Αυτός είναι ο πραγματικός τίτλος (αφαιρώντας τα γνωστά οπορτουνιστικά «φτιασιδώματα»), και η γραμμή που δίνει το άρθρο της Λουίζας Ράζου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» του Σαββατοκύριακου 9-10 Μάρτη. (https://www.902.gr/eidisi/politiki/358189/me-nea-ormi-paleyoyme-gia-dikio-toy-laoy-dynamonoyme-komma-pantoy).
Οι κινητοποιήσεις των φοιτητών, των αγροτών, των εργαζόμενων, …«εκδηλώθηκαν», …«χαρακτηρίστηκαν», …«βρέθηκαν απέναντι στην κυβέρνηση», …«δόθηκε και απάντηση στην πράξη» (όχι, βέβαια, κατακτώντας νίκες για τη νεολαία, τους αγρότες και τους εργαζόμενους, αλλά για να φανεί ποια είναι η πραγματική «αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική», το ΚΚΕ δηλαδή). Ο… αόριστος αυτός, είναι σαφής: Οι αγώνες έκλεισαν, ολοκληρώθηκαν. Στο «τσακ» λείπει να λεχθεί και πως «νίκησαν»! Πάμε τώρα για το βασικό, για το κύριο καθήκον: Την «κομματική οικοδόμηση» για τις ευρωκάλπες. Ένα καθήκον απ΄ το οποίο μάλλον «ξεστρατίσαμε» απ' τις «απρόβλεπτες» πιέσεις της πραγματικότητας! Από κει και η κριτική/αυτοκριτική του άρθρου σε καθοδηγητικά όργανα του ΚΚΕ για το πώς διαχειρίζονται τα «έκτακτα γεγονότα» (το ξέσπασμα του κινήματος, δηλαδή, απέναντι στις νέες αιχμές της επίθεσης του συστήματος), τα οποία «διαταράσσουν τον σχεδιασμό» (!!!) του κόμματος. Δηλαδή τον γνωστό ρεφορμιστικό, εκλογολάγνο, απόλυτα εντός της αστικής νομιμότητας, σχεδιασμό και δρόμο του ΚΚΕ. Το πολυνομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια ψηφίστηκε και δεν μπορεί πλέον να ανατραπεί (ας μείνει στα… χαρτιά!), η ανάγκη επιβίωσης των αγροτών μπορεί να… περιμένει και να «καλυφθεί» με τις κοροϊδίες και τα ψίχουλα της κυβέρνησης, η αντεργατική επέλαση και η ακρίβεια, μάλλον… κατευνάζονται (;) Εκτός κι αν ένα ισχυρό ΚΚΕ, στη βουλή και στην ευρωβουλή, τις αναστείλει.
Ιδιαίτερη είναι η αναφορά στην απεργία της 28ης Φλεβάρη, όπου «συναντήθηκαν», λένε, οι εργατικές διεκδικήσεις με την απαίτηση να μην σβηστούν οι ευθύνες για το έγκλημα στα Τέμπη.
Τη συνάντηση, όμως, της πολύ μαζικής εργατικής απεργίας, σ’ ολόκληρη τη χώρα, με τις μαζικότατες, επίσης, κινητοποιήσεις της νεολαίας ενάντια στο πολυνομοσχέδιο και με τους αγώνες των αγροτών, σε μία απεργιακή μέρα (ή και σε δύο, σε τρεις…), κι ακόμα παραπέρα τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου αντίστασης, που θα έβαζε σοβαρό πρόβλημα στην κυβερνητική επίθεση, την απέφευγαν όαπως ο διάβολος το λιβάνι, το ΠΑΜΕ και η ΚΝΕ. Και φρόντισαν και έπραξαν ανάλογα! Όπως για και την «επόμενη μέρα», για τη συνέχιση, για την προοπτική μιας απεργίας, όπου εκφράστηκαν έντονα και ξεκάθαρα, από μεγάλα κομμάτια του λαού, διαθέσεις αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική.
Όχι τυχαία, είναι πολύ «υποβαθμισμένη», στο άρθρο, η αναφορά στις φοιτητικές κινητοποιήσεις, ενώ, για να δημοσιευτεί το Σαββατοκύριακο, προφανώς είχε ήδη ετοιμαστεί και τυπωθεί την προηγούμενη, Παρασκευή 8/3. Την ημέρα, δηλαδή, ψήφισης του νομοσχεδίου και του μεγάλου πανελλαδικού πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου. Ενώ, λοιπόν, εξελίσσονταν το μεγάλο συλλαλητήριο, το ΚΚΕ είχε ήδη ετοιμάσει την ανακοίνωση του τέλους των φοιτητικών αγώνων!!!
