναδημοσιεύουμε από τον Αθέατο Κόσμο το άρθρο  

 Μπερέγκοβο, Δυτική Ουκρανία | Οι τσιγγάνοι ...δεν ανεβαίνουν στον ουρανό!

Στο Μπερέγκοβο, δίπλα στην ουγγρική κοινότητα που πλειοψηφεί και στους Ουκρανούς, ζουν περίπου έξι χιλιάδες Ρομά στα περίχωρα της πόλης, σε μια περιτοιχισμένη πολιτεία από άθλιες πρόχειρες κατοικίες, λασπωμένους χωματόδρομους, δίχως ύδρευση, αποχέτευση και την πλειοψηφία των παιδιών χωρίς σχολείο. Ο καταυλισμός υπήρχε από το 1860 αλλά μεγάλωσε τον προηγούμενο αιώνα, στην δεκαετία του Τριάντα, με οικογένειες τσιγγάνων που ήρθαν από την Ουγγαρία. Το πολυεθνικό Μπερέγκοβο, όπως πολλές πόλεις που βρίσκονται πάνω σε συνοριακές γραμμές έχει πολυτάραχο παρελθόν. Τμήμα του Βασιλείου της Ουγγαρίας παλιότερα, πέρασε στην εδαφική επικράτεια της Τσεχοσλοβακίας από το 1919 ως το 1938 αλλά από το τέλος του Παγκόσμιου Πόλεμου μαζί με όλη την περιοχή της Υπερκαρπαθίας, ανήκει στην Ουκρανία. Η εθνικιστική αφύπνιση των Ούγγρων έχει μετατρέψει το σημείο σε εστία έντασης ανάμεσα στην Βουδαπέστη και το Κίεβο. Στη σκιά αυτής της αντιπαράθεσης, η κοινότητα των Ρομά, η μεγαλύτερη αστική συγκέντρωση σε όλη την Ουκρανία, έχει στοχοποιηθεί από φασιστικές συμμορίες που έχουν πολλαπλασιαστεί, ιδιαίτερα ύστερα από την εξέγερση της Μεϊντάν. Αν και το Μπερέγκοβο έγινε καταφύγιο για πολλές κυνηγημένες οικογένειες Ρομά από άλλα μέρη της χώρας, η πίεση και εδώ μεγαλώνει μέρα με τη μέρα. Στη 1 Ιουλίου στο σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης ανακαλύφθηκε το πτώμα μιας μαχαιρωμένης στο λαιμό γυναίκας Ρομά. Περίπου τριάντα χρόνων το θύμα, ήταν μητέρα ενός παιδιού και με ένα καλάθι γυρνούσε στους δρόμους συλλέγοντας παλιοσίδερα. Οι τοπικές αρχές ακολουθώντας την πάγια τακτική των ουκρανικών κυβερνητικών υπηρεσιών απέδωσαν τον φόνο σε άγνωστα αίτια.

Νταβίντ Ποπ

Έχουν καταγραφεί πολλές οργανωμένες επιθέσεις φασιστικών ομάδων σε καταυλισμούς Ρομά σε διάφορα σημεία της Ουκρανίας τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερα όμως το 2018 έχουν πολλαπλασιαστεί, με τα διεθνή ΜΜΕ να έχουν μετρήσει τουλάχιστον έξι τέτοια περιστατικά σε ένα εξάμηνο. Τον Απρίλιο στο Λύσα Γκόρα, σε δασώδη περιοχή του βουνού που βρίσκεται έξω από το Κίεβο, η φασιστική συμμορία C14, επιτέθηκε σε ένα πρόχειρο καταυλισμό με πέτρες και σπρέι πιπεριού, βάζοντας φωτιά στις σκηνές με αποτέλεσμα τον τραυματισμό αρκετών Ρομά. Στα περίχωρα του Λβοφ (Λβιβ) στις 24 Ιουνίου μια ανάλογη επίθεση από ομάδα ακροδεξιών νεαρών με την επωνυμία “Οργισμένη Νεολαία” οδήγησε στον θάνατο του εικοσιτετράχρονου Νταβίντ Ποπ και τον σοβαρό τραυματισμό μερικών άλλων. Η επίθεση έγινε βράδυ κοντά στο χωριό Σοκολνίκι και αμέσως αποκαλύφθηκε πως η ομάδα των νεαρών έχει αναφορά στην γερμανική ναζιστική νεολαία. Άλλες επιθέσεις αναφέρθηκαν στο εθνικό πάρκο του Κιέβου Holosiivskyi, στην Ternopoloskaya και αλλού. Παρά τις αντιδράσεις και τις διεθνείς καταγγελίες, το καθεστώς του Κιέβου, όταν δεν μπορεί να αποκρύψει το εξελισσόμενο πογκρόμ, σπεύδει να το αποδώσει σε ρωσικό δάκτυλο! Αναλύσεις στο φίλο-κυβερνητικό τύπο ισχυρίζονται πως η δράση των φασιστικών ομάδων αποτελεί μέρος του υβριδικού πολέμου που διεξάγει η Μόσχα μέσα στην Ουκρανία με σκοπό την υποκίνηση εσωτερικών διαιρέσεων και τη δυσφήμιση στο εξωτερικό!

Οι εκτιμήσεις για το συνολικό πληθυσμό των Ρομά που βρίσκονται στην Ουκρανία ποικίλουν. Σε αντίθεση με τις κυβερνητικές καταγραφές που τους υπολογίζουν σε σαράντα πέντε χιλιάδες, άλλες εκτιμήσεις από ευρωπαϊκές ή ανεξάρτητες πλευρές τους ανεβάζουν σε εκατόν είκοσι χιλιάδες. Η έλλειψη διαβατηρίων και πιστοποιητικών γέννησης από τα χρόνια της διάλυσης της ΕΣΣΔ, ο φόβος των διώξεων και η πάγια πολιτική των Ουκρανικών αρχών να αποφεύγουν μια αξιόπιστη καταγραφή είναι οι λόγοι για την υποεκτίμηση. Η πλειοψηφία των Ρομά ζουν σε περιοχές της δυτικής Ουκρανίας, ακριβώς εκεί που κυριαρχούν οι εθνικιστές και δρουν ανενόχλητες οι φασιστικές δυνάμεις. Τα τελευταία γεγονότα ξύπνησαν τις μνήμες του τρομακτικού παρελθόντος, δηλαδή τα όσα συνέβησαν στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Τότε οι ναζί σε συνεργασία με τους Ουκρανούς φασίστες οργάνωσαν και εκτέλεσαν μια τεράστια ανθρωποσφαγή με επίκεντρο τη χαράδρα του Μπάμπι Γιαρ στα όρια του Κιέβου. Εκεί σφαγιάστηκαν περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες Εβραίοι και στην συνέχεια Ρομά, Τσιγγάνοι, κομμουνιστές και αιχμάλωτοι σοβιετικοί στρατιώτες . Στο χώρο του μνημείου που βρίσκεται εκεί που διαπράχθηκε το απαίσιο μαζικό έγκλημα υπάρχει μια μεταλλική άμαξα, παραδοσιακό όχημα μετακίνησης των Ρομά για να θυμίζει το άγνωστο Ολοκαύτωμα. Στα χρόνια που στην Ευρώπη κυριαρχούσε το ναζιστικό τέρας, με την ίδια δολοφονική μανία κυνηγήθηκαν οι Ρομά και άλλες κοινότητες Τσιγγάνων. Το αποτέλεσμα ήταν να εξοντωθεί το 25% των πληθυσμών που ζούσαν στις κατεχόμενες χώρες.

Στη μεταπολεμική περίοδο, ακόμη και στις δεκαετίες του Εξήντα και του Εβδομήντα στις οποίες η επαναστατική πρόοδος ανακόπηκε από την κυριαρχία του ρεβιζιονισμού, οι Ρομά στη Σοβιετική Ένωση και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ζούσαν φτωχικά αλλά σε συνθήκες ασφάλειας και σεβασμού. Σε αυτά τα χρόνια, ένας σπουδαίος σοβιετικός σκηνοθέτης με καταγωγή από τη Μολδαβία, ο Εμίλ Λοτεάνου ύμνησε με λυρισμό τον πολιτισμό και την ζωή των τσιγγάνων. Το ρομαντικό δράμα, “Οι τσιγγάνοι ανεβαίνουν στον ουρανό”, βασισμένο σε διηγήματα του Γκόρκι, είναι μια από αυτές τις δημιουργίες του. Στην Ουκρανία, όμως, του άγριου καπιταλισμού και του αναγεννημένου φασισμού, οι Ρομά ξαναγυρνούν στην κόλαση!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ρεπορτάζ για τα γεγονότα
www.travellerstimes.org.uk/features/stateless-roma-ukraine-have-nowhere-turn και
ΔΕΙΤΕ εικόνες για τους Ρομά και το Μπερέγκοβο birdinflight.com/reportage/20160512-roma-people-transcarpathia.html και macos.livejournal.com/1242056.html