Κάθε μέρα κι ένας εργάτης νεκρός. Κάθε μέρα εργάτες σκοτωμένοι στα μεροκάματα. Κάθε μέρα ένας πατέρας, μια μάνα, ένας γιος που δεν θα γυρίσει σπίτι!
Γιατί; Η απάντηση είναι τρομακτική! Για 25,30, το πολύ 50€.Τόσο αξίζουν οι ζωές μας, αδερφούλη. Τόσο μας κοστολογούν οι εκμεταλλευτές μας!
Οι εργάτες δεν πέφτουν νεκροί τυχαία, δεν υπάρχουν εργατικά ατυχήματα. Είναι εργοδοτικές δολοφονίες. Είναι δολοφονίες που οι πλούσιοι του τόπου έχουν βαφτίσει ατυχήματα. Είναι δολοφονίες που έχουν τη σφραγίδα του κράτους. Είναι δολοφονίες του καπιταλισμού και είναι πολλές τον τελευταίο καιρό!
Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το γαμημένο το σύστημα, για να μιλήσουμε με τη γλώσσα των εργατών, που δολοφονεί, συνεχίζει να δουλεύει. Τις ζωές των αδικοχαμένων στα μεροκάματα δεν θα τις φέρει πίσω κανείς!
Μπορούμε να φέρουμε εκείνες τις μέρες που οι εκμεταλλευτές μας θα μας τρέμουν!
Να σηκώσουμε ψηλά τις γροθιές μας!
Να φωνάξουμε δυνατά για τους νεκρούς της τάξη μας!
Να αγωνιστούμε ώστε να μην υπάρχουν άλλοι νεκροί!
Και πως αλλιώς δηλαδή…
Λ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου