Μαζί με το τυρί, έρχεται και η φάκα….

 

Δεν προλάβαμε να χαρούμε με την κοινοποίηση της απόφασης πως (επιτέλους) διορίστηκαν μόνιμοι γιατροί στο Υπουργείο Παιδείας, για την κάλυψη των ιατροφαρμακευτικών αναγκών των υπαλλήλων (την αντιμετώπιση σε πρώτο βαθμό προβλημάτων υγείας, την συνταγογράφηση φαρμάκων και εργαστηριακών εξετάσεων), πάγιο αίτημα του Συλλόγου τα τελευταία χρόνια, -μιας και στο κτίριο βρίσκονται περίπου 1500 υπάλληλοι – και μαζί με το τυρί ήρθε και η φάκα!

Το email που στάλθηκε είχε τον τίτλο «Τοποθέτηση ελεγκτή ιατρού» και το θέμα της απόφασης «Τοποθέτηση ελεγκτή ιατρού – Υποβολή παρουσιολογίων – Επικαιροποίηση στοιχείων επικοινωνίας». Αυτόματα καταλαβαίνεις πως το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει την πολιτική ηγεσία είναι η υγεία και η εξυπηρέτηση των υπαλλήλων. Και αυτό διότι μια από τις βασικές αρμοδιότητες των γιατρών θα είναι ο «κατ΄ οίκον έλεγχος των ασθενούντων υπαλλήλων του Υπουργείου». Αναφέρει μάλιστα πως "οι ασθενούντες υπάλληλοι υποχρεούνται να δεχτούν την επίσκεψη του ελεγκτή ιατρού, ενώ η παράλειψη της αποστολής ιατρού για έλεγχο αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα του προϊσταμένου της διεύθυνσης προσωπικού". Ένας θεσμός που μας θυμίζει άλλες εποχές, μαύρες, αντιδραστικές και φασιστικές. Εξάλλου ο Μητσοτάκης το είπε ξεκάθαρα προεκλογικά, πως στοχεύουν σ’ ενα δημόσιο τομέα όπου οι πολίτες θα είναι ικανοποιημένοι και όχι οι υπάλληλοι.

Έλεγχοι και αξιολογήσεις δεν έχουν κανέναν άλλο στόχο παρά την πειθάρχηση, την υπακοή σ’ όλες τις αποφάσεις της κυβέρνησης, χωρίς κανένα δικαίωμα και απαίτηση. Δεν δικαιούσαι ν αρρωστήσεις εάν «εμείς» δεν σου το επιτρέπουμε. Κινούνται στην ίδια ακριβώς λογική με αυτή του Δ/ντή ΔΕ Πειραία, ο όποιος κάλεσε σε πειθαρχικό 7 συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς, επειδή «τόλμησαν» να εκφράσουν διαφορετική άποψη από την δική του, αλλά και επειδή «τόλμησαν» να συμμετάσχουν σε κεντρική συγκέντρωση-διαδήλωση, εκτός σχολικού ωραρίου. Στην ίδια λογική και η μετακίνηση, χωρίς να ερωτηθούν, των 15 υπαλλήλων του υπουργείου της Δ/νσης Νεολαίας στο Υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας.

Όλα αυτά αποτελούν κεντρικές επιλογές της κυβέρνησης, του κράτους, του κεφαλαίου. Πρέπει να εμπεδωθεί σιγή νεκροταφείου απέναντι στην κατεδάφιση δικαιωμάτων, που διαμορφώνει η επίθεση. Να μη μιλάς για τον σερβιτόρο που κολυμπάει για να σερβίρει, για τον διανομέα που μπαίνει σε χείμαρρους για να πάει καφέδες, για τους εργάτες που δολοφονούνται σε εργοδοτικά εγκλήματα, για τους μαθητές που τους «υπόσχονται» μαύρο μέλλον, για τον πόλεμο και τους ιμπεριαλιστές, για την κρατική βία και τρομοκρατία, για την ακρίβεια. Κομμάτι αυτής της επίθεσης είναι και η προσπάθεια του συστήματος και του πολιτικού προσωπικού του (κυβερνήσεις, διοικήσεις) να «συμμορφώσουν» τον κρατικό υπάλληλο, να τον απονευρώσουν, να τον μετατρέψει σε απλό ψηφοφόρο.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΉ ΑΥΤΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ Ο ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΜΑΣ ΓΙΑΤΡΟΣ, ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΛΕΓΚΤΗΣ

Β. Τ.