Η τοπική αυτοδιοίκηση σήμερα
Η τοπική εξουσία ή τοπική αυτοδιοίκηση όπως λέγεται, με μια σειρά νόμους από την δεκαετία του 2000 έως και σήμερα (Καλλικράτης, Καποδίστριας, Κλεισθένης,) μετατρέπεται ολοένα και περισσότερο σε όργανο επιβολής της κρατικής εξουσίας απέναντι στο λαό, καθώς και -όλο και πιο απροκάλυπτα- σε όργανο εξυπηρέτησης των συμφερόντων της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών αφεντικών της. Τα –ούτως ή άλλως- αντιλαϊκά χαρακτηριστικά του θεσμού ενισχύονται ιδιαίτερα με μοχλό και βασικό εργαλείο τον 2ο βαθμό της τοπικής αυτοδιοίκησης (περιφέρειες). Για αυτό το λόγο, είμαστε ενάντια στη συμμετοχή στις περιφερειακές εκλογές και καλούμε το λαό να γυρίσει την πλάτη του σε αυτή τη διαδικασία.
Οι δήμοι, όπως διαμορφώθηκαν μέσα από όλες αυτές τις παρεμβάσεις, απομακρύνθηκαν ακόμα περισσότερο από τον λαό. Συγκέντρωσαν τις αρμοδιότητες που αφορούν πολύ εκτεταμένες περιοχές σε ένα μόνο δήμο, οδηγώντας την ύπαιθρο της Χώρας σε εγκατάλειψη, ενώ αντίστοιχα δημιουργήθηκαν δήμοι «τέρατα» στα αστικά κέντρα.
Ο δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης (η Περιφέρεια) αύξησε τη δυσκολία παρέμβασης του λαού για την επίλυση ζωτικών προβλημάτων του και συνέβαλε στο να υπάρξει μια διάχυση- και άρα απόκρυψη- ευθυνών. Χαρακτηριστικό το πρόσφατο παράδειγμα με το μπαλάκι ευθυνών για τις τελευταίες μεγάλες πυρκαγιές, με την αδυναμία κατάδειξης κάποιου υπευθύνου για τα δάση και την πυροπροστασία...Οι Περιφέρειες δεν είναι παρά μηχανισμός φοροληστείας, αδιαφανών αναθέσεων και ταυτόχρονα διώκτης, μέσω προσχηματικών αιτιών, κάθε ενοχλητικής αγωνιστικής άποψης και φωνής. Πρόσφατο παράδειγμα, τα πρόστιμα για αφισορύπανση της περιφέρειας Αττικής στην οργάνωση μας και στο ΚΚΕ. Λειτουργούν ως «τροχονόμοι» ευρωπαϊκών προγραμμάτων ανάπτυξης, διοχετεύοντας τα χρήματα στο ντόπιο κεφάλαιο μέσω ΣΔΙΤ, παραχωρώντας καινούργια πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, όπως τα εργοστάσια διαχωρισμού και ανακύκλωσης απορριμμάτων. Ακολουθούν την κεντρική επιλογή του συστήματος των ιδιωτικοποιήσεων, με παραχωρήσεις σε ιδιώτες των άλλοτε ελεύθερων δημοσίων χώρων (εκμετάλλευση παραλιών στην επαρχία, φιλετοποίηση και ξεπούλημα κομματιών του πάρκου Τρίτση στην Δ. Αθήνα). Παραχωρούν μια σειρά αρμοδιότητες των δήμων σε ιδιώτες εργολάβους με χτύπημα των εργατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στους δήμους αλλά και των «εργολαβικών» εργαζόμενων.
Το κεντρικό κράτος μετέφερε μια σειρά αρμοδιότητες στις περιφέρειες και στους δήμους (συντήρηση σχολικών μονάδων αλλά και χρηματοδότηση της λειτουργίας τους), με ελλιπή όμως χρηματοδότηση για τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες, ειδικά σε όσες αφορούν λαϊκά δικαιώματα. Οι δήμοι ήδη χρησιμοποιούνται για την αλλαγή του χαρακτήρα των αστικών κέντρων με έργα βιτρίνας, προς ενίσχυση της κατεύθυνσης της ανάπτυξης της «βαριάς βιομηχανίας», του τουρισμού. Χαρακτηριστική η περίπτωση του δήμου της Αθήνας και των «έργων ανάπλασης» του κέντρου της, με στόχο την μετατροπή της Αθήνας σε ένα «τουριστικό προϊόν», εχθρικό και ακατάλληλο για τους κατοίκους του και τους εργαζόμενους, κατασπαταλώντας χρήματα από τους φόρους των εργαζόμενων.
