Ψέμα η ψήφος ΑΡΝΗΣΗΣ στην ΕΕ, μονάχα ΑΠΟΧΗ

Ξαναβγήκε στο ψηφοθηρικό σεργιάνι η νόμιμη συμμορία των από τις δυο όχθες του Ατλαντικού κηδεμονευόμενων ντόπιων τυράννων πλαισιωμένη από τη γλοιώδη υπαλληλική κουστωδία της. Τι αλήθεια ζητούν θρασύτατα αφεντικά και νεωκόροι του συστήματος από την εργατολαϊκή μάζα; Δηλαδή οι παραχορτασμένοι κηφήνες από τους νηστικούς δουλευτάδες; Οι καταπιεστές από τους υπόδουλους; Οι αδίστακτοι εντολοδότες μακελειών από αυτούς που θα αιματοκυλιστούν; Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί μιας ασταμάτητης αλληλουχίας εγκλημάτων σε Μάνδρα, Μάτι, Πύλο, Θεσσαλικό κάμπο, Τέμπη. Τα τέρατα που δήθεν ανήσυχα και ανεύθυνα μας συμβουλεύουν «στοργικά» να προετοιμαζόμαστε για τον «μοιραίο» πόλεμο των ΕΣΧΑΤΩΝ που καταφθάνει, ενώ οι ίδιοι πυρετωδώς τον προετοιμάζουν.

Να αλλάξει μήπως το πάγιο μείγμα μιας πολιτικής ακραίας εξαθλίωσης, κατάπνιξης και εξολόθρευσης; Πότε άραγε δεν έταζαν οι θεομπαίχτες στους υπηκόους ευημερία και την επαύριο δεν έφερναν φτώχεια και απόγνωση; Εκτός εάν ισχύει το «κάθε φέτος και καλλίτερα» και απλά ο λαός πάσχει απελπιστικά από έλλειψη παρατηρητικότητας παρερμηνεύοντας τη θεσπέσια για αυτόν πραγματικότητα, οπότε άδικα τους κατηγορούμε.

Δηλαδή η μαυραγορίτικη ακρίβεια ποσώς κλονίζει το πλουσιοπάροχο εισόδημα των μεροκαματιάρηδων σε εργοδοτικές οάσεις ασφάλειας. Με χαρακτηριστική άνεση δύνανται λοιπόν να πληρώνουν νοίκι, ρεύμα, διατροφή, σπουδές στα προσεχώς δημοσιο-ιδιωτικά πανεπιστήμια και περίθαλψη στα απογευματινά χειρουργεία. Με το άνετο περίσσευμα τους μάλιστα ταξιδεύουν με ασφαλή τραίνα στις παραλίες, δίχως την ανατριχίλα να κολυμπήσουν δίπλα σε πτώματα προσφύγων. Αφήνοντας βέβαια πίσω τους ξέγνοιαστοι την περιουσία τους στην ευδόκιμη κρατική προστασία από πυρκαγιές και πλημύρες.

Όμως κάθε άλλο παρά η καθημερινότητα της κοινωνίας του μόχθου συμπλέει με τα προεκλογικά ταξίματα θυμίζοντας σελίδες παραμυθιών και χαρισάμενη ζωή σύγχρονων πριγκιπόπουλων, όπως των βιομήχανων (έτσι κίβδηλα ορίζονται πλέον σε μια παρακμιακή οικονομία οι μεγαλοξενοδόχοι),
τοκογλύφων και εφοπλιστάδων. Είναι ένας γολγοθάς οριακής πια επιβίωσης μέσα στην καπιταλιστική κρίση και τρόμος για τη θηριωδία του αδιέξοδου και λυσσαλέου ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, που πολτοποιεί στρατιές αθώων. Απειλώντας να απλώσει εφιαλτικά το θανατερό (και πιθανά πυρηνικό) αγκάλιασμα του όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά σε ολάκερο τον πλανήτη.

Πολύ περισσότερο φυσικά δεν επαληθεύονται οι μεγαλόστομες ιδρυτικές εξαγγελίες και ανά πενταετία προεκλογικές υποσχέσεις προς τους ευρωπαϊκούς πληθυσμούς των εμπνευστών και κτητόρων του μέσα σε άλυτες διαιρέσεις τερατουργήματος της ΕΕ. Επομένως, αντί ενός συνασπισμού δημοκρατίας, προόδου, συνεργασίας και ειρήνης, αντικρίζουμε έναν πολεμοχαρή θεσμό.

Πρωτοπόρος στα σφαγεία Ουκρανίας και Γάζας. Υπαίτιος χαοτικών ταξικών ανισοτήτων. Πρόξενος ανέχειας, περιστολής ελευθεριών, στυγνής καταστολής, σφοδρών διενέξεων των επικεφαλείς «συμμάχων», φασιστικοποίησης και αντικομουνιστικής χολής. Συνένοχος της τριτοκοσμικής λιμοκτονίας και βασικός υπεύθυνος του μέσω της λεηλασίας των μνημονίων καταποντισμού του βιοτικού επίπεδου των Ελλήνων. Δράστης της μετατροπής της χώρας μας σε μια παραγωγική στέπα με επακόλουθο την εκτεταμένη διατροφική εξάρτηση της.

Αμείλικτος ακόμη και για τους δήθεν περιούσιους λαούς των ηγέτιδων δυνάμεων. Άλλωστε η απεργιακή έκρηξη των Γερμανών εργαζόμενων στα μέσα μεταφοράς, το παλιρροιακό κύμα των διαδηλώσεων ενάντια στον απαγχονισμό του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στη Γαλλία, τα μαχητικά μπλόκα του υπό αφανισμό μικρομεσαίου αγροτόκοσμου σε σειρά κρατών προφανώς δεν πυροδοτήθηκαν από ανία ή απληστία.

Απεναντίας στους δρόμους των κινητοποιήσεων εκφράζεται ατόφια η θέληση των λαών και στα μαρμαρένια αλώνια της πάλης κρίνεται η δικαίωση τους. Ενώ αντίθετα στις κάλπες επιχειρείται ο εκμαυλισμός, η καθυπόταξη, η δόλια απόσπαση της συναίνεσης των από κάτω σε επιλογές ενάντια στα συμφέροντα τους. Γιατί κανείς λαός δεν επιθυμεί υποσιτισμό, βούρδουλα και θυσία του σε κρεματόρια συρράξεων.

Ιδού η πεμπτουσία του κοινοβουλευτισμού. Η μέσω εξαπάτησης συγκατάθεση -υπόκυψη των καταδυναστευόμενων στην καπιταλιστική- ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Δεν παρεμβαίνουν δε οι κομουνιστές σε αυτή την πανούργα διαδικασία καθαγιάζοντας και αναγορεύοντας την σε σημαντικό πεδίο υπεράσπισης των άμεσων δίκιων και τρυφερό τρόπο αποτίναξης του κεφαλαιοκρατικού ζυγού. Αλλά για να αξιοποιήσουν το βήμα επικοινωνίας με τον λαό απογυμνώνοντας– καταγγέλλοντας συνάμα την πλεκτάνη και αναδεικνύοντας την αγωνιστική διέξοδο. Με αυτό το σκεπτικό το ΚΚΕ (μ-λ) εκτιμά κατά περίσταση την παρουσία του στις εθνικές εκλογές.

Γιατί μολαταύτα έχει υιοθετήσει μια σταθερή στάση άρνησης των ευρωεκλογών; Φαινομενικά τα κτίρια σε πλατεία Συντάγματος και Βρυξέλλες δεν αποτελούν παρεμφερή δόκανα των λαών;

Το ευρωκοινοβούλιο όμως υπήρξε προϊόν μιας διεκδίκησης των λαών στα πλαίσια μιας ιστορικά ληγμένης πλέον υποχρεωτικής συνεργασίας ανάμεσα στις τότε ανερχόμενες δυνάμεις του αστισμού και τους λαούς (όπως το αστικό) ή συγκροτήθηκε πίσω από τις πλάτες τους σε επίπεδο κορυφής;

Πέρασαν 28 ολάκερα χρόνια από την ίδρυση της προδρομικής μορφής της σημερινής ΕΕ (ΕΚΑΧ) μέχρι τη διεξαγωγή των πρώτων άμεσων εκλογών του Ευρωκοινοβουλίου. Ποιοι τη διαφέντευαν μέχρι τότε; Μα ακριβώς οι ίδιοι, με μόνη διαφορά τα προσχήματα. Δηλαδή ο γαλλογερμανικός πυρήνας της συνεχίζει να διοικεί και μετά τη σκηνοθεσία του απογυμνωμένου από ίχνος ουσιαστικής αρμοδιότητας καλλωπιστικό όργανο της ιμπεριαλιστικής ασχήμιας της.

Αυτό το δημοκρατικό κουρέλι η αριστερά και άσχετα με τα γεμάτα συνδιαχειριστικά ξύγκια παχιά αντιευρωπαϊκά λογύδρια ή τις ασυναρτησίες περί Ευρώπης των λαών (λες και οι «κουτόφραγκοι» και οι καγκελαρίες έστησαν ένα όργανο δυνητικής ναρκοθέτησης των θεμελίων τους και όχι παγίδευσης των μαζών) ΑΦΗΝΙΑΣΜΕΝΑ το εξωραΐζει.

Αναντίρρητα και στις εθνικές Βουλές οι αποφάσεις εκπορεύονται από τα επιτελεία του κεφαλαίου. Αλλά έστω αναγκαστικά και τύποις εκεί επικυρώνονται. Ενώ ακόμη και ένα δημοτικό συμβούλιο (που λέει ο λόγος) είναι επιφορτισμένο με πιο καίριες εξουσίες από την ευρωβουλή.

Επιπλέον το προλεταριάτο επωμίζεται το συγκρουσιακό καθήκον και το βεληνεκές του έχει τη δυνατότητα να παρεμβαίνει μέσα στα σαφή τείχη της δικής του φυλακής. Ειδικά σε μια εξαρτημένη χώρα δεν τα απλώνει με ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΑ επακόλουθα ίσαμε την απεραντοσύνη των συνόρων των δεσμοφυλάκων της τάχατε πατρίδας του. Το συμφέρει να τα περιορίζει στα δικά του χωράφια (άσχετη η συνεργασία με άλλους λαούς) εναντιωμένο συνάμα στην πολύ ισχυρότερη (από την κυριαρχία των ομοεθνών καπιταλιστών) επικυριαρχία των ξένων δυναστών του. Του ταξικού αντίπαλου υπονομεύεις τα δεκανίκια, δεν τα επικυρώνεις.

Συγκίνησαν την ανθρωπότητα οι ευχαριστίες των Παλαιστίνιων προς τους αμερικάνους, αμερικανοϊσραηλινούς και ευρωπαίους καταληψίες φοιτητές για την αλληλεγγύη τους.

Σύντομα ο μισός περίπου πληθυσμός της ΕΕ με μύριες επιχειρηματολογίες και παροτρύνσεις από την ευρωσκεπτικιστική ακροδεξιά μέχρι την αναπροσδιοριζόμενη σαν αντικαθεστωτική αριστερά θα δικαιώνει ακούσια τη σκοπιμότητα δημιουργίας της σαπουνόφουσκας του ευρωκοινοβουλίου.

Εκείνες τις ώρες πόσες δεκάδες φυγάδες από την κόλαση των πολέμων, που και η αντιμεταναστευτική ΕΕ στήριξε, θα πνίγονται στα νερά της Μεσογείου; Πόσες εκατοντάδες γυναικόπαιδα θα απανθρακώνονται σε σχολειά και νοσοκομεία από τον (και) ευρωπαϊκοστήρικτο σφετεριστή των παλαιστινιακών εδαφών;

Ας αρχίσουμε να μετράμε. Έτσι θα χάσουμε τα χρονικά περιθώρια να ψηφίσουμε … απέχοντας από τη συγκατάθεση στους δημίους.

ΚΜ μέλος του ΚΚΕ (μ-λ)