Όμως αυτό το αχρείο φαινόμενο δεν αποτελούσε αποκλειστικό «προνόμιο» της απέναντι όχθης του ατλαντικού. Ισχύει παντού και ανέκαθεν. Μέχρι και στον νοτιά της μεγαλονήσου κατά την μεταπολεμική περίοδο. Τότε, όταν το ελληνικό κεφάλαιο αναγεννιόταν κυριολεκτικά από τις στάχτες μιας φυγόμαχης, δωσίλογης ή μαυραγορίτικης αστικής τάξης, της οποίας η πλειονότητα της είχε λιποτακτήσει στα Κάιρα.
Ήταν η εποχή όπου το σχιζοειδές σύστημα κάλπαζε αναπτυξιακά, αφού είχε ικανοποιήσει μια κρίσιμη προϋπόθεση υπέρβασης των δομικών κρίσεων και μεσοπρόθεσμης αναζωογόνησης του. Δηλαδή την μέσω της φρίκης ενός εκτεταμένου πολέμου καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων!! Μια διαδικασία ανοικοδόμησης συντελεσμένη στη χώρα μας κάτω από τις (αντικομουνιστικές) ευλογίες και χειραγώγηση του δυτικού ιμπεριαλισμού (του «σωστού») και κυρίως των ΗΠΑ. Εδραιωμένη εννοείται επάνω στο αιματοβαμμένο κουφάρι του ελάχιστα πιο πριν νικηφόρου ΕΑΜίτικου οράματος της ανεξαρτησίας και λαοκρατίας. Πως επισφραγίστηκε η «δημοκρατική» τακτοποίηση; Ευτυχώς αρκετά καλλίτερα από τη Χιροσίμα. Μόνο με βόμβες ναπάλμ.
Οι πόρτες της ιστορίας είχαν πλέον ανοίξει διάπλατα. Μοιραία θα ακολουθούσαν απηνείς διωγμοί του προοδευτικού, υποθήκευση -παραρτηματοποίηση οικονομίας, στέριωμα σφηκοφωλιών από βάσεις, φυλλορρόημα μετανάστευσης, στυγνή εκμετάλλευση της εργατιάς, χούντα, κυπριακή τραγωδία, μνημόνια, σημερινές ανεξέλεγκτες πλημμύρες και πυρκαγιές. Ακριβώς τότε μοιράστηκαν ευκαιρίες θριαμβευτικής αναρρίχησης στο άδικο στερέωμα της πλουτοκρατίας. Για όσους τουλάχιστον εξασφάλισαν καίριες διασυνδέσεις και προικισμένοι με το επιχειρηματικό δαιμόνιο υπήρξαν πρόθυμοι να πατήσουν σε πτώματα.
Το λαμπερό άστρο της δυναστείας των μέχρι χθες ρακένδυτων Βαρδινογιάννηδων είχε ήδη ανατείλει στους Καλούς Λιμένες του Ηρακλείου και σύντομα θα φεγγοβολούσε ανά την επικράτεια. Μολαταύτα μελανότατες σκιές θα το στιγμάτιζαν και αμαύρωναν ήδη από το ξεκίνημα της τροχιάς του. Γνωστές αλλά και έντεχνα αποσιωπημένες. Εναρκτήριο λάκτισμα της μεγαλειώδους διαδρομής; Μαφιόζικες πρακτικές, απάτες, ποικίλες παρανομίες, ραδιουργίες, τρομοκρατία ιθαγενών, πολιτική στήριξη και δικαστική κάλυψη. Αθρόα χρηματοδότηση (θαλασσοδάνεια), συνεργασία με τους φονιάδες αμερικανούς. Αποκορύφωμα; Η γκανγκστερική ή αλά γουέστερν εκτέλεση του ασυμβίβαστου και μη αργυρώνητου αγωνιστή κοινοτάρχη Κουτσάκη. Έγκλημα ανεξιχνίαστο, πλην όμως βοερό περί του ηθικού αυτουργού.