Ο νόμος Βορίδη
Είναι αναγκαίο στο σημείο αυτό να κάνουμε μια αναφορά στο νόμο Βορίδη. Με μια σειρά παρεμβάσεις, η κυβέρνηση της ΝΔ μετέφερε αρμοδιότητες από τα Δημοτικά Συμβούλια στις επιτροπές των δήμων, στις περιπτώσεις που η παράταξη του δημάρχου έχει πλειοψηφία.
Ο νόμος Βορίδη του 2021 βαθαίνει τα αντιδημοκρατικά χαρακτηριστικά της Τ.Α., ακυρώνοντας στη ουσία τα Δ.Σ. και περιορίζοντας τις αρμοδιότητές τους σε γνωμοδοτικού χαρακτήρα, με την εισαγωγή και στις αυτοδιοικητικές εκλογές του ορίου του 3%. Καταργεί την απλή αναλογική, αυξάνει τις προϋποθέσεις και τους ελέγχους επί των οικονομικών των δημοτικών παρατάξεων. Εντέλει, καθιστά παρά πολύ δύσκολο -έως ακατόρθωτο- για τις δυνάμεις που αναφέρονται στο λαό να παρέμβουν στο λαό μέσω των δημοτικών εκλογών.
Η παρέμβαση μας στις νέες συνθήκες
Με ένα γενικό τρόπο μπορούμε να πούμε ότι ο χαρακτήρας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δεν επιτρέπει αυταπάτες για τις δυνατότητες που έχει η παρέμβαση στον θεσμό μέσω των δημοτικών συμβουλίων , για να ανατραπεί η κατεύθυνση που επιβάλλει περισσότερα βάρη στις πλάτες του λαού. Παρόλο αυτό όμως, αποτελεί μια πρώτης τάξης δυνατότητα για το λαό να καταδικάσει την επιβαλλόμενη αντιλαϊκή πολιτική, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα και μια σειρά από εχθρικές και επιζήμιες για το λαϊκό κίνημα απόψεις συνδιαχείρισης και διαπραγμάτευσης. Απόψεις και λογικές που προβάλλονται και από «προοδευτική» έως και «αγωνιστική» πλευρά. Είναι ξεκάθαρο για εμάς ότι η παρέμβαση σε αυτό το πεδίο αποτελεί ακόμα μια προσπάθεια να ανοίξει και να προβληθεί η ανάγκη της οργάνωσης του λαού με στόχο την αντίσταση και διεκδίκηση και σε τοπικό επίπεδο.
Οι «νέες» συνθήκες
Οι παραπάνω γενική άποψη για την παρέμβαση μας στην τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να εμπλουτιστεί με τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στον πολιτικό συσχετισμό, που εν μέρει και «στρεβλά» αποτυπώθηκαν στις δύο πρόσφατες εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις. Καταρχάς, τα αρνητικά δεδομένα σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού που διαμόρφωσε η υπερδεκαετής επίθεση του συστήματος στους όρους ζωής και δουλειάς. Δεδομένα που επιδεινώθηκαν περαιτέρω κατά την περίοδο της καραντίνας και του εγκλεισμού. Κατόπιν, η ιδεολογική κυριαρχία του συστήματος, με την προβολή εθνικιστικών και σκοταδιστικών απόψεων (ειδικά με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την πλήρη υποταγή της κυβέρνησης στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ). Η συνεχής δεξιά μετατόπιση των πολιτικών δυνάμεων και του συστήματος, μαζί και των ρεφορμιστικών. Αν συνοπτικά αυτά είναι τα γενικά πολιτικά δεδομένα, στο χώρο της τ.α. είναι χαρακτηριστική η επιμονή της ΝΔ (που ελέγχει σχεδόν το σύνολο των δήμων και των περιφερειών) σε μια σειρά αντιλαϊκές ρυθμίσεις και επεμβάσεις (χωροθέτηση ΑΠΕ, αλλαγές χρήσης γης και «κατάργηση» πλατειών-πλ. Εξαρχείων , πλατεία Πρωτομαγιάς). Επίθεση που βρήκε βέβαια αντιστάσεις από την πλευρά της αριστεράς και του λαού, άλλοτε όμως ασυντόνιστες και «λίγες» ώστε να καταφέρουν να συγκινήσουν και συγκροτήσουν της λαϊκές μάζες, άλλοτε υποταγμένες στον αγωνιστικό ρεφορμισμό και τις αυταπάτες των δικαστικών προσφυγών, με ανομολόγητο -ή και ομολογημένο- πόθο την αλλαγή της κυβέρνησης, με την αυταπάτη ότι ο… «καλός» ΣΥΡΙΖΑ θα ικανοποιούσε όλα τα αιτήματα…..
Είναι χαρακτηριστικό σ’ αυτές τις συνθήκες, ότι μετά τις εθνικές εκλογές, μια σειρά δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά είδαν στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Οκτώβρη την ευκαιρία για να «ρεφάρουν» από τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών ή για να συνεχίσουν την «εκλογική τους ανοδική καταγραφή». Ο εγκλωβισμός τους στην εκλογικίστικη λογική δεν τους επιτρέπει για άλλη μια φορά να δουν αυτοκριτικά τη δράση τους όλο το προηγούμενο διάστημα. Πρώτο και καλύτερο βέβαια το ΚΚΕ, του οποίου ο γραμματέας -στην δήλωσή του μετά της εκλογές στις 25 Ιούνη- έδωσε το σύνθημα για την επόμενη «μεγάλη μάχη» που είναι οι εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Διαπιστώνουμε ξανά ότι στην περίοδο που διανύουμε, μια σειρά δυνάμεις της αριστεράς αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα, οπότε καταλήγουν να την διαστρέφουν, μετατρέποντας τις εκλογικές διαδικασίες σε «μάχες» του κινήματος και στοιχίζοντας τις δυνάμεις τους με εκλογικίστικο τρόπο. Από Σεπτέμβρη, καθώς μια σειρά δυνάμεις σε τοπικό επίπεδο θα έχουν σαν προτεραιότητα τους τις εκλογές και την πίεση του 3%, θα καταστεί δύσκολη οποιαδήποτε κίνηση κοινής δράσης, με υποβαθμισμένη την αναγκαιότητα δημιουργίας εστιών αντίστασης και κοινής δράσης με στόχο την αντίσταση στην συνεχιζόμενη και κλιμακωμένης επίθεση του συστήματος.
Από τη μεριά μας, θα παρέμβουμε με τα πλατιά μας σχήματα στην προεκλογική περίοδο, καταγγέλλοντας την πολιτική του συστήματος γενικότερα, αλλά και τις μορφές που αυτή εκφράζεται μέσω των δήμων σε τοπικό επίπεδο. Θα συνεχίσουμε να καταγγέλλουμε το αντιδημοκρατικό πλαίσιο των εκλογών της Τ.Α, το οποίο -τόσο από πλευράς διαδικασιών όσο και οικονομικών απαιτήσεων- αποτρέπει την παρέμβαση λαϊκών σχημάτων και συλλογικοτήτων.
Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε στις γειτονιές της Αθήνας κόντρα στην πολιτική της ακρίβειας και της φτωχοποίησης, όπως κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια της δράσης μας.
Θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για την συγκρότηση πλατιών επιτροπών ενάντια στους πλειστηριασμούς των σπιτιών του λαού.
Θα συνεχίσουμε ενάντια στην πολιτική της φασιστικοποίηση και της καταστολής σε τοπικό αλλά και σε κεντρικό επίπεδο.
Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την δημιουργία πλατιού κινήματος ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις που προωθούνται ή ήδη υλοποιούνται.
Θα συνεχίσουμε να αποκαλύπτουμε με την δράση μας στο λαό της κάθε γειτονιάς τον κίνδυνο από την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο της Ουκρανίας, καταγγέλλοντας παράλληλα τους ιμπεριαλιστές ως μοναδικούς εμπρηστές αυτού του πολέμου.
Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μέσα στο λαό, έτσι ώστε ο λαός μέσα από τους αγώνες του να αποκτήσει συνείδηση ότι έχει την δύναμη να αλλάξει το μέλλον του και τη ζωή του και –τελικά- τον κόσμο.
Τέλος, θα συνεχίσουμε αταλάντευτα στο δρόμο της μαζικής λαϊκής πάλης, ανεξάρτητα αν οι όροι και οι προϋποθέσεις που βάζει το σύστημα για τις δημοτικές εκλογές δεν μας επιτρέψουν να συμμετέχουμε με ψηφοδέλτιο σε αυτές.
Ν.Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου