ΠΑΡΑΜΟΝΗ

Παραμονή πρωτοχρονιάς  καθένας να γλεντήσει

να πιούμε και να γίνουμε σκνίπα απ’ το μεθύσι.

Να διώξουμε το είκοσι δυο τίγκα και μεθυσμένοι,

να μην αναρωτιόμαστε πώς θα ’ναι αυτό που μπαίνει.

Έτσι κι αλλιώς γνωρίζουμε ο χρόνος δεν τελειώνει,

δεν ξεκινά, δε σταματά, δεν τρέχει, δε σκαλώνει.

Τα δευτερόλεπτα χτυπούν στον ίδιο τον ρυθμό,

εμείς στον χρόνο δώσαμε όνομα κι αριθμό.

Ο χρόνος ζει μέσα από μας, μόνο που δεν πεθαίνει,

ούτε γερνά ούτε πονά ούτε νοσεί ή γένει.

Σήμερα ας γλεντήσουμε, είναι καλή συνήθεια,

χρήσιμα μερικές φορές είναι τα παραμύθια.

Κι επειδή είναι η ζωή πολύ σκληρή κι αθλία

το γλέντι να τυπώσουμε με σελφ φωτογραφία.

 

Δεν κάνω απολογισμό και δεν κοιτάζω πίσω,

και για το μέλλον που ’ναι μπρος, δε θέλω να μιλήσω.

Όμως το χθες κατάφατσα  πρέπει να το κοιτούμε,

το αύριο που θέλουμε να το διεκδικούμε.

Στέλνω ευχές σε όλους σας, κάντε τα όλα πέρα,

στους δρόμους θα κρατήσουμε την κόκκινη παντιέρα.

 

Ψάχνω του κύκλου την αρχή και τ’ ουρανού την άκρη,

αγάπη και μια αγκαλιά κάνουν γέλιο το δάκρυ.

Β.Δ.