Τελικά ο βασιλιάς δεν ήταν γυμνός. Φορούσε χιτώνα χρώματος πορφυρού. Γιατί ήταν βουτηγμένος στο αίμα. Το ίδιο και της βασίλισσας Μαριάννας της ελεήτρας. Έτσι ούτως ή άλλως υπήρξε κλασσικά μιαρή η πρωταρχική συσσώρευση της οποιασδήποτε χλιδής και πολύ αθλιότερο το κατοπινότερο αυγάτεμα της.
Οσία λοιπόν η εκλιπούσα ή ανόσια;
Οι αγαθοεργίες της στα πρόθυρα αγιοποίησης αριστοκράτισσας δεν ρίχνονταν (όπως συμβουλεύει η θυμοσοφία) στο γιαλό, μα στο προσοδοφόρο αφορολόγητο και την επιδειξιμανία. Κόκκος άμμου το κόστος της γενναιοδωρίας συγκριτικά με τους μηδικούς θησαυρούς. Σίγουρα ένα από τα διαμαντένια της περιδέραια θα αρκούσε να ταΐσει τάγματα πεινασμένων για δεκαετίες. Ένα κλάσμα μηδαμινό επίστρεφε η φιλανθρωπική δράση της από τον λαίμαργα ρουφηγμένο ίδρωτα των φτωχοποιημένων εργαζόμενων της. Δεν πρόσφερε προσωπικό της μόχθο (παντελώς άγνωστη έννοια για το κηφηναριό), αλλά ιδιοποιημένη υπεραξία των τίμιων παραγωγών της κοινωνίας. Εσαεί αποτελεί η ολιγαρχία μια κρατικοδίαιτη πελώρια καταβόθρα. Αν –φερειπείν- με κομπασμό κτίζει «φιλεύσπλαχνα» μια μονάδα νοσηλευτική, η εξεύρεση πόρων για την αδρή επιχορήγηση από τα δημόσια ταμεία συνολικά των κερδοσκοπικών σχεδιασμών της συνεπάγεται αντίθετα το κλείσιμο ή το ρήμαγμα -κατάρρευση μερικών δημόσιων νοσοκομείων!! Άρα δεν συνιστούν δωρητές, αλλά άρπαγες και ζημιογόνους.
Άλλωστε η υστερόβουλη ευεργεσία επιδιώκει όχι τη γεφύρωση των ταξικών χασμάτων και άρση των αιτίων της ανισότητας. Τουναντίον κατατείνει στη διαιώνιση, θωράκιση και μεγιστοποίηση του χαλύβδινου πλέγματος της εκμετάλλευσης (και πηγή ευμάρειας για το σινάφι των παράσιτων). Συσκοτίζοντας ή εξιλεώνοντας έτσι την πεμπτουσία της απομύζησης του κατάκοπου και εξαθλιωμένου σώματος του λαού από μια μειοψηφία καλοθρεμμένων βδελλών. Νομοθέτες και δικαστές, κρατικός μηχανισμός, κονδυλοφόροι, χυδαίοι πολιτικάντηδες, σπιούνοι του ρεφορμισμού, πετραχήλια, αστυνομικά ρόπαλα, ερπύστριες, νατοϊκά αεροπλανοφόρα ολοκληρώνουν την περιφρούρηση της σατανικής κυριαρχίας.
Προφανώς και δεν πρωτοτυπεί αυθόρμητα και άδολα η συγκεκριμένη καλόκαρδη μεγαλοκυρία, εφόσον τα φιλοδωρήματα στους πληβείους αποτελούσαν πάγια τακτική της κορυφής των πατρικίων. Επίσημη κατεύθυνση και επιστημονικά –παρακαλώ- επεξεργασμένη. Θιασώτης ο Ροκφέλερ ή αλλιώς σφαγέας του Λάντλοου. Συνεχιστές επάξιοι οι συμπατριώτες μας Νιάρχος, Ωνάσης, Λάτσης και στην αλλοδαπή διαπρέπει ο Μπίλλυ Γκέιτς. «Αποσύρεται» κιόλας από τις λοιπές ασχολίες του και αφοσιώνεται – ω ποία συγκίνηση- απερίσπαστα στη δήθεν αρωγή προς τον συνάνθρωπο. Φανταστείτε ως εκ τούτου τη σημασία της. Τα ιμπεριαλιστικά κράτη αντιγράφουν με τις κακόφημες, πρακτορικές ΜΚΟ. Από τη γέννηση του καπιταλισμού (για να μην ανατρέξουμε στην αρχαιότητα με τον βαθύπλουτο μακεδόνα Αρχέλαο και επονομαζόμενο από τους Αθηναίους «ευεργέτης») λοιπόν διαμορφώθηκε η τάση της φιλανθρωπίας με υποβολιμαίες σκοπιμότητες. Φοροαπαλλαγές, συγκάλυψη της απανθρωπιάς, κοινωνικό κύρος και ενισχυμένη δυνατότητα επιρροής και παρέμβασης στα πολιτικά πράγματα. Συνδυαστικά κάθε επιφανής και μεγιστάνας με εκτόπισμα ολκής πέραν των ευαγών ιδρυμάτων, διαθέτει την ποδοσφαιρική του ομάδα και ένα μερίδιο της τέταρτης εξουσίας. Τι αλλάζει πράγματι με την θεάρεστη δράση των επίδοξων αγίων; Οι φτωχοί, φτωχότεροι. Οι δοτικοί εύποροι … με πιο βελτιωμένους ισολογισμούς.
Η θεραπεία της ανέχειας
Όντως σπαρακτικό γεγονός η απώλεια μιας ζωής, παρά τη διαλεκτική προσέγγιση και τη στωική παρηγοριά. Ακόμη όμως και στον θάνατο παρεισφρέει η ταξικότητα και αντιδιαστέλει νοήματα και συναισθήματα. Κάποιοι λιγοστοί και εκλεκτοί πεθαίνουν μια φορά. Τυλιγμένοι στα μετάξια, μέσα σε ονειρεμένα ανάκτορα χερσαία ή πλωτά και σε συνθήκες εμπνευσμένες από τα πιο ευφάνταστα παραμύθια. Παρελαύνει μάλιστα από το προσκέφαλο του κάθε άρρωστου κροίσου η αφρόκρεμα των προφεσόρων της ιατρικής.
Κανείς δεν τα «παίρνει μαζί του». Εξάλλου όπως ισχυρίζεται ο ιδεαλισμός που υπονομεύει και καταλύει την ανάγκη αντίστασης στο όργιο της οικουμενικής αδικίας, στην επουράνια και άυλη αιωνιότητα τα χοϊκά αγαθά δεν έχουν θέση. Παρά ταύτα, ώσπου να σβήσει η ζωή, για τους ελάχιστους αποδεικνύεται παραδεισένια και για τα πολυπληθή πλάσματα ενός κατώτερου θεού τραχιά έως και εφιαλτική. Άσε που φυσικά όλα μένουν στους κληρονόμους…
Στον από κάτω κόσμο -τον διόλου φανταχτερό- η μάζα των καταφρονεμένων και της ασθμαίνουσας βιοπάλης αργοπεθαίνει καθημερινά. Στοιβάζεται μέχρι και σε τρώγλες, γεύεται και υποσιτίζεται με ψιχία πικρού ψωμιού. Ξεψυχά σε ράντζα και καρότσες αγροτικών δίχως ασθενοφόρα. Πνίγεται ή καρβουνιάζεται ένεκα έλλειψης υποδομών προστασίας, αφού τα καλλιεργημένα αποκλειστικά από τον λαό λεφτόδεντρα τρυγιούνται ολότελα από την καπιταλιστική απληστία. Δεν στέλνει τα παιδιά της σε διάσημα κολέγια, μα αντί για σπουδές τυραννιούνται για το πενιχρό μεροκάματο. Αγωνιά επίσης μήπως τα αρσενικά βλαστάρια της θυσιαστούν προς χάριν των βρικολακιασμένων μικρασιατικών μεγαλοϊδεατισμών και της γεωπολιτικής επεκτατικής πλεονεξίας του ντόπιου αστισμού. Στα πλαίσια ενός αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και απόλυτα εχθρικού προς τα λαϊκά συμφέροντα.
