Συνεπείς, όπως κάθε χρόνο στο ραντεβού τους, φίλοι συναγωνιστές και σύντροφοι καθώς και πολλοί άλλοι, κυρίως νέοι, συναντήθηκαν μπροστά στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων για να θυμηθούν και να τιμήσουν τον Στέφανο Βελδεμίρη. Τον αγωνιστή της ΕΔΑ, που δολοφονήθηκε στις 26 Οκτωβρίου του 1961. Οργανωτής και ψυχή της συγκινητικής εκδήλωσης χρόνια τώρα ο σύντροφος του Βελδεμίρη, Μόρφης Στεφούδης. Οι δυο νεολαίοι είχαν μισθώσει ταξί και έριχναν προεκλογικό υλικό της ΕΔΑ στις δυτικές συνοικίες όταν στην οδό Φιλιππουπόλεως στους Αμπελόκηπους τους πυροβόλησε ο χωροφύλακας Σπύρος Φιλίππου.
Περιγράφοντας τη στιγμή της δολοφονίας, ο Στεφούδης διηγείται: «Είχαμε τελειώσει πλέον τη διανομή και ενώ ρίχναμε από τα παράθυρα του ταξί την τελευταία δεσμίδα των προκηρύξεων, ακούστηκε ένας δυνατός κρότος... Ο Στέφανος ήταν αναίσθητος και στο πρόσωπό του είχαν χωθεί κομμάτια γυαλιού από τη θραύση του πίσω παρμπρίζ, με συνέπεια να είναι αιμόφυρτος... Καθώς τον μεταφέραμε με νοσοκομειακό στο Λαϊκό Νοσοκομείο, ο Στέφανος βρήκε για λίγο τις αισθήσεις του και καταλαβαίνοντας ότι έρχεται το τέλος του, πρόλαβε να μου πει με κομμένη την ανάσα: "Εγώ χάνομαι. Κοίτα μη σταματήσεις ποτέ αυτό που αρχίσαμε...". Στο φετινό μνημόσυνο έγιναν ομιλίες και όλοι οι παραβρισκόμενοι στο τέλος σιγοψιθύρισαν μαζί το «Πέσατε θύματα…». Παρακάτω δημοσιεύουμε την ομιλία του Μόρφη Στεφούδη.
Ομιλία του Μόρφη Στεφούδη στο εκδήλωση μνήμης για τα 61 χρόνια από τη δολοφονία του Στέφανου Βελδεμίρη
«Στέφανε, αδελφικέ μου φίλε και σύντροφε εξ αίματος, πέρασαν 61 χρόνια από τότε που σε δολοφόνησε το κράτος της δεξιάς. Σε όλα αυτά τα χρόνια έγιναν πολλά που δεν γνωρίζεις και φτάσαμε στο σήμερα όπου η εποχή έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά με την εποχή που ζούσες.
Πάλι έχουμε μια δεξιά κυβέρνηση, με πολλούς ακροδεξιούς να τη στελεχώνουν, πάλι έχουμε απανωτά χτυπήματα στα εργασιακά δικαιώματα, στις συντάξεις, στην παιδεία, την υγεία και τις ελευθερίες.
Έχουμε μια πανδημία που αφήνει πίσω της χιλιάδες νεκρούς, κυρίως προερχόμενους από τα λαϊκά στρώματα. Πεθαίνουν άνθρωποι γιατί οι πλούσιοι και το αστικό πολιτικό προσωπικό αποφάσισαν να αρπάξουν την ευκαιρία για περισσότερα κέρδη.
Αποφάσισαν να μην δώσουν χρήματα για τη δημόσια υγεία, αλλά να την προσφέρουν ως άλλο ένα φιλέτο στους πλούσιους, για να γίνουν πλουσιότεροι, την ίδια ώρα που πεθαίνει κόσμος γιατί δεν υπάρχουν ΜΕΘ για τους αρρώστους.
Το μόνο «φάρμακο» δια πάσαν νόσο και αιτία ονομάζεται ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ! Αστυνόμευση παντού, κρυφή και φανερή, παρακολουθήσεις και καταστολή όπως τα χρόνια που έζησες.
Αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά από πάντα, αυτό κάνουν και τώρα. Την ίδια ώρα που υπάρχει παντού αστυνόμευση «φουντώνουν» η διαφθορά, η εγκληματικότητα και η πορνεία! Φουντώνει κι η φτώχεια, Στέφανε. Κι όπου φουντώνει η φτώχεια, φουντώνει και ο φασισμός.
Ξέχασε ο κόσμος, Στέφανε, πως ο φασισμός αιματοκύλησε όλον τον πλανήτη. Σε Ιταλία, Ουγγαρία, Νορβηγία και αλλού οι σύγχρονοι φασίστες βρίσκονται στην κυβέρνηση ενώ και στην Ελλάδα με καινούρια φορεσιά την εθνική ενότητα και με επικεφαλής τους ντόκτορ Καλύβα και ντόκτορ Μαρατζίδη και με τους Καρατζαφέρη, Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη και άλλους θέλουν να ξεχάσουμε τους δοσίλογους, μαυραγορίτες και συνεργάτες των ΝΑΖΙ που συνέστησαν τον τακτικό στρατό μετά το τέλος της κατοχής.
Στέφανε, φέτος θα έχουμε δύσκολο χειμώνα! Τα νιάτα, η ελπίδα του τόπου, παίρνουν όλο και περισσότερες γνώσεις, περισσότερα πτυχία… και μετά το δρόμο για την ξενιτιά, γιατί δεν έχει χαΐρι στον τόπο μας!
Τα νέα ζευγάρια δεν παντρεύονται τα περισσότερα, δεν κάνουν ούτε παιδιά, γιατί δεν μπορούν να τα μεγαλώσουν. Η χώρα γερνάει, Στέφανε.
Οι εργαζόμενοι, αυτοί που δημιουργούν με την εργασία τους τον πλούτο αυτού του κόσμου,είναι οι μόνιμα ηττημένοι. Τα συνδικαλιστικά τους όργανα στην πιο υψηλή εκδοχή, γίνονται κρατικά παραρτήματα και εκκολαπτήρια μελλοντικών πολιτευτάδων!
Συναλλάσσονται με τις κυβερνήσεις και τους εργοδότες, εξυπηρετώντας ρουσφέτια και μικροσυμφέροντα την ίδια ώρα που ξεπουλούν τα δίκια των εργαζόμενων. Όλα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται, Στέφανε! Πλέον δεν υπάρχουν οι εργατικές κατακτήσεις όλων των προηγούμενων χρόνων και αιώνων. Δεν υπάρχει το δικαίωμα στην εργασία. Αντικαταστάθηκε με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς οκτάωρο, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς δικαιώματα, χωρίς δίκαιες αμοιβές.
Όλα πουλιούνται κι όλα αγοράζονται, Στέφανε! Ξεπουλήθηκαν σε «τιμή ευκαιρίας» όλος ο δημόσιος πλούτος κι όλες οι υποδομές. Διατροφή, Υγεία κι ενέργεια είναι πλέον πανάκριβα!
Θα φάνε, θα ζήσουν και θα ζεσταθούν μόνο όσοι έχουν χρήματα, Στέφανε. Οι υπόλοιποι …αλίμονο μας!
Ο κόσμος «παραμιλάει» από τα προβλήματα! Έχασε την ελπίδα του για τα κόμματα. Όταν δεν υπάρχει ενότητα στην πάλη, ακόμα κι αν αυτά αναπροσδιορίζονται ως «Αριστερά», όσο περιορίζονται στη λογική της διαχείρισης και της επιβεβαίωσης μέσω των κουκιών που προσδοκούν να πάρουν στις εκλογές, τόσο χάνουν στη συνείδηση του κόσμου ως κόμματα ελπίδας που μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα.
Η δικιά μου ελπίδα, Στέφανε, είναι τα νιάτα! Πιστεύω πως κάποια στιγμή θα ξεπεράσουν τα εμπόδια που βρίσκουν μπροστά τους, θα πάρουν τη σκυτάλη και θα καταφέρουν να βάλουν τις βάσεις για μια άλλη χώρα, και μια άλλη κοινωνία.
Ας έσκουζε ο Λάσκαρης, ο υπουργός εργασίας της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, πως καταργεί την ταξική πάλη. Ας λέει τα ίδια σήμερα ο Χατζηδάκης, κατ’ εντολή των αφεντικών.
Είναι οι νέοι που με «όπλα» τους τη μόρφωση που έχουν, με την προσπάθεια και τους αγώνες τους, θα φέρουν πίσω το χαμόγελο στα πρόσωπά μας και θα βάλουν τις βάσεις για το πανανθρώπινο αίτημα που παλεύαμε από τότε.
Κατάργηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από τον άνθρωπο!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου