Το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού λάμπει δυνατά ακόμα και κάτω από τους τόνους λάσπης!

Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο. Ήταν αναμενόμενο από την πρώτη ώρα της επιχείρησης, ότι η καλά συντονισμένη προπαγανδιστική μηχανή θα δουλέψει στο φουλ. Θα εκμεταλλευτεί το κενό ενημέρωσης (ειδικά για στις νέες γενιές), θα εκμεταλλευτεί τη δύναμη της εικόνας, θα εκμεταλλευτεί τα δακρύβρεχτα λόγια για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων. Για να δικαιολογήσουν το μακέλεμα ενός λαού και την κατοχή της Γης του. Όμως για κάθε άνθρωπο που θέλει να λέει ότι είναι προοδευτικός, ενάντια στην καταπίεση, με την Ελευθερία, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Και το δίκιο του Παλαιστινιακού λαού λάμπει δυνατά ακόμα και κάτω από τους τόνους της λάσπης. 

Ο πόλεμος του Παλαιστινιακού λαού είναι δίκαιος γιατί πολεμάει για την λευτεριά και την πατρίδα του. Και αυτό το δίκαιο δεν ορίζεται από τις δυνάμεις που αυτή τη στιγμή ηγεμονεύουν στο παλαιστινιακό εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα. Η υποστήριξη μας στην Παλαιστίνη δεν γίνεται με όρους ιδεολογικής συμφωνίας. Γίνεται με όρους αναγνώρισης του δικαιώματος της ένοπλης Αντίστασης ενάντια στην εθνική καταπίεση. Γίνεται με όρους εναντίωσης στον ιμπεριαλισμό και στο σιωνισμό, που είναι ενεργούμενο του.

Για να το πούμε πιο απλά. Ένας λαός για να πάρει τα όπλα και να ξεσηκωθεί δεν καλείται να περάσει κάποιο «ιδεολογικό τεστ». Απλώς το κάνει για να ζήσει. Αν κάποιοι περνούν εξετάσεις, είναι αυτοί που καλούνται να τον υποστηρίξουν. Δεν υποστηρίξαμε τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, της Λιβύης, του Ιράκ, της Συρίας, του Αφγανιστάν, της Ουκρανίας επειδή μας άρεσαν τα καθεστώτα τους. Τους υποστηρίξαμε γιατί είναι δικαίωμα κάθε λαού να είναι ελεύθερος και να κανονίζει ο ίδιος την πορεία της κοινωνικής του εξέλιξης. Χωρίς ξένη επέμβαση.

Όπως είναι φυσικό, τα ΜΜΕ έχουν ρίξει από την πρώτη στιγμή τόνους λάσπης, εκμεταλλευόμενα και κάποιες μεθόδους πάλης που επέλεξε η Παλαιστινιακή Αντίσταση. Πριν απαντήσουμε σε μερικά από αυτά τα ζητήματα, οφείλουμε πρώτα να παρατηρήσουμε το εξής. Αυτός είναι ο τρόπος που κινούνται κάθε φορά. Πριν αποκαλυφθεί η αλήθεια, λένε ότι ο δολοφονημένος στον Πειραιά «έπεσε στο νερό». Πριν χτυπήσουν μια πορεία, λένε ότι «γίνεται χρήση μολότοφ». Πριν εισβάλλουν και κομματιάσουν μια χώρα, λένε ότι «την διοικεί ένας δικτάτορας». Όποιος πιστεύει ότι τα ΜΜΕ στο Παλαιστινιακό καλύπτουν έστω και μερικώς αντικειμενικά αυτό που γίνεται, γελιέται πικρά. Τα ΜΜΕ δρουν ως φερέφωνα του σιωνιστικής προπαγάνδας. Λένε φρικτά ψέματα.

Ας πάρουμε, λοιπόν, τα πράγματα με τη σειρά.

Οι μάχες δεν γίνονται στο «έδαφος του Ισραήλ», αλλά στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη. Το κράτος του Ισραήλ δεν έχει ορίσει τα σύνορα του. Και αυτό γιατί είναι ένα κράτος που συνεχώς επεκτείνει την επικράτεια του, αρπάζοντας συνεχώς γη από την Παλαιστίνη, ενώ κατέχει παράνομα Συριακά και Λιβανέζικα εδάφη. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα «Ισραηλινή επικράτεια». Όλα σχεδόν αυτά τα εδάφη είναι Παλαιστινιακά, κατεχόμενα εδάφη στα οποία έζησαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες των Παλαιστινίων που διώχθηκαν από τις εστίες τους. Και αυτή η αρπαγή επεκτείνεται μέχρι και σήμερα, με νέα προγράμματα εποικισμών. Ακριβώς γι' αυτό δεν γίνεται κάποιος την ίδια στιγμή να αναγνωρίζει και το κράτος του Ισραήλ στη μορφή που έχει πάρει σήμερα, και το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού να έχει μια πατρίδα. Ή το ένα θα κάνει, ή το άλλο.

Δεν υπάρχουν Ισραηλινοί «κάτοικοι» σε αυτές τις περιοχές, αλλά έποικοι. Είναι δηλαδή οργανωμένες ομάδες Ισραηλινών που έχουν επιλέξει συνειδητά να καταπατήσουν τη γη των Παλαιστινίων, να κλέψουν τα σπίτια και τις περιουσίες τους, και να ζήσουν τη ζωή τους σε βάρος άλλων. Γι' αυτό οι έποικοι πολλές φορές οργανώνονται σε φασιστικού χαρακτήρα ομάδες, είναι οπλισμένοι, και ασκούν ρατσιστική βία πάνω στους Παλαιστίνιους.

Καθημερινά οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν να μετακινηθούν ελεύθερα. Οι όποιοι «θύλακες» ελεύθερων Παλαιστινιακών περιοχών έχουν απομένει, (φυσικά στα πιο άγονα και φτωχά εδάφη, χωρίς καλλιεργήσιμη γη και νερό), είναι περικυκλωμένοι από τείχη και φυλάκια. Δεν μπορούν να πάνε στο σχολείο, στην αγορά, στη δουλειά, χωρίς να περάσουν μπλόκο, χωρίς να τους εξευτελίσουν οι Ισραηλινοί στρατιώτες. Ειδικά η Γάζα είναι αποκλεισμένη από παντού, μια φυλακή 2 εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς ούτε ένα λιμάνι, ένα αεροδρόμιο, μια λεωφόρο ελεύθερη. Το νερό, την τροφή, τα φάρμακα και το ρεύμα τα ελέγχουν οι δυνάμεις κατοχής και όποτε θέλουν να κόβουν για να τιμωρούν συλλογικά όλους τους κατοίκους.

Υπάρχουν χιλιάδες αθώοι Παλαιστίνιοι φυλακισμένοι στις Ισραηλινές φυλακές, ανάμεσα τους πολλά παιδιά. Χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι, παιδιά που πέταξαν πέτρες στους στρατιώτες, διαδηλωτές, αλλά και πολλοί αθώοι άνθρωποι. Πολλοί είναι στις φυλακές δεκάδες χρόνια και η ποινή τους επεκτείνεται επ' αόριστον. Γνωρίζουν ξυλοδαρμούς, στέρηση ύπνου, απομόνωση, βίαιη υποχρεωτική σίτιση κατά την απεργία πείνας (διεθνώς αναγνωρισμένο βασανιστήριο).

Ισραηλινοί εθνικιστές, ο στρατός και η αστυνομία σκοτώνουν Παλαιστίνιους μες τη μέση του δρόμου. Είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο οι πυροβολισμοί, το λιντσάρισμα των Παλαιστίνιων στη Δυτική Όχθη στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στις παλαιστινιακές πόλεις, με πλήρη ατιμωρησία των αρχών.

Οι Ισραηλινές αρχές βεβηλώνουν συστηματικά τους ιερούς τόπους λατρείας των Παλαιστινίων. Ειδικά στο Τέμενος του Αλ Ακσά στην Ιερουσαλήμ, σημαντικό τόπο λατρείας όλων των μουσουλμάνων, οι προκλήσεις Ισραηλινών αξιωματούχων και της αστυνομίας είναι συνεχείς. Προβαίνουν σε αποκλεισμό του, καταπατούν το ναό (απαγορεύεται σε άτομα άλλης θρησκείας να εισέλθουν στα όρια του), ή ακόμα και ρίχνουν δακρυγόνα στους πιστούς.

Η Ισραηλινή αεροπορία βομβαρδίζει συστηματικά τη Γάζα, ισοπεδώνοντας κατοικίες, υποδομές, σχολεία, τζαμιά, νοσοκομεία, μέχρι και κτήρια του ΟΗΕ και των «ανθρωπιστικών οργανισμών», ή και τηλεοπτικά συνεργεία. Κύρια θύματα είναι αθώοι, παιδιά, γυναίκες, άμαχοι. Οι ένοπλοι μαχητές δεν στρατοπεδεύουν σε ψηλές οικοδομές για να τους χτυπήσουν τα αεροπλάνα...

Δεν έχουμε όπως περιγράφεται από τα ΜΜΕ, μια «εξτρεμιστική τρομοκρατική ομάδα», τη Χαμάς, η οποία αποφάσισε να τρομοκρατήσει «αθώους πολίτες». Όλες οι Παλαιστινιακές οργανώσεις συμμετέχουν και στηρίζουν τις μάχες. Οι Παλαιστίνιοι μαχητές δεν «εισέβαλαν» πουθενά. Έσπασαν το φράκτη που τους κρατά φυλακισμένους. Επιτέθηκαν σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις του στρατού κατοχής με μεγάλη γενναιότητα, κατέλαβαν στρατόπεδα και εξοπλισμό, συνέλαβαν στρατιώτες και διοικητές. Επιτέθηκαν σε αστυνομικά τμήματα των χωριών των εποίκων και συνέλαβαν έποικους. Εκτόξευσαν ρουκέτες και αδύναμους πυραύλους, υποπολλαπλάσιας ισχύος και καταστροφικής δύναμης από τους πυραύλους των κατακτητών.

Ναι, δεν συμφωνούμε με όλες τις ενέργειες των Παλαιστινιακών Οργανώσεων, ούτε με την ιδεολογία τους, ούτε με τις μεθόδους τους. Όμως αυτή τη στιγμή δεν κρίνονται οι μέθοδοι πάλης των Παλαιστινιακών Οργανώσεων. Δεν κρίνεται αν ο ισλαμισμός ως ιδεολογία. Κρίνεται αν ο Παλαιστινιακός λαός θα συνεχίσει να πολεμάει για το δίκιο του. Κρίνεται το μέλλον και η υπόσταση του Παλαιστινιακού έθνους.  Αυτό κρίνεται. Γι' αυτό είναι πόλεμος δίκαιος. Όλα τα άλλα είναι σημαντικά, αλλά δευτερεύοντα. Και οφείλουν να κρίνονται με γνώμονα το κύριο ζήτημα. Αν βοηθούν ή όχι το προχώρημα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Όχι με γνώμονα αν τα εγκρίνει ο στρατός κατοχής ή η «διεθνής κοινότητα»!

Οι Παλαιστίνιοι γνωρίζουν πολύ καλά τι θα ακολουθήσει. Μια μεγάλη σφαγή. Κι όμως, επέλεξαν να πολεμήσουν, κι ας ξέρουν ότι στο στρατιωτικό επίπεδο, στο επίπεδο των απωλειών, στο επίπεδο της διεθνούς στήριξης, είναι σε συντριπτικά χειρότερη θέση. Επέλεξαν να πολεμήσουν μάχη άνιση γιατί δεν θέλουν να υπομένουν άλλο τον καθημερινό εξευτελισμό, την καταπίεση, το φασισμό. Γι΄ αυτό πολεμάνε. Και όποιος δεν παίρνει καθαρή θέση υπέρ τους, παίρνει θέση εναντίων τους. Ενδιάμεση, «ουδέτερη» θέση δεν μπορεί να υπάρξει.

Όσο οι Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να καρφώνουν την σημαία τους στα χαλάσματα των σπιτιών τους, όσο συνεχίζουν να ζουν και να πεθαίνουν χωρίς να παραδίνονται, όσο έχουν την αίσθηση ότι αποτελούν έθνος και λαός, όσο νέοι Παλαιστίνιοι μαθαίνουν να σηκώνουν το τουφέκι, το παλαιστινιακό ζήτημα θα παραμένει ανοιχτό και ο αγώνας θα συνεχίζεται.

Κ.Κ.