Η ταξική διάσταση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του παλαιστινιακού λαού: ένα σύντομο σχόλιο για ένα μεγάλο ζήτημα!

Αντιγράφουμε, από το ρεπορτάζ του CNNGreeceστις 17/10/23:

«Στη Ραμάλα, που βρίσκεται στην κεντρική Δυτική Όχθη, ακούστηκαν συνθήματα υποστήριξης στη Χαμάς -κάτι ιδιαίτερα σπάνιο στην περιοχή.
Όπως εξηγούν ειδικοί, το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι Παλαιστίνιοι της περιοχής έχουν εξοργιστεί με την κατάσταση και είναι πρόθυμοι να πάρουν τα όπλα.
“Δώστε όπλα στο λαό. Αφήστε τους να συγκρουστούν. Θα δείξουμε τι μπορούμε να κάνουμε” είπε ο Σαλάχ, ένας 20χρονος διαδηλωτής».

Από την άλλη όμως:

«Ο Nizar Mughrabi, ιδιοκτήτης αρχιτεκτονικής εταιρείας, δήλωσε με τη σειρά του ότι είναι αηδιασμένος από την επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα αλλά δεν είναι ακόμη έτοιμος να πάρει τα όπλα.

“Ο Νετανιάχου θέλει να πολεμήσει, ο Χανίγια (σ.σ. ανώτατος πολιτικός ηγέτης της Χαμάς) θέλει να πολεμήσει. Βάλτε τους σε μια έρημο με όπλα και αφήστε τους να πυροβολήσουν ο ένας τον άλλο” τόνισε χαρακτηριστικά ο ίδιος.»

Για να καταλήξει το ρεπορτάζ:

«Οι απόψεις για τη χρήση βίας εναντίον των Ισραηλινών διίστανται στη Δυτική Όχθη, ιδιαίτερα καθώς κάποιος απομακρύνεται από τη Ραμάλα και κατευθύνεται προς τις πιο φτωχές περιοχές.

Οι απελπισμένοι νεαροί άνδρες που είναι εγκλωβισμένοι σε καταυλισμούς εμφανίζονται πιο έτοιμοι για ένοπλο αγώνα σε σχέση με επιχειρηματίες της Ραμάλα και Παλαιστίνιους αξιωματικούς (σ.δ. της Παλαιστινιακής αρχής)». (οι τονισμοί δικοί μου)

Η εργατική τάξη, τα φτωχά και πιο καταπιεσμένα στρώματα και τάξεις, ήταν, είναι και θα είναι οι πιο συνεπείς κοινωνικοί εκπρόσωποι των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, έναντι των διάφορων αστικών στοιχείων και τάξεων. Και αυτό διότι για την εργατική τάξη και τα φτωχά στρώματα, η πάλη για την λευτεριά και την αποτίναξη της εθνικής καταπίεσης, συνδέεται άρρηκτα με την ανάγκη τους, μια ανάγκη που απορρέει από τις συνθήκες της ζωής τους, να ζήσουν χωρίς φτώχεια και εκμετάλλευση.

Γι’ αυτό και θα τολμούσα να ισχυριστώ, πως η νικηφόρα προοπτική του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος στην Παλαιστίνη, είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένη με το εκ νέου δυνάμωμα και την ηγεμονία στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, των αριστερών, επαναστατικών, κομμουνιστικών δυνάμεων, αυτών δηλαδή που μπορούν να «εκπροσωπήσουν» πολιτικά τα στρώματα αυτά. Και τότε κανένα όπλο των σιωνιστών και των αφεντικών τους δεν θα μπορέσει να σταματήσει την κατάχτηση της εθνικής και κοινωνικής απελευθέρωσης!

Τ.Σ.