48ωρη απεργία ΠΟΕ - Συγκέντρωση ενάντια στις απολύσεις στη ΔΕΠΑ Υποδομών

Συγκέντρωση έξω απ' τα κεντρικά γραφεία της ΔΕΠΑ Υποδομών, ιδιοκτησίας ItalGas εδώ και κάποιους μήνες, πραγματοποιήθηκε από εργαζόμενους στον κλάδο της ενέργειας (καύσιμα, φυσικό αέριο, πετρελαιοειδή κτλ.) σήμερα 1/3, πρώτη μέρα της 48ωρης απεργίας που έχει προκηρύξει η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενέργειας (ΠΟΕ). Στο επίκεντρο οι 7 απολύσεις εργολαβικών εργαζόμενων και ανάμεσά τους 2 μέλη του ΔΣ του σχετικού σωματείου, για τους οποίους η ΔΕΠΑ Υποδομών αποφάσισε να μην ανανεωθεί η σύμβασή τους με τον «εργολάβο»/ενδιάμεσο. Η παραδοχή της διοίκησης ότι η απόφαση ήταν δική της, υποστηρίζοντας κυνικά πως «έκρινε ότι δεν χρειάζεται τις θέσεις εργασίας τους», αποδεικνύει και ότι η εργολαβία υπέκρυπτε τον πραγματικό εργοδότη, δηλαδή τη ΔΕΠΑ Υποδομών. Προς υποστήριξη του πραγματικού εργοδότη βρέθηκε κι η αστυνομία στο σημείο, με δύο περιπολικά και αστυνομικούς να μπαινοβγαίνουν στα γραφεία της εταιρείας.

Στη συνάντηση με το προεδρείο της ΠΟΕ, η διοίκηση δήλωσε αμετακίνητη στην απόφασή της και αντέτεινε ότι ανανέωσε για ένα χρόνο τις συμβάσεις άλλων εργολαβικών εργαζόμενων που έληγαν χθες, προσέλαβε απ'ευθείας με συμβάσεις αορίστου χρόνου 10 ήδη εργαζόμενους και σκοπεύει να προσλάβει ακόμα 39, επίσης ήδη εργαζόμενους, στο άμεσο μέλλον. Προκλητικά δήλωσε ότι σε 2-3 μήνες, που σκοπεύει να συγκεντρώσει μόνιμα τους περίπου 700 εργαζόμενους απ' όλες τις θυγατρικές της, εργολαβικούς στη μεγάλη πλειοψηφία, στα κεντρικά γραφεία στη Μεσογείων, οι απολυμένοι «δεν υπάρχει πρόβλημα να καταθέσουν βιογραφικά». Επιβεβαιώνεται έτσι ότι ο σχεδιασμός της νέας ιδιοκτησίας είναι να προχωρήσει σε πολύ περισσότερες απολύσεις, με τους εργολαβικούς εργαζόμενους σε εξαιρετικά ευάλωτη θέση, ανεξάρτητα αν δουλεύουν μέσω αυτού του καθεστώτος για 10-20 χρόνια.

Αυτό το άθλιο καθεστώς επιβλήθηκε και κυριαρχούσε και στην πρώην ενιαία ΔΕΠΑ, υπό κρατική ιδιοκτησία και διοίκηση, με κάθε κυβέρνηση που πέρασε. Η προηγούμενη κυβέρνηση προχώρησε στη διάσπαση της εταιρείας σε Εμπορίας και Υποδομών, προκειμένου να πουληθεί στο ξένο κεφάλαιο το κομμάτι των υποδομών, για το οποίο είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον. Η σημερινή κυβέρνηση ολοκλήρωσε το διαγωνισμό και -όπως πάντα στις περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων- μιλούσε για «επενδυτές», που «δείχνουν εμπιστοσύνη στην ελληνική οικονομία», φέρνουν «ανάπτυξη» και διάφορα τέτοια παραμύθια.

Η πραγματικότητα είναι ότι με την αλλαγή χεριών στην ιδιοκτησία αυτών των εταιρειών, ούτε κάποια δραστηριότητα επεκτείνεται, ούτε κάποιο όφελος έχουν να περιμένουν είτε οι εργαζόμενοι είτε ο λαός ως καταναλωτής. Σε βάρος και των δύο έβγαλαν μυθικά κέρδη φέτος οι εταιρείες του κλάδου, με το κόστος της ενέργειας και των καυσίμων να αυξάνεται δραματικά για το λαό. Στην όλη διαδικασία, τα δικαιώματα των εργαζόμενων, ήδη υπονομευμένα για δεκαετίες, θυσιάζονται για την «προσέλκυση επενδυτών». Αυτό που πραγματικά τους περιμένει είναι απολύσεις, εντατικοποίηση, εργοδοτική αυθαιρεσία, χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, μειώσεις μισθών.

Η απεργιακή συγκέντρωση δεν στηρίχτηκε στα σοβαρά από τις δυνάμεις που ελέγχουν την ομοσπονδία, ενώ η «αντιπολίτευση» επέλεξε να μην εμφανιστεί καν. Η μικροπολιτική αντιπαράθεση εκφράστηκε και στο γεγονός ότι κάποια από τα πρωτοβάθμια σωματεία που ανήκουν στην ομοσπονδία αποφάσισαν μόνο στάσεις εργασίας, ενώ ορισμένα, όπως το σωματείο στη ΔΕΠΑ Εμπορίας, δεν συμμετέχουν στη 48ωρη.

Στη σημερινή συγκέντρωση αποφασίστηκε επί τόπου να γίνει νέα συγκέντρωση αύριο 2/3, δεύτερη μέρα απεργίας του κλάδου, στις 9πμ στα γραφεία της ΔΕΠΑ Εμπορίας (Μαρίνου Αντύπα 92, Ν. Ηράκλειο), της οποίας το «πωλητήριο» δεν έχει βρει ακόμα ενδιαφερόμενους αγοραστές. Η απόφαση πάρθηκε με πρόταση των ίδιων των απολυμένων, με βάση ότι η διοίκηση της ΔΕΠΑ Εμπορίας είναι ουσιαστικά ίδια με την πρώην ενιαία ΔΕΠΑ και ήταν αυτή που καθόρισε και το πώς θα «χωριστούν» οι εργαζόμενοι και ποιοι θα μεταφερθούν στο κομμάτι των υποδομών.

Η Πρωτοβουλία Αγώνα ΠΟΕ, που έχει συμμετάσχει στα δύο τελευταία συνέδρια της ομοσπονδίας, βρέθηκε στο πλευρό των απολυμένων, αναδεικνύοντας την ανάγκη μαζικού αγώνα των εργαζόμενων του κρίσιμου αυτού κλάδου, τα συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα του οποίου χτυπιούνται μεθοδικά. Τόσο σε μόνιμη βάση, ειδικά με την εργολαβοποίηση αλλά και την άρνηση της εργοδοσίας να υπογράψει συλλογικές συμβάσεις εν μέσω τεράστιας ακρίβειας, όσο και τα τελευταία χρόνια, με χαρακτηριστική την επίθεση που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι στα Πετρέλαια Καβάλας και επεκτείνεται πλέον και στις εταιρείες στο φυσικό αέριο. Ο αγώνας ενάντια στις απολύσεις, για το δικαίωμα στη δουλειά, ενάντια στην εργολαβοποίηση και για πραγματικές αυξήσεις πρέπει να συνεχιστεί.