Πρωτοβουλία 4808: Η εργατική δράση σταθερά στο στόχαστρο των κρατικών μηχανισμών

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνομιλιών δεκάδων χιλιάδων πολιτών από τις μυστικές υπηρεσίες επιβεβαιώνουν -πέρα από τις ενδοαστικές φαγωμάρες- αυτό που γνωρίζουμε πολύ καλά: το αστικό κράτος και οι κυβερνήσεις του χρησιμοποιούν κάθε δυνατή μέθοδο για προκειμένου να προστατέψουν τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετούν ενάντια -πρώτα και κύρια- στην εργατική τάξη και το λαό.

Όταν οι κοινωνικές αντιθέσεις και η ταξική πάλη οξύνονται και τα πράγματα για τους αστούς δυσκολεύουν, τότε το υποτιθέμενο κράτος δικαίου πάει περίπατο, ακόμα και ως πρόσχημα. Τη θέση των υποκριτικών διαβεβαιώσεων περί προστασίας των ατομικών δικαιωμάτων και των βαρύγδουπων εγγυητικών διακηρύξεων του κράτους δικαίου παίρνουν οι καλά δοκιμασμένες και αποδεδειγμένα αποτελεσματικές για τη διατήρηση της εξουσίας, πρακτικές του αστυνομικού κράτους. Παρακολουθήσεις, υποκλοπές, διώξεις, συλλήψεις-απαγωγές και παράνομες κρατήσεις προσώπων και βέβαια, ακόμα και δολοφονίες.

Οι καταγγελίες της ΠΕΝΕΝ από τον Ιανουάριο του 2015 για την παρακολούθηση των τηλεφωνικών επικοινωνιών του Προέδρου της, Αντώνη Νταλακογεώργου, και του τηλεφωνικού κέντρου στα τηλέφωνα της Ένωσης, αλλά και η ανεπιτυχής προσπάθεια να απαντήσει γι’ αυτές ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας την περίοδο εκείνη, Θ. Δρίτσας, φέρνουν στο προσκήνιο το πολύ σοβαρό και κρίσιμο ζήτημα του ανίερου τρόπου που οι αντιδραστικές δυνάμεις προσπαθούν να θέσουν υπό έλεγχο και να καταστείλουν τη συνδικαλιστική δράση. Οι δεκάδες χιλιάδες περιπτώσεις επίσημης άρσης του τηλεφωνικού απορρήτου «για λόγους εθνικής ασφάλειας», που αφορούν πολλαπλάσιους ανθρώπους, εκτινάχτηκαν στα χρόνια των μνημονίων (ενδεικτικά, από 406 το 2005, σε 5.459 το 2010, σε 15.475 το 2021). Είναι ολοφάνερο ότι οι μεμονωμένες περιπτώσεις που βγαίνουν στη δημοσιότητα επιχειρούν να κρύψουν πως στο στόχαστρο των κρατικών μηχανισμών βρίσκονται σταθερά και διαχρονικά οι αγώνες των εργαζόμενων, οι οργανώσεις κι οι εκπρόσωποί τους.

Η οργάνωση των εργατών στα σωματεία τους και η συλλογική τους δράση μπορεί πραγματικά να αλλάξει τα πράγματα. Γι' αυτό και το αστικό κράτος χρησιμοποιεί όλες τις μεθόδους για να αναχαιτίσει και να εξαλείψει αυτή την τάση. Μέσα στη Βουλή, τα πολιτικά ανδρείκελα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου ψηφίζουν απεργοκτόνους, αντιδυνδικαλιστικούς νόμους, όπως το γνωστό νόμο Χατζηδάκη. «Έξω» από τη Βουλή, επιστρατεύουν τις γνωστές εφιαλτικές μεθόδους του χαφιεδικού βαθέος κράτους, το οποίο ενισχύεται, συγκαλύπτεται και ντύνεται με μανδύα «νομιμότητας» από τις ίδιες υπηρεσίες που κρίνουν «παράνομες» τις εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις.

Οι καταγγελίες της ΠΕΝΕΝ και του Προέδρου της, πρέπει να προβληματίσουν και να κινητοποιήσουν όλο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Δεν πρόκειται για «μεμονωμένη περίπτωση» αλλά για τον κανόνα των μεθόδων με τις οποίες βρίσκονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι που αντιστέκονται και διεκδικούν. Αυτές οι πρακτικές δεν πρέπει να γίνουν ανεκτές. Το διαρκές καθεστώς κρατικής τρομοκρατίας και χτυπήματος των δημοκρατικών δικαιωμάτων που θέλουν να επιβάλουν με στόχο την κατάπνιξη της εργατικής δράσης και τη διατήρηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, πρέπει και μπορεί να σπάσει με μαζικό, συστηματικό και οργανωμένο αγώνα.

Πρωτοβουλία για την κατάργηση του 4808/21 και την περιφρούρηση των συνδικαλιστικών ελευθεριών