Φτερουγίζει η καρδιά της χήρας του σκοτωμένου μέσα σε ένα από τα αμπάρια της ξεχειλισμένης από αλτρουισμό καραβοκύρισσας, μήπως ο γιός της έχει την ίδια μοίρα. Τα δαπανηρά μέτρα αποφυγής ατυχήματος κινιούνται στις παρυφές του ανύπαρκτου. Σε αυτό το σημείο τα περιλάλητα ποτάμια αγάπης προς τον αναξιοπαθούντα πλησίον μας … στέρεψαν. Αντικαταστάθηκαν διόλου παραδόξως από ταξική περιφρόνηση και μίσος. Διχασμένη προσωπικότητα η διάσημη πρέσβειρα διεθνών οργανισμών, μεροληπτικής καλοσύνης άτομο ή κάτι απόλυτα διαφορετικό; Υποκρίτρια;
Εξυπακούεται ότι απέχει παρασάγγας η ιδιοτελής και ψεύτικη πονοψυχιά της βαρονίας από την αγνή και με σπέρματα ταξικής και διεθνιστικής αλληλεγγύης (σεισμοπαθείς, πρόσφυγες, κλπ) συχνά εκδηλούμενη συμπαράσταση του λαού.
Ζούμε σε ένα πέρα για πέρα σάπιο, τοξικό σύστημα. Μπορεί να κομπορρημονεί πως αποτελεί το μόνο βιώσιμο. Νοιώθοντας σίγουρα μία σχετική ανακούφιση, επειδή ο μόνος παράγοντας αμφισβήτησης και ανατροπής του (το παγκόσμιο κομουνιστικό εργατικό επαναστατικό κίνημα) ατροφεί απελπιστικά. Δέσμιο των κανόνων λειτουργίας του εξαπολύει αφιονισμένα και ΑΝΗΣΥΧΑ άνευ προηγούμενου σαρωτικά κύματα επίθεσης στο προλεταριάτο. Σάπιες εξίσου οι αξίες του, βάρβαρα τα εργαλεία επιβολής του και τα ινδάλματα του βδελυρά.
Τι άλλο από πρόκληση άπειρων διαστάσεων αποτελεί η προσπάθεια έξωσης ενοικιάστριας για χρέος μόλις 800 ευρώ με την υποστήριξη 5 πυροσβεστικών, τη στιγμή που λαμπάδιαζε η χώρα; Όπως συνάμα η απόπειρα ξεσπιτωμού μιας ανήμπορης (ΑΜΕΑ) οφειλέτριας στις ανακεφαλαιοποιημένες με κρατικό χρήμα ισοδύναμο περίπου του εξωτερικού χρέους (!!) τράπεζες για μια χούφτα ευρώ; Ενώ η κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου είχε καταθέσει τον Απρίλη του 2014 τη διαβόητη και εξόχως αποκαλυπτική, σκανδαλώδη, χαριστική (ν)τροπολογία 1251/67. Αυτή η κατάπτυστη διάταξη αναφερόταν σε πετρελαϊκούς και ναυτιλιακούς ομίλους φωτογραφίζοντας ουσιαστικά Motor Oil και ΕΛΠΕ του Λάτση και διαγράφοντας αναδρομικά βεβαιωμένα πρόστιμα. Μονάχα ο κολοσσός της πλημμυρισμένης από συμπόνια μακαρίτισσας για τα έτη 2010-2011 χρωστούσε 480 εκ. ευρώ (από το αρχικό ψαλιδισμένο των 800 εκ.) και με μια μονοκονδυλιά υπουργική τα γλίτωσε! Εάν τώρα ο έλεγχος και πέλεκυς κατά της φοροδιαφυγής στην εν λόγω επιχείρηση δεν συμπεριφέρονταν με τη γνώριμη τύφλα της δικαιοσύνης και επεκτείνονταν αδέκαστα σε κάποιο χρονικό βάθος, το ποσόν θα σκαρφάλωνε πάνω από το 1,2 δις!
