Οι τελευταίοι μήνες χαρακτηρίστηκαν από τη μαζικότατη είσοδο του λαού στο δρόμο κατά εκατοντάδες χιλιάδες, ακόμη και εκατομμύρια. Πλημμύρισαν οι δρόμοι λόγω της οργής και αγανάκτησης μετά τη δολοφονία των 57 θυμάτων των Τεμπών εξαιτίας της πολιτικής του συστήματος. Ταυτόχρονα όμως και από οργή και αγανάκτηση για την πολιτική που ακολουθείται από το σύστημα και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, που υποτίθεται ότι ανεβάζει τους μισθούς, ενώ στην ουσία, συγκριτικά με τις αυξήσεις σε τιμές και λογαριασμούς, πρόκειται για μειώσεις. Που φέρνει «πιλοτικά» νέες προϋποθέσεις για ταμείο ανεργίας, που θα πετάξουν χιλιάδες συναδέλφους στην ιδιωτική εκπαίδευση σε μια θερινή ανεργία χωρίς απολαβές ή την όποια δυνατότητα επιβίωσης.
Ο νέος νόμος για τον κατώτατο μισθό, φέρνει μια αύξηση–κοροϊδία στο ωρομίσθιο (κάτω του 1€μικτά/ώρα), που σημαίνει ότι η πλειονότητα των συναδέλφων που μαστίζεται από την υποαπασχόληση με ελάχιστες ώρες τη βδομάδα, δε θα καλύπτει ούτε ένα γεύμα της ημέρας. Από την άλλη, περνάει και την αντίληψη ότι πρόκειται για αντικειμενικό ζήτημα· ρυθμιζόμενο από αλγόριθμο, κι όχι από την πάλη των εργαζόμενων στο δρόμο. Ότι δηλαδή δεν κερδίζουμε αυξήσεις με τους ίδιους μας τους αγώνες, αλλά ο μισθός και το ύψος του (ή και βάθος), θα καθορίζεται από τα… μαθηματικά, την αντικειμενικότητα και την επιστήμη. Φυσικά εννοούν τις ανάγκες της οικονομίας (τους) και τη μηδενική διάθεση να δώσουν παρά ένα ξεροκόμματο από τα κέρδη τους, αν δεν απειληθούν από δυναμικούς και ανυποχώρητους αγώνες.
Από την άλλη, με το «πιλοτικό» πρόγραμμα για το ταμείο ανεργίας, δηλώνουν ότι ακόμα και στην ανεργία που οι ίδιοι φτιάχνουν, θα είναι ελάχιστοι που θα μπορούν να πάρουν επίδομα. Συγκεκριμένα ανεβάζουν τα απαιτούμενα ένσημα από 125 σε 175. Σε έναν κλάδο που πασχίζουμε να έχουμε πλήρες ωράριο, που πολλοί συνάδελφοι προσλαμβάνονται στη μέση της χρονιάς, χιλιάδες είναι αυτοί που θα πεταχτούν εκτός ταμείου, μη έχοντας ούτε για τα βασικά καθ’ όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
Φυσικά για να μην μπορούμε να αντιδράμε, πετάνε το συνδικαλισμό και τους αγώνες στην παρανομία, όπως γίνεται και στην περίπτωση της συναδέλφου Χρύσας Χοτζόγλου, που με απόφαση του ίδιου του Υπουργού τέθηκε σε αργία· όπως γίνεται και στην περίπτωση του Δημήτρη Χαρτζουλάκη, που καλείται να απολογηθεί αν… συμφωνεί με συνδικαλιστικό κείμενο που καλεί σε αγώνες ενάντια στην αξιολόγηση.