Ενώ απολογητική προς την κυβέρνηση, είναι η αναφορά στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Όπου το περιοδικό και τμηματικό κλείσιμο των δρόμων «δεν δυσαρέστησε κανέναν». Και βέβαια, ούτε η κυβέρνηση ζορίστηκε ιδιαίτερα, με τέτοιες κινήσεις, «συγχαίροντας» μάλιστα «τον συντεταγμένο τρόπο διαδήλωσης» των αγροτών στην Αθήνα. Δεν «διαταράχθηκε» δηλαδή (όπως άλλες φορές;;;) η εύρυθμη λειτουργία και κυκλοφορία στους δρόμους. Λες και οι φτωχοί εργάτες, οι άνεργοι, η νεολαία κι ο λαός θα «δυσαρεστούνταν» απ΄ αυτή τη διαταραχή και θα γίνονταν πράξη ο κοινωνικός αυτοματισμός. Οι δε αντεργατικοί – απεργοσπαστικοί νόμοι έμειναν πάλι …στα χαρτιά! Μάλλον, πλέον, αυτοί δεν… υπάρχουν, και ψηφίστηκαν «για πλάκα».
Όλα λοιπόν, από δω και πέρα για την «κομματική οικοδόμηση». Βλέπετε, ακόμα το σύστημα δεν έχει κατορθώσει να αναστηλώσει τη σοσιαλδημοκρατία (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά και άλλους) και την ακροδεξιά – αυτές ιεραρχούνται σαν πολύ σημαντικές εξελίξεις - και άρα υπάρχει χώρος και για το ΚΚΕ!!! Και βέβαια, πρώτιστο καθήκον η «μάχη» στις κάλπες (επανειλημμένη η αναφορά τους, στο άρθρο, για να «εμπεδωθεί» καλά), στις ευρωκάλπες δηλαδή της 9 του Ιούνη. Όχι τυχαία, επίσης, το άρθρο δημοσιεύεται στο «Ριζοσπάστη», ταυτόχρονα με το «Κάλεσμα της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τις Ευρωεκλογές», που παρουσίασε σήμερα, 10 Μάρτη, ο Κουτσούμπας σε εκδήλωση στο ΣΕΦ.
Μέχρι και η επέτειος των 100 χρόνων απ΄ το θάνατο του Λένιν (θα τρίζουν τα κόκκαλα του!) επιστρατεύεται για να δικαιολογηθεί η πιο άθλια ομολογία: Η λεγόμενη «κομματική οικοδόμηση» (ενός κόμματος που παρουσιάζεται ως κομμουνιστικό) ξεστρατίζεται, καθυστερείται από την ανάπτυξη εργατικών-λαϊκών αγώνων!
Όχι. Ο δρόμος του λαού, της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των αγροτών, δεν μπορεί να είναι αυτός! Οι αγώνες δεν έκλεισαν, δεν πρέπει να κλείσουν, όσο κι αν κάποιοι θα το’ θελαν. Η πάλη για την ανατροπή του νόμου Πιερρακάκη πρέπει να συνεχιστεί, παρά την ψήφιση του. Η ιστορία διδάσκει πως ένα πραγματικό μαζικό, πολιτικοποιημένο, επίμονο κίνημα αντίστασης και διεκδίκησης μπορεί να το πετύχει αυτό, ακόμα κι αν ένας νόμος ψηφιστεί (περίπτωση του αντι-φοιτητικού νόμου 815, στα 1979-80). Η πάλη των αγροτών για την ίδια την επιβίωση τους και για κατακτήσεις, πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί! Η πάλη των εργαζόμενων, της εργατικής τάξης για αυξήσεις σε μεροκάματα, μισθούς, συντάξεις, για ζωή με δικαιώματα, για την ανατροπή των αντεργατικών νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, η πάλη εναντία στην ακρίβεια, μπορούν και πρέπει να ξεδιπλωθούν. Στην κατεύθυνση ενός Μετώπου Αντίστασης και Διεκδίκησης που θα βάζει πραγματικά πρόβλημα στην επίθεση της κυβέρνησης και του συστήματος. Και βέβαια η έμπρακτη καταγγελία της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης από ΗΠΑ και ΕΕ, συνολικά η καταγγελία του οικοδομήματος των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, της ΕΕ δεν γίνεται με την νομιμοποίηση – αποθέωση της ευρωκάλπης. Γίνεται με την πολιτική, μαζική, ενεργητική ΑΠΟΧΗ από τις ευρωεκλογές που συνδέει το σήμερα, με την προοπτική των αγώνων του λαού, των εργαζόμενων και της νεολαίας.
Γ.Β.
.jpg){kind=small}
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου