Σε νέα τροπή οι εξελίξεις!

 Θα χρειαστεί χρόνος για να διαμορφωθούν οι απαντήσεις που απαιτούνται αλλά τα δεδομένα ήδη πιέζουν και χρειάζεται να επισημανθούν και να ανοίξει η γόνιμη συζήτηση που είναι αναγκαία μπροστά στη νέα τροπή των εξελίξεων που διαμορφώνεται διεθνώς και στη χώρα. Έστω και βιαστικά ας σημειώσουμε δύο βασικές διαπιστώσεις για τα νέα δεδομένα.

1./ Το παζάρι ΗΠΑ-Ρωσίας για τον πόλεμο στην Ουκρανία πλησιάζει στην επιτυχημένη ολοκλήρωση του. Στον καυγά για τη λεία του ορυκτού πλούτου της πολύπαθης χώρας αμερικάνικα ειδησεογραφικά κανάλια παρουσιάζουν τον Τραμπ γενναιόδωρο αφού έτσι θα καταφέρει να «μπουκώσει» τους Ρώσους ολιγάρχες και να λήξει τον πόλεμο. Το πιο εντυπωσιακό και ανατρεπτικό στα δεδομένα δεκαετιών ωστόσο είναι η προετοιμαζόμενη συμφωνία για «καταστροφή μεγάλης κλίμακας» των πυρηνικών όπλων ΗΠΑ-Ρωσίας. Αν για τη Ρωσία αυτό είναι εύκολο να εξηγηθεί –αφού οι ολιγάρχες της απαιτούν αλλού να κατευθυνθούν οι επενδύσεις για άμεσα κέρδη- υπάρχει ωστόσο ακόμα πιο ισχυρή βάση για την επιλογή αυτή όσον αφορά τις ΗΠΑ. Η διοίκηση Τραμπ θέλει τα ιλιγγιώδη ποσά των εξοπλισμών να χρησιμοποιηθούν στον οικονομικό πόλεμο με την Κίνα. Ταυτόχρονα η απόφαση αυτή «επανασυνδέει» ΗΠΑ- ΕΕ καθώς διευκολύνει τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές στην επιστροφή τους στην οικονομική ανάπτυξη. Η διεθνής ειδησεογραφία σε αυτό το πλαίσιο κάνει λόγο μέχρι και για τη διαμόρφωση ειδικής σχέσης μεταξύ ΕΕ και Λευκορωσίας! Σε κάθε περίπτωση υπάρχει στροφή και απόσταση των μεγάλων δυνάμεων από τον πόλεμο και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι προτάσεις για «αποπυρηνικοποίηση» και «αφοπλισμό» που υπήρξαν το τελευταίο διάστημα από ελληνικές οργανώσεις ήταν έως και προφητικές/διεισδυτικές για την πορεία των εξελίξεων! Ερώτημα βέβαια παραμένει για το ματοκύλισμα και τη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης. Στο φόντο όμως  των παραπάνω εξελίξεων ισχυροποιούνται οι πιθανότητες μιας οικονομικής προσέγγισης και αυτού του ζητήματος με μια συμφωνία Αράβων-Ισραήλ υπό τη Δυτική επιδιαιτησία. Μια συμφωνία που δεν θα έχει τα στοιχεία της πρότασης Τραμπ (να γίνει «Ριβιέρα» η Λωρίδα της Γάζας) αλλά οπωσδήποτε θα φέρει μια στοιχειώδη ανοικοδόμηση. Ίσως με βάση όλα αυτά να ήρθε πιο κοντά η υλοποίηση των αποφάσεων του ΟΗΕ για δύο κράτη στα σύνορα του 1967…  

2./ Στη χώρα μας όλα αυτά θα παραγάγουν –όχι πολύ αργά- σοβαρές εξελίξεις. Οι δυνάμεις της λεγόμενης κεντροαριστεράς (από το ΠΑΣΟΚ ως τη ΝεΑρ) παρά τα χάλια τους πιέζονται και θα πιεστούν ακόμα περισσότερο να πρωταγωνιστήσουν με μια όποια μορφή συντονισμού/ συμπαράταξης. Το μανιφέστο Τσίπρα («νέα εθνική πυξίδα») είναι μόνο ένα πρόπλασμα του νέου κοινού κυβερνητικού προγράμματος που ετοιμάζεται ήδη. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού/σύνταξης, κρατικοποίηση του σιδηροδρόμου, κατάργηση των διαγραφών στους φοιτητές, ενιαίος τύπος δημόσιου σχολείου (9χρονου ή 12χρονου) είναι στοιχεία του προγράμματος αυτού. Η πίεση που προκαλεί αυτή η αλλαγή πολιτικής έγινε ήδη αισθητή στην κυβέρνηση όπως εκτός των άλλων φανερώνει η συνέντευξη Ζαχαράκη στο Ν. Χατζηνικολάου που αναπαρήγαγε η Εφ Συν. Βέβαια βασικό πρόβλημα –αφού η πολιτική έχει διαμορφωθεί- αποτελεί η ανάδειξη ηγέτη που θα εμπνέει το λαό, αλλά πολλά δείχνουν ότι θα υπάρξει απάντηση και στο πρόβλημα αυτό. 

Οι εξελίξεις αυτές δικαιώνουν εκτός των άλλων και την ηγεσία του ΚΚΕ που μόλις προχθές στη συνάντηση της με τη ΔΟΕ κατήγγειλε την κυβέρνηση πως «για άλλα τυρβάζει» αντί «να δώσει τις απαντήσεις που χρειάζονται για το δημόσιο σχολείο». Αλλά βέβαια το ΚΚΕ θα κρατήσει αποστάσεις από τη νέα κυβερνητική λύση παρόλο που δημοσιογραφικές εκτιμήσεις αναφέρουν πως θα τηρήσει στάση ανοχής και άτυπα θα προτείνει για τη θέση του υπουργού πολιτισμού τον Δεληβοριά.

Όσον αφορά τις εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις είναι προφανές ότι αντιμετωπίζουν ερωτήματα για το πως θα σταθούν μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις. Για  το πως θα μπορέσουν να σταθεροποιήσουν και να εμβαθύνουν τα θετικά στοιχεία τους κατακτώντας ρόλο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό… 

ΥΓ1 Καλό μήνα σε όλους!

ΥΓ2 Για να μην ξεχνιόμαστε όλοι στην απεργία της 9 Απρίλη!

01-04-25

Ν.Π.