Να απαγορευτούν οι αμβλώσεις, λέει εμμέσως πλην σαφώς ο Αναδιώτης, κι ας πεθαίνει μια γυναίκα ανά 20 λεπτά επειδή δεν έχει δικαίωμα να κάνει άμβλωση σε ασφαλείς συνθήκες και με την ιατρική υποστήριξη που απαιτείται, λόγω απαγορεύσεων. ‘’Πρέπει να δούμε ξανά το δικαίωμα της γυναίκας στην αυτοδιάθεση και όλα αυτά’’ λέει η Παπαθωμά! Να τα δούνε ποιοι; Οι πολιτικοί εκφραστές της σαπίλας; Οι θεσμοί και οι νόμοι που αυτοί φτιάχνουν; Η εκκλησία; ‘’Να κυοφορήσει το παιδί και μετά να το πετάξει’’ λέει ο Σερβετάλης, γιατί είναι παρά φύσιν η άμβλωση και η ασέβεια στην αυτοδιάθεσή του αγέννητου παιδιού. Ακόμα κι ο βιασμός προσφέρει μια νέα ζωή! Ξέρετε, αυτός ο νομιμοποιημένος βιασμός, που η γυναίκα με την αυτοδιάθεσή της προκάλεσε και ήταν η μοίρα της!
Λυσσάξανε για την ιερότητα και τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού. Γιατί άπαξ και γεννηθεί, δεν έχει δικαιώματα, ούτε καν στα αυτονόητα. Δεν είναι πρόβλημα να του στερούν τη στέγη, την τροφή, την εκπαίδευση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Δεν είναι πρόβλημα να πανηγυρίζουν οι δυνάστες των λαών πάνω από τα άψυχα κορμάκια τους στις εμπόλεμες περιοχές. Δεν πειράζει να μετατρέπεται σε πρόσφυγα, να βαφτίζεται λαθρομετανάστης και να το πνίγουν ξανά και ξανά στο Αιγαίο. Δεν πειράζει ούτε λίγο και να το πετάξει μια μάνα που δε θα μπορεί να τα βγάλει πέρα για κανέναν λόγο. ‘’Θα μεριμνήσει η Πρόνοια του Θεού’’, γιατί άλλη πρόνοια, ασφαλείς και αξιοπρεπείς συνθήκες για τα πετάμενα παιδιά αυτό το σύστημα δεν προβλέπει.
Η συζήτηση για την απαγόρευση των αμβλώσεων επιστρέφει επιβάλλοντας υπόκλιση στις πιο σκοταδιστικές αντιλήψεις του κοινωνικού μεσαίωνα και της καταπίεσης που βιώνουμε. Αφορά στο ρόλο και τη θέση που θέλει για τη γυναίκα το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα. Αφορά στην επιδίωξη της υποταγής της στη διπλή καταπίεση που βιώνει χωρίς να έχει δικαίωμα να την αρνηθεί. Αφορά στους αλματώδεις ρυθμούς που κλέβουν τις κατακτήσεις των γυναικών στη δουλειά και τη ζωή. Αφορά στην εμπέδωση της επίθεσης και στην παρέμβαση της αντιδραστικής πολιτικής σε κάθε έκφανση της ζωής των γυναικών, στην απόσπασή τους από την πάλη για τη χειραφέτησή τους, ως αναγκαίο και αναπόσπαστο κομμάτι του εργατικού-λαϊκού κινήματος.
Η γυναίκα δεν έχει να λογοδοτήσει σε κανέναν για τις επιλογές που αφορούν τη ζωή της. Δεν έχει να παζαρέψει με κανέναν τα δικαιώματά της και πόσο ‘’αυτό’’ επιτρέπεται να είναι η διάθεσή της. Δεν έχει κανέναν λόγο να μην παλέψει με όλες τις δυνάμεις για να κατακτήσει όλα όσα της αρνούνται πεισματικά οι πραγματικοί δολοφόνοι κάθε ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου