Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΑΠΟΤΟΚΟ ΤΩΝ ΚΤΗΝΩΔΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και του συστήματος της ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ
Τρεις φορές τον έσπρωξαν μέχρι να καταφέρουν να τον πετάξουν στη θάλασσα. Και αυτός, που έτρεξε για να προλάβει το πλοίο για την Κρήτη, πνίγηκε στα νερά του Πειραιά, λίγα μόλις μέτρα από τη στεριά, σε κοινή θέα.
Κανένας κανονισμός δεν στάθηκε πιο ισχυρός από τη διαπαιδαγώγηση στις σάπιες αξίες του συστήματος που προσφέρουν αδιάλειπτα η ίδια η κυβέρνηση, το πολιτικό της προσωπικό, τα ΜΜΕ, η αστική τάξη της χώρας και τα τσιράκια της, η δικαιοσύνη και ο πολιτισμός τους.
Τα πρωτόκολλα ασφαλείας, σύμφωνα με τη νομοθεσία, προβλέπουν μέτρα για την προστασία των επιβατών (κλείσιμο του καταπέλτη και των εξωτερικών ανοιγμάτων του πλοίου, παρουσία του Λιμενικού κ.α.). Κανένα από αυτά τα μέτρα δεν τηρήθηκε. Υπάρχουν, βέβαια, και τα «άλλα» πρωτόκολλα. Αυτά που αφορούν στην καπιταλιστική λειτουργία, στην επίτευξη κέρδους για τις εταιρείες, στον άκρατο ανταγωνισμό μεταξύ τους. Αυτοί οι κανονισμοί εφαρμόζονται απαρέγκλιτα. Στο βωμό της πραγμάτωσής τους, θυσιάζονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι οι οποίοι χάνουν τη ζωή τους στα εργατικά δυστυχήματα, αλλά και οι επιβάτες των πλοίων.
Η κτηνωδία στο λιμάνι του Πειραιά, την Τρίτη το βράδυ, που οδήγησε στη δολοφονία του 36χρονου Αντώνη, αποτελεί φυσική συνέχεια της αντικοινωνικής, βαθιά αντιδραστικής και αντιλαϊκής πολιτικής του συστήματος και της κυβέρνησης που το υπηρετεί. Γεννιέται από την αδιαφορία τους απέναντι στο λαό για την ασφάλειά του, τροφοδοτείται από την κρατική βία απέναντι στον φτωχό και τον αδύναμο. Διαμορφώνεται από την κουλτούρα των αποκλεισμών, των διαχωρισμών, της περιθωριοποίησης των πιο απόκληρων στους κόλπους του λαού. Εντείνεται από τη φασιστικοποίηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής και θεριεύει από την αποσυγκρότηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος.
Ο Αντώνης είναι δικός μας νεκρός. Ένας ακόμη φτωχός άνθρωπος που δολοφονήθηκε μέσα στο καθεστώς κραυγαλέας κρατικής αδιαφορίας για τη ζωή, την υγεία, την ασφαλή μετακίνηση των ανθρώπων σε αυτό τον τόπο. Καθόλου «αδιανόητο» δεν είναι το τέλος του Αντώνη, όπως υποκριτικά δηλώνει ο Πρωθυπουργός. Το προδιέγραψε η κυβερνητική πολιτική όλων αυτών που υπηρετούν, με την καταστολή, αυτό το βάρβαρο σύστημα. Είναι η ίδια πολιτική που δολοφόνησε τους νέους και εργαζόμενους στα Τέμπη, τους πρόσφυγες στην Πύλο, το Αιγαίο, τη Δαδιά. Οι «αξίες» του συστήματος της εξάρτησης και εκμετάλλευσης αφήνουν το λαό και το βιος του να πνίγεται, να καίγεται, τον τόπο να ερημώνεται, το περιβάλλον να καταστρέφεται. Στη βάση αυτών δολοφονούνται άνθρωποι για 20 ευρώ, ξεσπιτώνονται άλλοι για μερικές χιλιάδες ευρώ χρέη, χτυπιούνται βάναυσα νεολαίοι στα Πανεπιστήμια, διώκονται και τρομοκρατούνται αγωνιστές εργαζόμενοι.
Όχι, δεν «χάνεται έτσι ξαφνικά ένα παιδί της διπλανής μας πόρτας», όπως λέει ο ίδιος. Καθημερινά πριμοδοτείται, μέσω των ΜΜΕ, ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο εθνικισμός. Οι πολιτοφύλακες του Έβρου που αποκάλεσαν τους ξεσπιτωμένους, από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, «κομμάτια», νομιμοποιήθηκαν επίσημα μέσα στο κοινοβούλιο με την υιοθέτηση της γραμμής ότι οι φωτιές μπαίνουν στα μονοπάτια των παράτυπων μεταναστών. Θα θυμίσουμε, άλλωστε, ότι το περιβόητο «δίκαιο της θάλασσας» για τους ναυαγούς καταπατιέται επίσημα και θεσμικά κάθε μέρα που πρόσφυγες και μετανάστες πνίγονται στα νερά ρου Αιγαίου και της Μεσογείου.
Ο κόσμος τους βρωμάει επιβολή και εκμετάλλευση. Οι εφοπλιστές εκμεταλλεύονται σκληρά τους εργαζόμενους και το πολιτικό προσωπικό νομοθετεί διαρκώς για λογαριασμό της άρχουσας τάξης επιβάλλοντας όρους απόλυτης εργασιακής σκλαβιάς. Η εταιρία έβγαλε ανακοινώσεις για τη δολοφονία επιρρίπτοντας όλη την ευθύνη στους υπαλλήλους της και αρνούμενη οποιαδήποτε δική της εμπλοκή! Το Λιμενικό από την άλλη, βρίσκεται πάντα σε θέση μάχης απέναντι στον εχθρό λαό, αλλά απουσίαζε την ώρα του εγκλήματος από την αποβάθρα.
Οι εκπρόσωποι του συστήματος αποκρύπτουν τις ευθύνες τους και τις μεταθέτουν στο λαό. Για μια «συγγνώμη συλλογικού αναστοχασμού» μίλησε ο Μητσοτάκης. ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ δεν έχει να ζητήσει ο λαός.
Είναι απαραίτητο, συλλογικά, να βγει στο δρόμο του αγώνα. Όλοι να βάλουμε πλάτη. Σε γειτονιές, σχολεία και σχολές, σε εργασιακούς χώρους με συνελεύσεις και πρωτοβουλίες, στους δρόμους με διαδηλώσεις, να ξετυλιχτούν οι δυνατότητες της αντίστασης και της διεκδίκησης για το δικαίωμά μας στη ζωή!
Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών Πειραιά - Λαϊκή Αντίσταση Πειραιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου