Πανάρχαια η τακτική όπου το αφεντικό ενός υποζυγίου με πονηριά το εξανάγκαζε σε εξαντλητική δουλειά κρεμώντας παραπλανητικά μπροστά στη μούρη του ένα καρότο. Κρατώντας όμως πάντοτε εναλλακτικά και το καμουτσίκι για κάθε ενδεχόμενο ανυπακοής του ταλαίπωρου ζώου. Ακριβώς αυτή τη μεθοδολογία με το «καρότο και ρόπαλο» εφαρμόζουν οι εκμεταλλευτές της εργατολαϊκής μάζας. Ανέκαθεν βέβαια η δοσολογία του μείγματος της «πειθούς» είτε με την πλατωνική βία ή με τη ξεγυμνωμένη, στυγνή καταστολή καθορίζεται από τις ιδιαίτερες συνθήκες και απαιτήσεις της εκάστοτε περιόδου.
Σε ορισμένες λοιπόν εποχές αρκεί (κυρίως) να «πίπτει ο λόγος» πειθάρχησης της κοινωνικής πλειοψηφίας μέσα από τα διάφορα πανούργα εργαλεία των κυρίαρχων. Κοινοβουλευτισμοί, ψίχουλα (κατακτημένα) βιοπορισμού, τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου, ιδεολογικό κατηχητικό της παιδείας, πολιτιστική αποχαύνωση, διαφθορείο των θρησκευτικών οπιούχων, ποδοσφαιρικός φανατισμός, ρεφορμιστική θεομπαιξία, κατάπτωση με εξαρτησιογόνα, κλπ.
Μολαταύτα όταν το κεφάλαιο υποχρεώνεται να αποκαλύπτει το γνήσιο πρόσωπο του και μάλιστα στην πιο αποτρόπαιη μορφή του, τότε η φιλοτεχνημένη επίφαση γονατίζει μπροστά στο ουσιαστικό και τη βαναυσότητα. Η αντικαθεστωτική έκφραση και διαμαρτυρία τυλίγεται με αγκαθωτά συρματοπλέγματα. Ο αστός νομοθέτης με προθυμία αυστηροποιεί το αντεργατικό οπλοστάσιο, αλυσοδένει τη πολιτικοσυνδικαλιστική δράση και οι ΜΑΤατζήδες γενίτσαροι της ολιγαρχίας απασχολούνται υπερωριακά. Οι Προτοσαλτέοι αλυχτούν ξερνώντας αντιλαϊκή χολή, ακονίζονται τα στιλέτα της φασιστικής εφεδρείας και οι ερπύστριες σταθερά ταγμένες απέναντι στον εσωτερικό εχθρό.
Το τελευταίο διάστημα παρατηρείται δίχως υπερβολή μια φρενίτιδα διώξεων από τον κρατικό μηχανισμό, πολύ πέρα της «φυσιολογικής» συχνότητας. Ενάντια σε καθηγητές, απεργούς, υγειονομικούς, φοιτητές, πάσης φύσεως διαδηλωτές. Όποιος έχει πλέον σηκωμένο το κεφάλι, βάζει υποψηφιότητα για σύλληψη. Το δικαίωμα της αντίστασης των καταπιεσμένων σαν σοβιετική πανούκλα πρέπει να καταλήξει στην πυρά. Η πολιτική της εξαθλίωσης όντας ανήσυχη απλώνει το χέρι ζητώντας βοήθεια από τη φρικτή τρομοκράτισσα δίδυμη αδελφή της.
Δεινοπαθούσε από παλιά ο λαός με τη φτώχεια και τώρα αγκομαχεί σε αφόρητο βαθμό με μία ακρίβεια, ξεφυτρωμένη από τα σπλάχνα του μαυραγορίτικου καπιταλισμού. Στα νοσοκομεία ακόμη και τα ράντζα τείνουν να καταντήσουν είδος πολυτέλειας! Με ταξική λύσσα η κυβέρνηση και ο εσμός των κηφήνων του πλούτου ανακηρύσσουν το 2025 σε «χρονιά του σχολείου» σηματοδοτώντας την κορύφωση της εκστρατείας απέλασης από τη δευτερο-τριτοβάθμια εκπαίδευση των παιδιών με καταγωγή από τη «συμμορία της μιζέριας». Ο εργάτης όλο και συχνότερα αντί του μεροκάματου της πείνας εισπράττει τη ληξιαρχική πράξη θανάτου. Βρέξει – λιάσει, ο ανυπεράσπιστος με υποδομές λαός στη βαρυσεννεφιά απειλείται με πνιγμό και στο λιοπύρι να καεί. Στο κάθε του επίσης ταξίδι θα τον συντροφεύουν τόνοι εύφλεκτων υλικών με πιθανό προορισμό όχι το βαλμένο σε πλειστηριασμό σπιτικό του, αλλά τον Άδη.
