ΗΠΑ: ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ, ΠΡΟΧΩΡΟΥΝ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ

Στις μισές τουλάχιστο Πολιτείες των ΗΠΑ θα απαγορευτεί ή θα περιοριστεί το δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, αν το σχέδιο απόφασης του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ που διέρρευσε στο ψηφιακό περιοδικό Politico, δημοσιευτεί επίσημα ως τελική απόφαση. Σύμφωνα με αυτό, αν θεωρηθεί ακριβές, καταργείται ο νόμος «Ρόου εναντίον Γουέιντ» του 1973, που θέτει φραγμό σε πολιτειακούς νόμους που απαγορεύουν ή περιορίζουν το δικαίωμα στην άμβλωση και ποινικοποιούν τις σχετικές πράξεις. Το σχέδιο απόφασης συνέταξε ο δικαστής Alito, μετά από προσφυγή της Πολιτείας του Μισισιπή κι εκφράζει τη διορισμένη από τον Τραμπ πλειοψηφία του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Οι συντηρητικοί κύκλοι των ΗΠΑ πανηγυρίζουν θεωρώντας δεδομένη την τελική απόφαση. Την ίδια στιγμή, οι αντιδράσεις που έχουν ξεσπάσει είναι μεγάλες αλλά φαίνεται πως χρειάζεται να γίνουν θυελλώδεις. Η επικράτηση ενός τέτοιου σχεδίου δεν θα επηρεάσει μονάχα τις γυναίκες στις ΗΠΑ αλλά θα τροφοδοτήσει και θα αποθρασύνει τις πιο ακραίες σκοταδιστικές φωνές.

Η Πολωνία πρόσφατα απαγόρευσε τις αμβλώσεις. Στη χώρα μας πληθαίνουν οι αντίστοιχες φωνές ακροδεξιών, φασιστικών, παραθρησκευτικών οργανώσεων. Η καθιέρωση από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας «ημέρας αγέννητου παιδιού», οι αφίσες που γέμισαν τους σταθμούς του μετρό ενάντια στις αμβλώσεις με υπογραφή «Κίνημα υπέρ της ζωής», το περίφημο «συνέδριο γονιμότητας», τα βίντεο του υπουργείου Παιδείας που προπαγάνδιζαν στους μικρούς μαθητές τη συγκεκριμένη θεωρία, δείχνουν πως δεν πρέπει να υπάρχει εφησυχασμός.

Οι συντηρητικοί κύκλοι του συστήματος δυναμώνουν από τις πολιτικές που προωθούν από κοινού με τους λιγότερο συντηρητικούς. Ο κοινωνικός αναχρονισμός, οι μεσαιωνικές αντιλήψεις, ο σκοταδισμός και ο ρατσισμός πλαισιώνουν το καπιταλιστικό σύστημα που συντεταγμένα και με ξέφρενους ρυθμούς επιχειρεί να πάρει την ιστορική ρεβάνς και να ξεριζώσει ό,τι θυμίζει δικαίωμα. Γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό, άνισο και άδικο. Η γυναίκα στοχοποιείται, αυξάνονται οι ρυθμοί και οι μορφές εκμετάλλευσης και καταπίεσής της. Ένα είναι βέβαιο, πως τα δικαιώματά της δεν θα τα υπερασπιστούν οι «προοδευτικοί» αστοί ή αστές.

Όπως ανοίγει η συζήτηση για τις αμβλώσεις ξεβράζεται η αστική ιδεολογία σε όλο της το μεγαλείο. Η θεωρία του αγέννητου παιδιού είναι η ιδεαλιστική προσέγγιση της έννοιας «ζωή». Σύμφωνα με αυτή, ο άνθρωπος υπάρχει από τη στιγμή της σύλληψης, δεν απαιτείται κάποια ανώτερη οργάνωση της ύλης και δεν διαμορφώνεται από το περιβάλλον που ζει. Έτσι, η άμβλωση θεωρείται δολοφονία.

Η κυρίαρχη ιδεολογία αντανακλάται στα επιχειρήματα που αντιστέκονται στην απαγόρευση των αμβλώσεων. Το σύνθημα που προβάλουν φεμινιστικές οργανώσεις για «αυτοδιάθεση του σώματος», πέρα από τις αυταπάτες που σπέρνει για τους βαθμούς ελευθερίας που αφήνει το σύστημα καταπίεσης κι εκμετάλλευσης στα θύματά του, μετατρέπει το ζήτημα σε «ατομική υπόθεση» και υποβαθμίζεται ο συλλογικός αγώνας που πρέπει να δοθεί. Το δικαίωμα της γυναίκας να διακόψει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη με ασφάλεια, χωρίς να απολογείται στο κράτος και τους δικαστές του γι’ αυτό, είναι κομμάτι των λαϊκών δικαιωμάτων. Είναι υπόθεση του γυναικείου κινήματος, που με τη σειρά του είναι αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού-εργατικού κινήματος.

Οι παράγοντες του συστήματος που τάσσονται κατά των αμβλώσεων δε κολλάνε αφίσες στο μετρό για να διαμαρτυρηθούν για τις απολύσεις εγκύων γυναικών, για την περικοπή επιδομάτων και παροχών στις μητέρες. Αντιμετωπίζουν τη γυναίκα ως μια μηχανή αναπαραγωγής. Τα παιδιά τα βλέπουν ως μελλοντικούς υπηρέτες τους. Διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το αγέννητο παιδί και αδιαφορούν γι’ αυτό που έχει γεννηθεί.

Είναι δεδομένο πως η απαγόρευση δεν μειώνει τις αμβλώσεις. Απλά αυξάνονται οι θάνατοι και οι κίνδυνοι όταν γίνονται σε συνθήκες παρανομίας. Θύματα οι πιο φτωχές γυναίκες. Αυτό συνέβαινε πάντα αλλά στις μέρες μας καταγράφεται κι από τη  στατιστική. Μια ευκατάστατη γυναίκα είχε κι έχει τη δυνατότητα πρόσβασης σε ακριβές κλινικές που εγγυόνται υγεία και εχεμύθεια. Αντίθετα, η φτωχή γυναίκα καταφεύγει στους κομπογιαννίτες, τις πρακτικές μαμές και στα χειρουργικά κρεβάτια φτηνών κλινικών θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή της και την ελευθερία της.

Όταν οι αστοί μιλάνε για ζωή εννοούν την επιβίωσή τους. Θρέφονται ξεζουμίζοντας τις ζωές των άλλων και προχωρούν σε ανθρωποθυσίες για να φυσήξει τα πανιά τους ούριος άνεμος. Σήμερα, οδηγούν την ανθρωπότητα στο μεγάλο ανθρωπο-θυσιαστήριο του πολέμου. Διαπαιδαγωγούν κάθε παιδί που θα γεννηθεί να στέκεται αδιαμαρτύρητα μπροστά στη μπούκα των πολυβόλων.

Όταν υπερασπίζουμε τα δικαιώματά μας, υπερασπίζουμε τη ζωή.

Β.Δ.