Τους τελευταίους δύο μήνες βλέπουμε την κυβέρνηση και το σύστημα να χρησιμοποιεί κάθε μέσο καταστολής που διαθέτει, για να χτυπήσει τον δίκαιο αγώνα που δίνει η νεολαία για να υπερασπιστεί το δικαίωμά της στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η εισβολή ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και άλλων δυνάμεων της αστυνομίας για το σπάσιμο των καταλήψεων σε διάφορες σχολές πανελλαδικά, το ξύλο και τα χημικά στις πορείες, η επιβολή τηλε-εξετάσεων για την απομαζικοποίηση του φοιτητικού κινήματος, αλλά και οι πολύ πρόσφατες συλλήψεις 49 φοιτητών του ΣΘΕ στο ΑΠΘ.
Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάθε φορά που λαός και νεολαία τολμούν να αμφισβητήσουν την κυβέρνηση και το σάπιο, εκμεταλλευτικό σύστημα που αυτή εκπροσωπεί, βρίσκουν απέναντί τους διάφορους κατασταλτικούς μηχανισμούς που διαθέτουν για να χτυπήσουν την συλλογική και οργανωμένη παλή και τους αγωνιστές. Σε αυτήν ακριβώς τη γραμμή κινούνται και οι διώξεις σε βάρος εκπαιδευτικών για πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Πρόκειται για ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που συνδέεται με την γενικότερη κατεύθυνση τρομοκρατίας και καταστολής αγωνιστών, σωματείων και κινημάτων, που προκύπτει από την πολιτική της φασιστικοποίησης της δημόσιας και της πολιτικής ζωής.
Στα πλαίσια αυτά λοιπόν και στην ανάγκη σύνδεσης του αγώνα των φοιτητών με τους εργαζόμενους, μέλη των Αγωνιστικών Κινήσεων κατέθεσαν ψήφισμα σε ΔΣ για να στηριχτεί η κινητοποίηση της 21/3 στο δημοτικό θέατρο Πειραιά. Οι δυνάμεις της ΠΚΣ το καταψήφισαν χρησιμοποιώντας φτηνές δικαιολογίες. Προσπερνώντας τις αποφάσεις από ΕΛΜΕ που στηρίζουν το κάλεσμα, τους "ενόχλησε" ότι η συγκέντρωση στηρίζεται από οργανώσεις και συλλογικότητες. Αυτό μάλλον με τη λογική τους καθιστά αδύνατο το να συζητηθεί κάτι τέτοιο και να στηριχθεί από κάποιον φοιτητικό σύλλογο. Παρουσίασαν μάλιστα ένα αντιπαραθετικό κάλεσμα στο υπουργείο παιδείας.
Οι ίδιες δυνάμεις που λειτουργούν ως πυροσβετήρας του κινήματος και των αγωνιστικών διαθέσεων των φοιτητικών μαζών, που 10 εβδομάδες τώρα βρίσκονται συνεχόμενα στο δρόμο και που με δικά τους πλαίσια, τα οποία σε ορισμένες περιπτώσεις τα στήριξαν και μέλη της ΔΑΠ, πήραν απόφαση να σταματήσουν οι καταλήψεις και να μην μπουν νέες γενικές συνελεύσεις και διαδηλώσεις. Αντίστοιχη στάση κρατάνε και οι εκπαιδευτικοί μέσα στα σωματεία και δεν στηρίζουν την κινητοποίηση, η οποία πλαισιώνεται από συνδικαλιστικές οργανώσεις και συλλογικότητες και διάφορο ανένταχτο κόσμο στις γειτονιές, τη στιγμή που διώκονται και δικοί τους συναγωνιστές.
Αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά πως σε κάθε προσπάθεια αντίστασης και διεκδίκησης του κόσμου, σε κάθε προσπάθεια οικοδόμησης κινήματος με πραγματικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά προσπαθούν να το σαμποτάρουν. Εναντιώνονται σε οτιδήποτε ξεφεύγει πέρα από τις εικονικές τους διαμαρτυρίες και μπορεί να αποτελέσει πραγματικό εμπόδιο στην επίθεση του συστήματος.
Αναδημοσίευση από Αγωνιστικές Κινήσεις
.jpg){kind=small}
1 σχόλιο:
Αρνήθηκαν κάθε συμπαράσταση στους διωκόμενους, αρνήθηκαν κάθε συστράτευση στην πάλη ενάντια στις διώξεις των αγωνιστών... Το διαβάζεις και μένεις άναυδος. Ύστερα το συνειδητοποιείς κι οργιζεσαι. Το συμπέρασμα βγαίνει από μόνο του: Είναι τόσο στενόμυαλοι, τόσο στενοκέφαλοι και προπαντός τόσο σεχταριστές αυτοί οι κνίτες, για τους οποίους έγινε η καταγγελία των Αγωνιστικών Κινήσεων, που έχουν φτάσει στο σημείο να μη βλέπουν τίποτε άλλο από το δικό τους μικρόκοσμο του ρεβιζιονιστικού κόμματος. Αν αυτοί που διώκονται δεν ανήκουν στο κόμμα αυτό, τότε κυριολεκτικά δεν υπάρχουν για τους πιστούς του ρεβιζιονιστικού ιερατείου. Αν το κρίναμε φιλοσοφικά, θα λέγαμε ότι εδώ πρόκειται για μια ακραία μορφή ... υποκειμενικού ιδεαλισμού, τον σολιψισμό που κάνει θραύση σε κάτι τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι, ενώ θέλουν να λέγονται "Κόμμουνιστές", θυμίζουν μάλλον φανατισμένα χριστιανόπουλα των κατηχητικών της εποχής μετά τον εμφύλιο: τα πιο στενόμυαλα δογματικά λιβανιστήρια εαυτών και αλλήλων... Θυμάστε , σύντροφοι εκείνη την καρικατούρα στενόμυαλου γραφειοκράτη που σκιαγράφησε ο Τσίρκας στις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" του, με την ονομασία "Το Ανθρωπάκι"; Στους ρεβιζιονιστές μας "πάει γάντι" εκείνος ο λογοτεχνικός χαρακτήρας. Μόνο που οι "φιλισταίοι" μας αυτοί, όπως θα τους ονόμαζε χωρίς περιστροφές ο μεγάλος Λένιν, αν ζούσε σήμερα για να δει την κατάντια τους, ξεχνούνε ότι το μαύρο καθεστώς της αντίδρασης, αυτό που τώρα διώκει επαναστάτες, μαρξιστές - λενινιστές εκπαιδευτικούς, σύντομα θα στραφεί εναντίον και άλλων αγωνιστών, προπάντων δε εναντίον εκείνων που βρίσκονται σήμερα στις γραμμές ή στην επιρροή του ρεβιζιονιστικού κόμματος, αλλά που δεν είναι στενοκέφαλοι σεχταριστές και που θέλουν να παλέψουν μαζί με άλλες αγωνιστικές δυνάμεις του κλάδου τους εναντίον του κοινού εχθρού. Ακόμη και για αυτούς τους ανθρώπους αδιαφορούν ουσιαστικά όσοι κνίτες ή κομματικοί καθοδηγητές τους σήμερα αρνούνται να πάρουν μέρος στον αγώνα ενάντια στις διώξεις που στρέφονται εναντίον αγωνιστών του ΚΚΕμ-λ και του Μ-Λ ΚΚΕ. Όταν λοιπόν η μαύρη μαυρίλα της θατσεροχουντικής δεξιάς θα φτάσει και στα δικά τους τα "χωράφια" και θα απειλεί πλέον και δικούς τους κομματικούς συντρόφους ή επιρροές (συνήθως μάλιστα τους καλύτερους, τους πιο έντιμους καυ πρωτοπόρους κι όχι τους επαγγελματίες γραφειοκράτες ή τα κατ' επάγγελμα λιβανιστήρια της εκάστοτε ρεβιζιονιστικής ηγεσίας) τότε με τι μούτρα θα βγουν οι κνίτες να ζητήσουν συμπαράσταση ενάντια σε αυτές τις διώξεις; Δεν καταλαβαίνουν ότι με τη στάση της σήμερα διευκολύνουν την αντιδραστική κλίκα του Μητσοτάκη να κάνει ό,τι ακριβώς έκαναν και οι χιτλερικοί τη δεκαετία του 1930 στη Γερμανία; (Πρώτα οι ναζιστές χτύπησαν τους Γερμανούς Κομμουνιστές, ενώ οι σοσιαλδημοκράτες κλπ "δημοκρατικές δυνάμεις" δεν αντιστάθηκαν ούτε καν αντέδρασαν στο αντικομμουνιστικό πογκρόμ. Η στενοκεφαλιά και θ αντικομμουνιστική προκατάληψη τούς τυφλωναν. Ύστερα, όταν οι γκεσταπίτες στράφηκαν ενάντια στους σοσιαλδημοκράτες και στους άλλους, δεν υπήρχε πια κανένας, απολύτως κανένας ελεύθερος ώστε να τους υπερασπίσει, αυτούς πλέον απ'το ναζιστικό πογκρόμ). Αυτό θέλουν να πάθουν και οι κνίτες που σήμερα το παίζουν αδιάφοροι, γιατί η "Γκεστάπο" του Μητσοτάκη στο υπουργείο "Μαύρης Τύφλας κι Υποδούλωσης συνειδήσεων" διώκει τους μαρξιστές -λενινιστές Δασκάλους του Λαού μας Παναγιώτη Χουντή και Γιώργη Καββαδία, που δεν είναι προερχόμενοι "εκ Περισσού"; Τέτοια ανοησία, βρε φουκαράδες κνίτες; Θυμηθείτε την παροιμιώδη φράση για τον ...φιλισταίο εκείνο συναδελφό σας, που όταν το δάχτυλο έδειχνε το φεγγάρι, εκείνος κοίταζε μόνο το δάχτυλο! (Βεβαίως ύστερα, όταν εκείνος ο ερίφης της παροιμίας το κατάλαβε που τον είχε φτάσει η στενομυαλιά του, κοίταξε τον καθρέφτη κι έφτυσε κατάμουτρα αυτό που έβλεπε εκεί μέσα... Το κακό είναι που εσείς. ό τι και να γίνει στο τέλος θα λέτε και πάλι ο ς δικαιώθηκε η γραμμή σας! Μάλλον η περίπτωση εδώ είναι ανίατη...)
Δημοσίευση σχολίου