ΠΑΡΙΣΙ 2024 : ΚΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ

 

Αν η υποκρισία ήταν Ολυμπιακό άθλημα, η παριζιάνικη εκδοχή της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων θα διεκδικούσε επάξια το χρυσό μετάλλιο. Το πανάκριβο  πανηγυράκι που στήθηκε στην πόλη του φωτός ήταν, από αυτή την άποψη, η καταλληλότερη καλλιτεχνική επένδυση των εκκλήσεων του Μακρόν και του ΟΗΕ για «Ολυμπιακή εκεχειρία». Οι  «αγωνιώδεις» εκκλήσεις ήταν τόσο ειλικρινείς, που  συνοδεύτηκαν από την υποδοχή, αποδοχή και ενισχυμένη αστυνομική προστασία της ισραηλινής ομάδας, την πρόσκληση του σφαγέα Νετανιάχου, τον προκλητικό αποκλεισμό Ρωσίας και Λευκορωσίας και την φίμωση κάθε αντίθετης άποψης. 

Ο γαλλικός ιμπεριαλισμός διαπρέπει αιώνες τώρα στην τέχνη της συγκάλυψης κάθε βρωμιάς κι απάτης εις βάρος των λαών, με ακριβά «αρώματα». Έτσι και σήμερα, κόπτεται για την διεθνή ειρήνη, πουλάει Ολυμπιακό πνεύμα, φύκια για μεταξωτές κορδέλες και οργανώνει την πιο συμπεριληπτική τελετή έναρξης ever. Τόνοι μελάνης χύθηκαν τις τελευταίες μέρες για τον σχολιασμό της πολύχρωμης παρέλασης που αποτυπώνει υποτίθεται το όραμα της συμπερίληψης κάθε διαφορετικής, κυρίως έμφυλης, ταυτότητας, ντυμένης στα ροζ, τα χρυσά και τα γαλάζια. Για την ερμηνεία της δήθεν «ιερόσυλης» αναπαράστασης του Μυστικού Δείπνου που εξυμνεί τη διαφορετικότητα και καταργεί τις διακρίσεις. Είστε υπέρ ή κατά της προβολής των έμφυλων δικαιωμάτων; Υπέρ η κατά της woke ατζέντας; Πολύ βολικό για το σύστημα να εγκλωβίζει τη συζήτηση (δυστυχώς και την αριστερά) στα ανώδυνα διλήμματά της. Αυτά που χωράνε κάθε διαφορετικότητα εκτός από την διαφορετική πολιτική άποψη. Κάθε δικαίωμα εκτός από τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και των όπου γης κατατρεγμένων από τα εγκλήματα του ιμπεριαλισμού. Εκτός από το δικαίωμα των φοιτητών να διαμαρτύρονται ενάντια στη σφαγή των παιδιών στη Γάζα. Εκτός από το δικαίωμα των εργαζομένων να αγωνίζονται και να διεκδικούν. Ανεξαρτήτως χρώματος και φύλου. Όλα αυτά, δεν υπάρχει συμπερίληψη αρκετά πλατιά να τα χωρέσει.  

Κατά τ’ άλλα, η τηλεοπτική υπερπαραγωγή φρόντισε να πλημμυρίσει τις οθόνες μας με τα ιδεώδη της γαλλικής επανάστασης: Liberté, égalité, fraternité και δεν συμμαζεύεται…

Την ίδια ώρα που στη Νέα Καληδονία, η εξέγερση των κατοίκων ενάντια στην εκλογική μεταρρύθμιση πνίγεται στο αίμα, κάθε φωνή ανεξαρτησίας από την γαλλική νέο-αποικιοκρατία καταστέλλεται βίαια ενώ απαγορεύονται μέχρι και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τόση ελευθερία! 

Την ίδια ώρα που στον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία, η γαλλική κυβέρνηση στέλνει μέχρι και χερσαία στρατεύματα ενώ πρωταγωνιστεί στις αποφάσεις  ΕΕ και ΝΑΤΟ που στηρίζουν «το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» και τη συνεχιζόμενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού. Τόση αδελφοσύνη! 

Την ίδια ώρα που ο εργαζόμενος λαός στο Παρίσι, πέρα από την βίαιη καταστολή με την οποία έρχεται αντιμέτωπος κάθε φορά που βγαίνει στους δρόμους, πέρα από την συνεχή επιδείνωση των όρων ζωής του, πέρα από την άνοδο της ακροδεξιάς, στη διάρκεια των αγώνων είδε και την τιμή του εισιτηρίου των ΜΜΜ να διπλασιάζεται «για να καλυφθούν τα έξοδα». Είδε τις όχθες του «πεντακάθαρου»  Σηκουάνα να καθαρίζουν κι αυτές από την παρουσία των αστέγων και να γεμίζουν με χιλιάδες ένοπλους αστυνομικούς. Η κυκλοφορία στην πόλη του φωτός μετατράπηκε σε ένα καθημερινό και πανάκριβο μαρτύριο. Όσο για τα γκετοποιημένα βόρεια προάστια της πόλης, απλά «δεν υπάρχουν».  Τόση ισότητα! 

Απόμεινε το  κομμένο κεφάλι της Μαρίας Αντουανέτας, να  πουλάει κι αυτό ολίγο πνεύμα επαναστατικό ενώ λίγο καιρό πριν, ο Μακρόν έλεγε ουσιαστικά στον γαλλικό λαό ότι ήρθε η ώρα να σταματήσουν επιτέλους να τρώνε παντεσπάνι αφού «οι μέρες της αφθονίας τελείωσαν». Απόμεινε επίσης, η βόλτα στα παρισινά αξιοθέατα, τις κλεμμένες αρχαιότητες και τα ορόσημα της γαλλικής ιστορίας από τα οποία ξέχασαν, κατά λάθος φαίνεται, την περίοδο της παρισινής κομμούνας. Κρίμα που ξέχασαν και το κεφάλι του αρχηγού των ιθαγενών της Νέας Καληδονίας που πριν από 150 χρόνια, ο υψηλός γαλλικός πολιτισμός, το έκοψε και το έστειλε στη Γαλλία ως λάφυρο μέσα σ’ ένα βάζο με φορμόλη. 

Στο υπερθέαμα που παρακολουθήσαμε, τόνοι ροζ χρυσόσκονης ξοδεύτηκαν για να καλυφθεί η αποφορά ενός συστήματος που σαπίζει κάθε μέρα και περισσότερο. Και βέβαια το ζήτημα δεν είναι, όπως παρουσιάστηκε στα εγχώρια Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης,  αν η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας (που πληρώθηκαν με αίμα), 20 χρόνια πριν, ήταν πιο άρτια αισθητικά και καλλιτεχνικά. Το ζήτημα είναι ότι πίσω από τις κάμερες, κάτω από τα εκτυφλωτικά φώτα και τη χρυσόσκονη, τα εγκλήματα του αμερικανικού και του δυτικού ιμπεριαλισμού και οι απάνθρωπες πολιτικές του καπιταλισμού προκαλούν αντιστάσεις που είναι όλο και πιο δύσκολο να κρυφτούν. Η ηρωική αντίσταση του παλαιστινιακού λαού δεν κρύβεται, οι πνιγμένοι πρόσφυγες στη Μεσόγειο δεν κρύβονται, η αυξανόμενη φτωχοποίηση, το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου, όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να κρυφτούν πίσω από τη woke αντι-woke ατζέντα που προωθεί το σύστημα για να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαών. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να  απασχολήσει ιδιαίτερα και την αριστερά. Ο γαλλικός λαός, όπως κι ο ελληνικός και όλοι οι λαοί, βλέπουν κι όταν εξεγείρονται, όλο το νερό του Σηκουάνα, όσο χλώριο κι αν ρίξουν, δεν μπορεί να ξεπλύνει την ντροπή της ιμπεριαλιστικής τους βαρβαρότητας. 

Κ.Α.