Το μόνο μας όπλο είναι ο οργανωμένος αγώνας και η συμμετοχή στα σωματεία μας, όπου μπορούμε να αποφασίζουμε για τους τρόπους που θα αγωνιστούμε ενάντια σε αυτήν την πολιτική. Σε αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση είχε πραγματοποιηθεί και η Γενική Συνέλευση του ΣΕΦΙΕ στις 9 Φλεβάρη, συζητώντας για το πώς θα αντιμετωπίσουμε τη νέα κατεύθυνση του συστήματος να κόψει το ταμείο σε όσους δε συγκεντρώσουν 175 ένσημα σε μία μόλις χρονιά· αλλά και αποφασίζοντας τη συμμετοχή μας στην απεργία στις 28 Φλεβάρη που άφησε το στίγμα της με την ιστορική μαζικότητά της. Μία από τις αποφάσεις της Συνέλευσης αυτής ήταν εκ νέου διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης. Η Αγωνιστική Συνδικαλιστική Κίνηση, ωστόσο, προχώρησε στην αντιδημοκρατική, πραξικοπηματική ενέργεια της ακύρωσής της, χωρίς προειδοποίηση, ισχυριζόμενοι, μάλιστα πως ποτέ δεν αποφασίστηκε κάτι τέτοιο. Η πρόθεση, μαζί με τις δυνάμεις του αστικού συνδικαλισμού, ήταν να πετάξουν όσο πιο μακριά γίνεται την επόμενη απεργία, κλείνοντας στην ουσία τις κινητοποιήσεις, μην τυχόν και ξεφύγουν, μην τυχόν κι ο λαός μέσα από τα σωματεία του αμφισβητήσει την πολιτική της κυβέρνησης και οργανωθεί εναντίον της!
Να θυμίσουμε ότι οι αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων δεν είναι προαιρετικές,ότι είναι ανώτερες από κάθε άλλο όργανο του Σωματείου, ΑΚΟΜΑ κι από το Διοικητικό Συμβούλιο. Είναι εκεί που οι συνάδελφοι συζητάνε κι αποφασίζουν, που παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους, κόντρα σε απόψεις όπως της ηγεσίας των ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ αλλά και του ΠΑΜΕ, που επιδιώκουν με κάθε μέσο να κλείσουν τους αγώνες, να λειτουργήσουν πραξικοπηματικά κι αντιδημοκρατικά προκειμένου να αποθαρρύνουν τους συναδέλφους να αποφασίζουν για τους αγώνες τους, κάνοντας το δικό τους με το «έτσι θέλω».
Εμείς ως Αγωνιστικές Κινήσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών παλεύαμε και θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για μαζικά σωματεία, για μαζικό ΣΕΦΙΕ. Θεωρούμε πως οι δημοκρατικές διαδικασίες, οι τακτικές Γενικές Συνελεύσεις και η υλοποίηση των αποφάσεων κάνουν τους συναδέλφους της ιδιωτικής εκπαίδευσης να αντιλαμβάνονται πως το Σωματείο είναι δική τους υπόθεση. Πως δεν αποφασίζουν άλλοι γι’ αυτούς. Πως έχουν ρόλο, λόγο και την τελική απόφαση στα χέρια τους. Πως έτσι θα μαζικοποιήσουν το σωματείο τους και θα βγουν ξανά στο δρόμο του αγώνα, ενάντια στην πολιτική του συστήματος που δολοφονεί και φτωχοποιεί, και ενάντια στις επαναλαμβανόμενες αντιδημοκρατικές πρακτικές του ΠΑΜΕ στο ΣΕΦΙΕ αλλά και των ηγεσιών εκείνων (ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ) που κλείνουν τους αγώνες αντί να τους ανοίγουν.
Ως Αγωνιστικές Κινήσεις Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών καλούμε τους συναδέλφους να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Τους καλούμε να απεργήσουν, να παλέψουν ξανά στις 9 Απρίλη για πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, για ταμείο ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις, για πλήρη και σταθερή δουλειά. Να συνεχίσουν τον αγώνα για ασφαλείς και φθηνές μετακινήσεις για όλο το λαό.
· Να πάρουν πίσω τον νόμο για τον κατώτατο μισθό
· Κάτω η αξιολόγηση
· Ασφαλείς και φτηνές συγκοινωνίες για όλο τον λαό
· Συνελεύσεις στα σωματεία και απεργίες για ν’ ανατραπεί η πολιτική του συστήματος
· Εμπρός για σωματεία μαζικά, δημοκρατικά
· Να συνεχίσουμε τον αγώνα, στο δρόμο που φώτισαν οι παλλαϊκές κινητοποιήσεις στις 26 Γενάρη και 28 Φλεβάρη
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου