Ο δήμαρχος Βόλου Αχ. Μπέος το βράδυ της Τρίτης 3/12 στην γιορταστική (;) εκδήλωση για την χριστουγεννιάτικη φωταγώγηση της πόλης αποφάσισε να πει εκτός των άλλων και ένα ανέκδοτο, για μία γυναίκα που χάθηκε από το σπίτι της γιατί την είχαν απαγάγει και την βίαζαν και επειδή της άρεσε πολύ (!!!) ξαναπήγε να βρει τους βιαστές της.
Αυτό το σιχαμερό ανέκδοτο, ξεστόμισε, χασκογελώντας, μπροστά σε κορίτσια και γυναίκες, σε αγόρια και άνδρες που πήγαν να παρακολουθήσουν την συναυλία με τον Αργυρό. Και ο καλλιτέχνης δίπλα του το άκουσε χαμογελώντας και η παρουσιάστρια Καινούριου χαμογελούσε και αυτή άραγε;
Στις δύσκολες και επικίνδυνες εποχές που ζούμε όπου η ακρίβει, η φτώχεια και οι σφαγές στα πολεμικά μέτωπα σκοτεινιάζουν την κάθε μέρα, ίσως είναι πολυτέλεια να ασχολείται κάποιος με τον Μπέο και την σαπίλα που εκπροσωπεί.
Γιατί είναι σαπίλα στο μυαλό και την συνείδηση το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό να είναι ένα ανέκδοτο που εκθειάζει τον βιασμό μίας γυναίκας σε μία χριστουγεννιάτικη εκδήλωση. Είναι σαπίλα να εκθειάζεις τον βιασμό μίας γυναίκας όταν δεκάδες γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από «αντρούκλες» που δεν ανέχονται να τους σηκώνει ανάστημα μία «τσούλα».
Αλλά ο Μπέος δεν σταμάτησε εκεί, ήθελε να «ολοκληρώσει». Έτσι απείλησε τους τεχνικούς του ήχου ότι «θα τους πλακώσει στις σφαλιάρες» γιατί ο ήχος παρουσίαζε προβλήματα και ότι «έτσι και αλλιώς δεν θα πληρωθείτε».
Για να αποδείξει ότι είναι ένας γνήσιος εκπρόσωπος ενός σάπιου συστήματος που θεωρεί τις γυναίκες «τσούλες» και τους εργαζόμενους για σφαλιάρες και απλήρωτους.
Από την άλλη βέβαια προκαλεί θλίψη και θυμό η αποδοχή αυτού του αντιδραστικού «μάτσο» τύπου και ότι εκπροσωπεί από πολύ κόσμο της πόλης και όχι μόνο. Αλλά μήπως δεν προκαλεί θλίψη και θυμό η αποδοχή και η στήριξη κάθε είδους ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων από εργαζόμενους και νέους σε εκλογές και όχι μόνο; Μήπως δεν προκαλεί θλίψη και θυμό ότι με ευκολία και σχεδόν «αμάσητα» πολύς κόσμος καταπίνει κάθε ανορθολογική ανοησία, κάθε μισαλλόδοξο κήρυγμα, κάθε εθνικιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο;
Απέναντι σε αυτή την «εποχή των τεράτων» όπου το παλιό πεθαίνει, σαπίζει και μας απειλεί αλλά το καινούριο δεν έχει γεννηθεί ακόμα (όπως έλεγε ο Γκράμσι) ανοίγονται μπροστά μας κάποιες επιλογές.
Η πρώτη να «αναχωρήσουμε» στον «δικό μας κόσμο» όπου όλα θα είναι μία χαρά, χωρίς Μπέους και τους κολαούζους του. Η άλλη να υποταχτούμε στον χυλό και να αποδεχθούμε ότι «έτσι είναι τα πράγματα και δεν αλλάζουν». Αλλά υπάρχει και μία άλλη επιλογή που θέλει να αντισταθεί και να παλέψει κόντρα σε «θεούς και δαίμονες», έχοντας εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνάμεις του λαού. Ναι αυτού του «χοντρού λαού» που του εξευτελίζουν τις γυναίκες του και αυτός χαχανίζει, τον απειλούν με σφαλιάρες και να τον αφήσουν απλήρωτο και το θεωρεί «μαγκιά», την ίδια μέρα που το νερό στις βρύσες της πόλης ήταν μέσα στην λάσπη…!
Γρηγόρης Ανδρεάτος,
για την μάνα μου, την γυναίκα μου, την κόρη μου και την εγγονή μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου