Μια σημαντική κινητοποίηση των κατοίκων της Ραφήνας

Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία το Σάββατο 29 Απρίλη η κινητοποίηση των κατοίκων της Ραφήνας ενάντια στην τσιμεντοποίηση του ποταμού Μεγάλο Ρέμα που διοργάνωσε η «Κίνηση για την προστασία και την ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας». Κατά τη διάρκεια της μαζικής συγκέντρωσης στην πλατεία της πόλης, πήραν τον λόγο εκπρόσωποι από δημοτικές, πολιτικές, οικολογικές συλλογικότητες και οργανώσεις που συμμετείχαν στη συγκέντρωση, ανάμεσα σε αυτές το ΚΚΕ(μ-λ). Στη συνέχεια, έγινε πορεία  που πέρασε μπροστά από το Δημαρχείο, σταμάτησε στο Μεγάλο Ρέμα έξω από το εργοτάξιο της  εταιρείας  INTRAKAT, που έχει αναλάβει το καταστροφικό έργο της τσιμεντοποίησης αλλά την έχουν σταματήσει οι αντιστάσεις των κατοίκων, κι επέστρεψε στην πλατεία. Κεντρικό σύνθημα της κινητοποίησης ήταν το «Κάτω τα χέρια απ’ το Μεγάλο Ρέμα», που  το φώναζαν οι διαδηλωτές συνεχώς.

Τα δήθεν αντιπλημμυρικά έργα και η λεγόμενη ανάπλαση, όπως βαφτίζουν την καταστροφή του βιότοπου ο Δήμος Ραφήνας Πικερμίου και η κυβέρνηση, είναι ένα κομμάτι του παζλ ενός  γενικότερου σχεδίου που επεκτείνει το λιμάνι τόσο, ώστε να χωρά να μεταφερθεί ο κυρίως όγκος των επιβατικών γραμμών που σήμερα ξεκινούν απ' τον Πειραιά.  Το γεγονός αυτό σημαίνει σοβαρές επεμβάσεις που αλλάζουν τα χαρακτηριστικά της περιοχής και θα μετατρέψουν την ήρεμη και γραφική πόλη της Ραφήνας σε τερατούπολη. Μέχρι να ολοκληρωθεί το μεγάλο αυτό καταστροφικό έργο, τα ενδιάμεσα που γίνονται είναι εξίσου καταστροφικά. Συγκεκριμένα, η τσιμεντοποίηση του Μεγάλου Ρέματος  φέρνει πιο κοντά τις πλημμύρες.

Ο Δήμαρχος της πόλης χαρακτηρίζει μειοψηφία όσους αντιδρούν. Δεν είναι ο μόνος. Κάθε κόμμα, κάθε υπηρέτης του συστήματος εκμετάλλευσης χρησιμοποιεί τον αριθμό των ψήφων που του δίνει η κάλπη  που στήνεται κατά καιρούς, τις επιδεικνύει για να δείχνει πως έχει δύναμη και πως νομιμοποιείται να καταστρέφει το περιβάλλον και τις ζωές των ανθρώπων. Η δύναμη ενός αγώνα δεν καταγράφεται με αριθμούς, δεν λειτουργεί με την αυθαιρεσία της κάλπης. Οι τριακόσιοι ή τετρακόσιοι άνθρωποι που βγήκαν στους δρόμους της Ραφήνας και διαδήλωσαν αλλά και κάθε διαδήλωση και κάθε αγώνας που γίνεται, έχουν τη δύναμη του λαού που τους στηρίζει.

Οι κάτοικοι της Ραφήνας γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι θα πει καταστροφική πολιτική έχοντας ζήσει την τραγωδία στο Μάτι και όπως όλος ο λαός, συγκλονίζονται ακούγοντας τις λέξεις Μάνδρα, Εύβοια, Αγία Πελαγία, Τέμπη. Δεν θέλουν να είναι η Ραφήνα το επόμενο όνομα που θα γραφτεί στον μακρύ κατάλογο των εγκλημάτων και των ανθρωποθυσιών στον βωμό του κέρδους.

Η κινητοποίηση των κατοίκων της Ραφήνας είναι σημαντική γιατί τους ενώνει στη βάση του κοινού στόχου να μην καταστραφεί το ποτάμι. Είναι σημαντική γιατί σε προεκλογική περίοδο επιλέγουν να αντιστέκονται και να διεκδικούν και δεν εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε κάποιον σωτήρα που θα ξεπηδήσει απ’ την κάλπη.

Είναι σημαντική η κινητοποίηση των κατοίκων της Ραφήνας γιατί όσο θα συνεχίζουν να αντιστέκονται και να διαδηλώνουν, θα αποκαλύπτεται πόσο λίγοι είναι αυτοί που σπέρνουν την καταστροφή.

Είναι, τέλος, σημαντικό να συνεχιστούν οι κινητοποιήσεις γιατί δυναμώνουν αυτοί που αγωνίζονται και γιατί μόνο με αγώνα μπορούν να νικήσουν.

Το ΚΚΕ(μ-λ) θα συνεχίζει να στηρίζει με όσες δυνάμεις έχει, τον δίκαιο αγώνα των κατοίκων της Ραφήνας ενάντια στην καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος.

Η Μάνδρα και το Μάτι δεν θα ξεχαστεί, το Ρέμα της Ραφήνας δεν θα τσιμεντωθεί.

Η προκήρυξη του ΚΚΕ(μ-λ) που μοιράστηκε στην κινητοποίηση

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ

Τη Δευτέρα 24 Απριλίου μπήκαν οι μπουλντόζες της INTRAKAT στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας. Το δεύτερο μεγαλύτερο ποτάμι της Αττικής, που μπαζώνεται και επί πολλά χρόνια κακοποιείται, αυτή τη φορά δέχεται καίριο χτύπημα. Ο Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου και η κυβέρνηση προχωρούν στην τσιμεντοποίηση του, καταστρέφοντας έτσι το ποτάμι και τον βιότοπο-υγρότοπό του, και δίνουν προς εκμετάλλευση τους χώρους γύρω του. Το έργο είναι ένα μικρό κομμάτι ενός ευρύτερου σχεδίου, που συνεχώς τροποποιείται, για τη μετατροπή του λιμανιού σε μεγαλύτερο με περισσότερες γραμμές , γεγονός που θα αλλάξει ριζικά την πόλη αλλά και την ευρύτερη περιοχή.

Η τσιμεντοποίηση του ρέματος είναι ένα έργο του υπουργείου Υποδομών, μέρος του «αντιπλημμυρικού σχεδιασμού» για την Αττική με προϋπολογισμό 101 εκατομμύρια ευρώ. Γεγονός που συνεπάγεται την εκμετάλλευση, μεταξύ άλλων, και της περιοχής του ρέματος, ώστε να υπάρξουν οι απαραίτητες υποδομές για να στηρίξουν το παραπάνω εγχείρημα με μοναδικό στόχο την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Πρακτικά σημαίνει ότι η πρόσβαση στο μέρος δεν θα είναι δωρεάν και ελεύθερη αλλά θα πρέπει να πληρώσει κάποιος τις υπηρεσίες των επιχειρήσεων που θα λειτουργούν στην περιοχή.

Το «αντιπλημμυρικό» έργο, όπως το χαρακτηρίζουν, θα είναι μια μόνιμη απειλή. Το βλέπουμε σε όλη την Αττική, που έχουν σκεπάσει τα ποτάμια της. Μπορεί να μην ξεχειλίζει το νερό απ’ την κοίτη τους αλλά με την πρώτη βροχή πλημμυρίζουν οι δρόμοι, καταστρέφονται σπίτια και μαγαζιά και πνίγονται οι άνθρωποι. Η τραγωδία στη Μάντρα ή η καταστροφή στην Αγ. Πελαγία δείχνουν τι σημαίνουν τα μπαζώματα και η τσιμεντοποίηση ρεμάτων και ποταμών.

Τα ποτάμια είναι φυσικές αντιπλημμυρικές κατασκευές. Τα έφτιαξε η φύση για να διοχετεύει το νερό που περισσεύει όταν βρέχει. Οι άνθρωποι χαίρονται την ομορφιά τους κι εκμεταλλεύονται το νερό που είναι πηγή ζωής. Όμως το σύστημα της εκμετάλλευσης δεν υπολογίζει τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Καταστρέφει δάση, μπαζώνει ρέματα, μολύνει αέρα και γη για να αυξήσει τα κέρδη του. Τις συνέπειες αυτής της πολιτικής θα τις πληρώσει όπως πάντα ο λαός. Αυτή η πολιτική ευθύνεται για την πλημμύρα στη Μάνδρα, τη φονική φωτιά στο Μάτι, τις καταστροφικές πυρκαγιές σε Εύβοια και Πελοπόννησο αλλά και για τους δεκάδες νεκρούς στα Τέμπη. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται είναι βαμμένη με αίμα.

Οι εκπρόσωποι του Δήμου και της κυβέρνησης, με τη συνδρομή των Μέσων Μαζικής Παραπληροφόρησης, παρουσιάζουν το καταστροφικό τους έργο με το μανδύα του «έργου για ανάπλαση, ανάπτυξη, αναβάθμιση» και προσπαθούν να συκοφαντήσουν τις αντιδράσεις των κατοίκων. Τις λοιδορούν σαν υποκινούμενες και εμμονικές, γιατί τάχα αντιδρούν σε «αναπτυξιακά έργα». Οι κάτοικοι δεν έχουν κανένα λόγο να νιώθουν αμηχανία μπροστά σε παρόμοια επιχειρήματα, που δεν είναι παρά φύλλο συκής για να αποκρυφτούν  τα πραγματικά σχέδια εκείνων που κερδίζουν καταστρέφοντας τη Γη και τους ανθρώπους της.

Η προσφυγή στα δικαστήρια και οι «εποικοδομητικοί διάλογοι» δεν θα φέρουν λύση. Για να αποτρέψουμε τη μετατροπή της Ραφήνας που ξέρουμε σε ανάμνηση, για να μην γίνει η Ραφήνα μια νέα Μάνδρα, μια νέα τερατούπολη, απαιτούνται συντονισμένοι αγώνες των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής.

Να αγωνιστούμε για να ζήσουμε, χωρίς να φοβόμαστε μήπως πνιγούμε ή καούμε.

Με οργάνωση και αντίσταση θα αποτρέψουμε τα σχέδιά τους.