Έμπειρα δε και έγκυρα στελέχη οικονομικών υπηρεσιών υποστηρίζουν, ότι στην εξωγήινη πιθανότητα (υπάκουος υπάλληλος κατά αφεντικού;) έρευνας, πάταξης και τιμωρίας των κυκλωμάτων εικονικών, τριγωνικών συναλλαγών με offshore εταιρείες στον χώρο του μαύρου χρυσού, θα φούσκωνε το κρατικό πουγκί με κοντά 15 εκτυφλωτικά δις!!
Έτσι εξηγούνται οι βάσει ανακοίνωσης του Χρηματιστήριου αστρονομικές επιδόσεις του κολοσσού της οικτίρμονος σεβασμιότατης, όπου στο πρώτο εξάμηνο του 2022 και με αύξηση (ποσοτική) πωλήσεων στα καύσιμα μόνο 5,3% ο κύκλος εργασιών μεγάλωσε (και τα αντίστοιχα κέρδη) κατά 90% φτάνοντας στα 7,9 δις!! Ποιος υποφέρει άραγε από την ακρίβεια και ποιος εκστασιάζεται;
Ενδεικτικά σταχυολογήθηκαν από τον αχανή κάμπο όλα ετούτα τα προαναφερθέντα εξωφρενικά. Ή μήπως απλά καπιταλιστικά;
Ιλιγγιώδη τα νούμερα, εξοργιστικές οι αντιπαραβολές. Σε πόσα πυροσβεστικά αεροπλάνα και ασθενοφόρα αλήθεια μεταφράζονται αυτές οι μυθώδεις αθροίσεις; Χώρια όσα διατίθενται για την προάσπιση της μεσιτείας τους από τη μέσω πολυεθνικών ενδεχόμενη αξιοποίηση των ΑΟΖ. Ο καταδεινοπαθημένος λαός αφαιμάσσετε με τη φορολεηλασία αντικρίζοντας την κατεδάφιση της κοινωνικής πρόνοιας και τη βύθιση του στις εσχατιές του βιοτικού επίπεδου της Ευρώπης. Τουναντίον το κεφάλαιο γλεντά με το εισπρακτικό πανηγύρι. Τα εξαιρετικά δε μέλη του θαυμάζουν τον εαυτό τους σε ζηλευτές πρωτιές της λίστας Forbes προσμετρώντας τα κλοπιμαία από τους εργαζόμενους.
Να σε τι σύστημα δυστοπίας ζούμε. Μία απαισιότητα ανορθολογική, εκκωφαντική και απέραντα άδικη. Επουδενί διορθώνεται, μα γκρεμίζεται εκ θεμελίων.
Η θέση του λαού βελτιώνεται όχι με το άπλωμα του χεριού της επαιτείας για ένα γελοίο ψίχουλο της Μαριάννας συντροφιά με το σπάνιο και υπό κατάργηση κυβερνητικό επίδομα του εμπαιγμού ή κρατώντας το ψηφοδέλτιο. Αλλά με το σήκωμα της αγωνιστικής του γροθιάς. Σήμερα διεκδικώντας μια φέτα γλυκού ψωμιού. Αύριο παλεύοντας για ολόκληρο το καρβέλι. Δικό του άλλωστε είναι.
KM μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου