Έγκλημα στα Τέμπη: από το θάψιμο των κρατικών ευθυνών, στο θάψιμο του πραγματικού ενόχου.

Από την πρώτη στιγμή του ακούσματος της είδησης του εγκλήματος των Τεμπών, γίναμε μάρτυρες μιας επιχείρησης να θαφτούν οι κρατικές ευθύνες. Από την πρώτη στιγμή, ο κρατικός μηχανισμός («ανεξάρτητα» ΜΜΕ, πυροσβεστική, αστυνομία) κινητοποιήθηκε. Όχι για να σώσει ζωές. Αλλά για να θάψει, να μπαζώσει τα ευρήματα του εγκλήματος. Να αποδώσει την τραγωδία στον… μηχανοδηγό. Να βγάλει λάδι την κυβέρνηση. Να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα ότι «είναι φυσιολογικό» να πνιγόμαστε, να καιγόμαστε, να μακελευόμαστε σε εργατικά «ατυχήματα», να χάνουμε τους συγγενείς μας από την ελλιπή περίθαλψη. Να συνηθίσουμε ότι οι ζωές μας είναι αναλώσιμες. Από κοντά μένει να φανεί και αν έχει κινητοποιηθεί και ο παρακρατικός μηχανισμός, που εξαφανίζει μέχρι και ανθρώπους…

Δίπλα στην επιχείρηση να θαφτούν τα πειστήρια του κρατικού μηχανισμού, και το πολιτικό θάψιμο.

Η προσπάθεια να αποδοθεί ευθύνη σε μια και μόνο κυβέρνηση, η οποία δήθεν λειτούργησε «παράνομα». Η απαίτηση να καταργηθεί ο «νόμος περί ευθύνης υπουργών», και με τη βοήθεια της «καλής ΕΕ», ώστε να… φοβούνται οι υπουργοί το νόμο. Με βάση το νόμο δεν ξεπουλήθηκε και υποστελεχώθηκε ο ΟΣΕ; Με βάση το νόμο δεν βγήκε παράνομη πριν λίγους μήνες η απεργία των σιδηροδρομικών, για τις συνθήκες ασφαλείας; Θάψιμο των κοινωνικών αιτίων είναι η αυταπάτη ότι με μια άλλη κυβέρνηση, με μια άλλη διαχείριση του ΟΣΕ, θα είχαμε ασφαλείς συγκοινωνίες. Να μην αγγίξουμε τις οδηγίες της ΕΕ και τους νόμους του κέρδους. Να πάμε σε ρηχά νερά.

Δίπλα στη συγκάλυψη, η απόκρυψη.

Δίπλα στην συγκάλυψη των πειστηρίων, των διαλόγων, των ιατροδικαστικών ευρημάτων, η απόκρυψη των κοινωνικών αιτίων, των πολιτικών που ασκήθηκαν από όλες τις κυβερνήσεις, το θάψιμο-μπάζωμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Δεν ανεχτήκαμε το πρώτο. Θα ανεχτούμε το δεύτερο;

Κώστας Καμαρέτσος