Δικαίωμα στη δουλειά σημαίνει δικαίωμα στη ζωήΙ

Σχετικά με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων των σχολών που από ΤΕΙ μετατράπηκαν σε ΑΕΙ

Το 2019 με την κατάργηση των ΤΕΙ και προκειμένου για την μετατροπή τους σε ΑΕΙ, τα Τεχνολογικά αυτά ιδρύματα, οργάνωσαν προγράμματα πενταετούς φοίτησης τα οποία πιστοποιήθηκαν από την ΕΘΑΑΕ. Τότε, το υπουργείο μιλούσε για «αναβάθμιση σπουδών». Η κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων ήταν μια «μικρή λεπτομέρεια» που θα ρυθμιζόταν εν καιρώ! Έτσι, τα ιδρύματα αυτά υποδέχτηκαν εκατοντάδες φοιτητές, που ασφαλώς δε γνώριζαν το παιχνίδι που παιζόταν στην πλάτη τους από την πρώτη στιγμή. Σήμερα, η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας πάνω σε αυτή τη «μικρή λεπτομέρεια» που άφησε σε «εκκρεμότητα» η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρεί ένα βαρύ χτύπημα στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων όλων αυτών των σχολών.

Συγκεκριμένα, ενώ με το πτυχίο οι απόφοιτοι μπορούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους για μεταπτυχιακά και διδακτορικά στα ελληνικά  και ξένα πανεπιστήμια, να εργαστούν ως γεωπόνοι με πλήρη δικαιώματα στο εξωτερικό, δεν έχουν δικαίωμα να ασκήσουν το επάγγελμα αυτό στην Ελλάδα!

Αυτός ο παραλογισμός γίνεται προσπάθεια να δικαιολογηθεί με την επίκληση της κακόφημης αξιολόγησης, που αποδεικνύεται ένα χρήσιμο πολυεργαλείο στην υπηρεσία της εκάστοτε κυβέρνησης.  Γίνεται πιο ευάλωτος και υποχωρεί πιο εύκολα κάποιος που έχουν φροντίσει να στιγματίσουν ως ανάξιο και ανεπαρκή. Έτσι, ανεπαρκείς κρίνονται όλοι, οι φοιτητές αλλά και οι καθηγητές που πρέπει να αποδείξουν, πως δεν είναι ελέφαντες.

Με μια μονοκοντυλιά τα ΤΕΙ έγιναν ΑΕΙ και με μια μονοκοντυλιά μετατρέπονται σε άδεια κουφάρια που δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Δεν είναι απλά ο χαμένος κόπος τόσων χρόνων που γίνεται στάχτη σε μια στιγμή, είναι που για μια ακόμα φορά στερούν στη νεολαία την προοπτική και της μαυρίζουν το μέλλον. Επαγγελματικά δικαιώματα σημαίνει δικαίωμα στη δουλειά και δικαίωμα στη δουλειά σημαίνει δικαίωμα  στη ζωή

Σε χαλεπούς καιρούς όπως τους σημερινούς, πρέπει κανείς να επιλέγει προσεκτικά την άποψη που θα στηρίξει και την άποψη που θα πολεμήσει. Όταν οι κόποι, τα όνειρα και τα δικαιώματα των παιδιών μας καταπαντιούνται, καλά θα κάνουμε να είμαστε όλοι προσεκτικοί στο τι λέμε. Βέβαια, εκείνοι που έχουν συμφέρονται , δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Σε ό,τι αφορά στον κλάδο των γεωπόνων οι μεγάλες εταιρείες και οι μεγαλογεωπόνοι έχουν κάθε λόγο να στηρίζουν την κυβέρνηση.

Προς τι, λοιπόν, όλη αυτή η προσπάθεια διαίρεσης της Πανεπιστημιακής κοινότητας των Γεωπόνων και η δημιουργία τελειόφοιτων δύο ταχυτήτων?  Μα ακριβώς αυτό. Η δημιουργία αποφοίτων δύο ταχυτήτων. Όπου οι μεν θα κατηγορούν τους δε για την ανεργία που μαστίζει τον κλάδο, κάποιοι θα δουλεύουν με ελάχιστες αμοιβές γιατί το πτυχίο τους δε θα έχει αξία, ενώ την ίδια στιγμή γεωπονικά καταστήματα θα κλείνουν, γιατί απλά δε θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες της αγοράς. Ας μην ξεχάσουμε όμως το σημαντικότερο. Σε λίγο καιρό δε θα υπάρχουν ούτε παραγωγοί γιατί δε θα μπορούν να αντέξουν το κόστος παραγωγής που συνεχώς αυξάνεται. Και όσοι μείνουν θα μιλάνε απευθείας με τις μεγάλες εταιρείες λιπασμάτων διαδικτυακά. Κάποιες εταιρείες δρομολογούν ήδη την απόλυση των πωλητών τους γεωπόνων, προκειμένου να αποφύγουν απλά αυτό το «έξοδο». Τί θα μείνει λοιπόν και για πόσο στα γεωπονικά καταστήματα, μέχρι να μπορέσουν οι μεγάλες εταιρείες να τα προσπεράσουν κι αυτά;

Για όλα αυτά ευθύνονται οι φοιτητές που τελειώνουν από τα ΑΕΙ που πριν ήταν ΤΕΙ; Ασφαλώς όχι. Βολεύει όμως πολύ την κυβέρνηση να ρίξει σε αυτούς την ευθύνη, την ίδια στιγμή που φτωχοποιεί συστηματικά την ελληνική κοινωνία στο σύνολο της, που εξαντλεί οικονομικά ένα-ένα κλάδο με τη σειρά, που ξεπουλάει έναντι πινακίου φακής την περιουσία του ελληνικού λαού και την ίδια του τη ζωή, που του στερεί ό,τι δικαίωμα και δωρεάν υπήρχε ως τώρα, υγεία- παιδεία- συγκοινωνία, που ευθύνεται χωρίς ποτέ να αναλαμβάνει την ευθύνη. Αυτοί που τώρα νομοθετούν, που μιλούν για αξιολόγηση ανακηρύσσοντας τον εαυτό τους σε κριτή και μιλούν για αξίες, είναι οι ίδιοι που δεν δίνουν καμιά αξία στην ανθρώπινη ζωή, που διέπραξαν το έγκλημα στα Τέμπη.

Η κυβέρνηση μπορεί να ψηφίζει νόμους αλλά οι αγώνες δεν τελειώνουν αυτόματα. Άλλωστε καθημερινά αποδεικνύεται πως για να ζήσουμε πρέπει να αγωνιστούμε.

Καλώ λοιπόν όλους να συνταχθούν στο πλάι αυτών των παιδιών που παλεύουν για τα δικαιώματα τους, γιατί σε ένα καζάνι που βράζει, μπορεί να καεί πρώτα ο πάτος αλλά στο τέλος δε θα μείνει κανείς. Ας ρίξουμε λοιπόν την ευθύνη σε αυτούς την έχουν και ας μην τρωγόμαστε μεταξύ μας, γιατί αυτό ακριβώς θέλουν. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη.

Δερμιτζάκη Αρχόντισσα

Παραγωγός πρώιμων θερμοκηπιακών καλλιεργειών  και τεταρτοετής φοιτήτρια του γεωπονικού τμήματος του ΕΛΜΕΠΑ