Μα και αν γλιτώσει από τις κακοτοπιές της καθημερινότητας, στην επόμενη στροφή καραδοκεί ο πελώριος εφιάλτης. Καταμεσής των μεγάλων σφαγείων Ουκρανίας και Μέσης Ανατολής η εξανδραποδισμένη χώρα μας, άκαρδη για τα θύματα της προσφυγιάς και εμετικά φιλόξενη στους ιμπεριαλιστές φονιάδες και το σιωνιστικό κτήνος, κινδυνεύει να γεφυρώσει τα δύο μέτωπα σε ένα πολεμικό συνεχές. Δηλαδή ο λαός να αλεστεί στις κρεατομηχανές των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της επεκτατικής ονειροβασίας των ντόπιων τυράννων του. Δηλαδή να λιγοστεύει το ψωμί του, για να περισσεύει το μπαρούτι. Η ζωή των νιάτων του, λίπασμα στα κέρδη των μεγιστάνων. Και ενώ θα μοιρολογεί στα πεδία των μαχών τους αδικοσκοτωμένους του, την επόμενη μέρα θα φορτώνεται βαρύτερες στερήσεις και θα στενάζει σε πιο πνιγηρή ταξική σκλαβιά.
Αυτό το τραχύ περιβάλλον ανέχειας και δυστυχίας επιβάλλουν οι δυνάστες στον κόσμο του μόχθου. Και δεν τους αρκεί. Προγραμματίζουν ένα αύριο ακόμη πιο άγριο και σπαρακτικό. Ωστόσο ο άνθρωπος πλάστηκε για να βαδίζει ολόρθος και με φιλοπρόοδη θωριά. Η προχθεσινή ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ, ελπιδοφόρα και αυθόρμητη έκρηξη δυσαρέσκειας με αφορμή το έγκλημα στα Τέμπη, αυτό το ξεχυμένο στους δρόμους ποτάμι οργής, αποτελεί τρανή, αδιάψευστη επιβεβαίωση ΔΙΑθΕΣΕΩΝ και ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ των από κάτω. Παρά την πλέρια ανοργανωσιά και τις «αριστερές» τρικλοποδιές.
Με προνοητικότητα λοιπόν οι δεσμοφύλακες του τόπου αντιδρούν. Με τελειωμένα τα «καρότα», τους απομένει μονάχα η πάταξη. Καλλιεργούν κλίμα φόβου, ακριβώς για να αφανίσουν τα εμπόδια στην υλοποίηση των βάρβαρων σχεδιασμών τους. Σπέρνουν τον πανικό, πριν πανικοβληθούν οι ίδιοι. Κτυπούν με παραδειγματισμό το σαμάρι, για να σταλεί το μήνυμα-φόβητρο στον βασικό αποδέκτη και αποκλειστικό παράγοντα ανατροπής των επιλογών τους. Ένα ρωμαλέο, μαζικό, συγκροτημένο, πολιτικά ώριμο λαϊκό κίνημα.
Αποκτούν τόσο θράσος, ώστε οδηγούν στα δικαστήρια αγωνιστές με το κατηγορητήριο της παραβίασης των δικτατορικής έμπνευσης και δήθεν υγειονομικής σκοπιμότητας περιορισμών κυκλοφορίας εξαιτίας της πανδημίας του κορωνοϊού. Ενώ αντίθετα εκείνοι διεκδικούσαν τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων προστασίας του πληθυσμού από ένα κράτος παγερά αδιάφορο και χρεωμένο με την απώλεια περίπου 30.000 ψυχών!!
Έτσι καταλήγουν στα δικαστήρια των Χανίων 8 συμμετέχοντες στη συγκέντρωση στις 6/12/20 στην πλ. Αγοράς, δύο από τους οποίους είναι μέλη του ΚΚΕ(μ-λ). Στα πλαίσια βέβαια μιας τότε συντονισμένης επιχείρησης της κυβέρνησης-αστυνομίας και σε άλλες πόλεις.
Η αθώωση των κατηγορούμενων κάτω από την πίεση ενός πλατιού κύματος συμπαράστασης (σύσκεψη φορέων, ψηφίσματα αλληλεγγύης, αφισοκόλληση, κοινή συνέντευξη τύπου, πορεία, κλπ) συνιστά προφανώς μια σημαντική νίκη του λαού. Αποτυπώνει, διευκολύνει και ενισχύει ακριβώς τη βούληση του, να αντισταθεί στα τρισχειρότερα, που του προετοιμάζουν.
Οι «μεμονωμένες» διώξεις αντικατοπτρίζουν σε σμίκρυνση τη συνολική καταδίωξη του λαού. Επιτακτική απάντηση του, η πάλη του. Τα υπό απαγόρευση δίκια σε δουλειά, υγεία, σπουδές, ελευθερίες και ειρήνη απουσία της δυναμικής υπεράσπισης τους θα στήνονται στο εδώλιο, καταδικάζονται και ωθούνται στην εκμηδένιση τους.
Σε φάσεις αντιλαϊκής λαίλαπας το σύστημα χρησιμοποιεί εκτεταμένα τον γύψο (πχ διώξεις) σαν κρίσιμο εργαλείο «ομαλής» λειτουργίας του. Εντούτοις -ως γνωστόν- αυτό το υλικό δεν έχει γρανιτένιες ιδιότητες, αλλά τουναντίον πολύ σαθρές. Το μεγαλείο της Κυριακής 26/1 αναμφίβολα το επιβεβαιώνει.
Όλοι έξω από τα Δικαστήρια Χανίων Τετάρτη 19 Φλεβάρη 9 το πρωί.
ΚΜ μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου