Σάββατο 10 Μάη: Κόκκινες σημαίες στους δρόμους του Υμηττού...

Με συγκέντρωση στο παλιό Δημαρχείο Υμηττού και με πορεία στους δρόμους μέχρι το κτίριο του "Κάστρου του Υμηττού", τιμήθηκε η μνήμη των 3 ΕΠΟΝιτών αγωνιστών του Κάστρου, 81 χρόνια μετά την θυσία τους και 80 χρόνια μετά τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη του Κόκκινου Στρατού και των λαών. Αλλά εκφράστηκε, ξανά, και η σημερινή εναντίωση στα φιλοπόλεμα σχέδια και προετοιμασίες του ιμπεριαλισμού, στο φασισμό και στην καθημερινή επίθεση του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.

 

Δεκάδες διαδηλωτές πλαισίωσαν τα μπλοκ του ΚΚΕ(μ-λ) και των Δρόμων Αντίστασης και πορεύτηκαν, ανάμεσα σε σπίτια, πλατείες και καφενεία, με τις κόκκινες σημαίες, φωνάζοντας συνθήματα.

Φτάνοντας στο Κάστρο, ο σ. Στράτος Κατσένης τόνισε την επικαιρότητα της κινητοποίησης αυτής, με σύντομη ομιλία, που ακολουθεί. Στο τέλος μνημόνευσε τον σ. Στάθη Κωνσταντόπουλο - τον Στάθη, του Υμηττού και της Δάφνης - που χάσαμε, έναν χρόνο πριν, στις 4 του Ιούνη του 2024.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες και φίλοι,

Όπως κάθε χρονιά, έτσι και φέτος, βρισκόμαστε μπροστά στο θρυλικό «Κάστρο του Υμηττού».

Σε μια εποχή δύσκολη, επικίνδυνη για τους λαούς, αλλά και με την ελπίδα να βρίσκεται, πάντα, σε αγώνες, αντιστάσεις και ξεσπάσματα που δεν λένε να κοπάσουν! Γι’ αυτό και η παρουσία μας εδώ, σε αυτήν την εκδήλωση τιμής, δεν είναι απλά και μόνο - ή κυρίως - επετειακή.

Ναι, βρισκόμαστε σήμερα εδώ και για να τιμήσουμε –81 χρόνια μετά– τη μεγάλη θυσία των τριών αγωνιστών, που παραμένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη, τόσο των κατοίκων του Υμηττού όσο και του τόπου. Βρισκόμαστε στο χώρο όπου στις 28 Απρίλη του 1944, τρεις νεαροί ΕΠΟΝίτες –ο Δημήτρης Αυγέρης, ο Θάνος Κιοκμενίδης και ο Κωνσταντίνος Φολτόπουλος– σε μια πράξη μνημειώδους ηρωικής αντίστασης, στάθηκαν απέναντι σε 200 στρατιώτες της Βέρμαχτ και των Ταγμάτων Ασφαλείας, κλεισμένοι σε αυτό το σπίτι της οδού Αγραίων για να μην πέσει στα χέρια του εχθρού καθώς ο ΕΛΑΣ το χρησιμοποιούσε σαν αποθήκη πυρομαχικών.

3 εναντίον 200!

3 νέοι άνθρωποι, λαϊκοί αγωνιστές, που τους τροφοδοτούσε η υπόθεση του δίκιου και της λευτεριάς, απέναντι σε 200 του στρατού των ναζί κατακτητών.

Έδωσαν, με τρομερή αυταπάρνηση, μία μάχη, που κράτησε πάνω από 7 ώρες, μέχρι να πέσει κι ο τελευταίος, μετατρέποντας το μικρό αυτό σπίτι στο «Κάστρο του Υμηττού». Αυτή τους η ηρωική αντίστασή ήρθε να προστεθεί στον τιτάνιο αγώνα του λαού μας απέναντι στον φασισμό, στον αγώνα για λευτεριά, ανεξαρτησία και κοινωνική απελευθέρωση.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,

Παίρνουμε το παράδειγμα αντιστάσεων σαν κι αυτής του «Κάστρου του Υμηττού», εμπνεόμαστε από την ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης και των λαών, που –ακόμα και στις πιο δύσκολες και αντίξοες συνθήκες– βρήκαν τη δύναμη να αντισταθούν και να αγωνιστούν ενάντια σε αυτούς που τους θεωρούσαν αναλώσιμο υλικό για τους βάρβαρους πολέμους τους.

Όμως, σήμερα δεν βρισκόμαστε εδώ μόνο για να αποδώσουμε απλά έναν φόρο τιμής στην ηρωική θυσία των τριών ΕΠΟΝιτών. ‘Η για να «αναπολήσουμε» τους ηρωικούς αγώνες που έδωσε ο λαός μας –όπως κι όλοι οι λαοί– απέναντι στο τέρας του φασισμού, αυτό το γέννημα του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Βρισκόμαστε εδώ με το βλέμμα στραμμένο στο παρόν και στο μέλλον. Στους αγώνες που χρειάζονται σήμερα, απέναντι στο νέο μακέλεμα των λαών του κόσμου που προετοιμάζεται από τις μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη, τους ιμπεριαλιστές. Τους ιμπεριαλιστές –της Δύσης ή της Ανατολής– που έχουν μετατρέψει μια χώρα –την Ουκρανία– σε νεκροταφείο και σε «πολεμικό εργαστήρι», προετοιμάζοντας το έδαφος για μια νέα, γενικευμένη, πολεμική σύρραξη. Για ένα νέο παγκόσμιο μακελειό! Για να σφαχτούν πάλι οι λαοί «για τ’ αφέντη το φαΐ», για τις σφαίρες επιρροής και τα κέρδη τους, για την επιβολή της ολοένα και πιο μαύρης πολιτικής τους.

Βρισκόμαστε εδώ για να αποκαλύψουμε τον ρόλο των διαφόρων «προθύμων», όπως είναι η ντόπια άρχουσα τάξη με τις κυβερνήσεις της. Αυτοί που προσφέρουν τη χώρα και τον λαό της, «γη και ύδωρ» στα μεγάλα «αφεντικά» τους, τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Και που δεν το έχουν σε τίποτα να θυσιάσουν και τις ζωές του λαού για τα συμφέροντα τους. Κηρύσσοντας απ’ τη μια το μίσος και τον σοβινισμό ενάντια στους γείτονες λαούς και από την άλλη, την υποταγή στα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά επιτελεία.

Βρισκόμαστε εδώ για να καταγγείλουμε και το άλλο μεγάλο έγκλημα που συντελείται, αυτή την ώρα, αυτή τη στιγμή, παράλληλα με τον άδικο πόλεμο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ρωσίας, στην Ουκρανία: τη γενοκτονία του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού. Στη Γάζα και στη Δυτική Όχθη, που το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και οι σύμμαχοι του, –77 χρόνια μετά την «Νάκμπα»–θέλουν να «καθαρίσουν» μια και καλή από την «παραφωνία» της αντίστασης των Παλαιστινίων κι απ’ το παράδειγμα που αυτή η αντίσταση δίνει σε όλους τους λαούς, για λεύτερη Παλαιστίνη, από τη Μεσόγειο μέχρι τον Ιορδάνη. Δεν «πεθαίνει», λοιπόν, η αντίσταση!

Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,

Η Αντίσταση του «Κάστρου» φωτίζει όμως και τους αγώνες που είναι αναγκαίοι σήμερα, ενάντια στην λυσσαλέα επίθεση που έχει εξαπολύσει ο καπιταλισμός και το ντόπιο σύστημα, σε κάθε μορφής δικαιώματα και κατακτήσεις. Του λαού, των εργαζόμενων, της νεολαίας. Δικαιώματα και κατακτήσεις που έχουν κερδηθεί με αίμα και σκληρούς αγώνες.

Φωτίζει, λοιπόν, τον αγώνα για την υπεράσπιση και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων στη δουλειά, τις σπουδές και τις ελευθερίες.

Κόντρα στην κυρίαρχη πολιτική. Αυτή που κάνει μαύρη τη ζωή μας. Που στερεί από τους νέους ανθρώπους, το ίδιο τους το μέλλον! Την πολιτική της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της καταστολής και της τρομοκράτησης. Αυτής, που θέλει τον εργαζόμενο έρμαιο στα συμφέροντα της εργοδοσίας, να μην μπορεί να βγάλει ούτε τα πιο βασικά του έξοδα τον μήνα. Που τον θέλει σύγχρονο δούλο. Για να πλουτίζει το κηφηναριό, ντόπιο και ξένο. Την πολιτική που θέλει τη νεολαία έξω απ’ την εκπαίδευση, πλήρως πειθαρχημένη στις ορέξεις του συστήματος. Που θέλει σχολεία και Πανεπιστήμια, για λίγους. Όπως ήταν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα… Στην πολιτική που θέλει, η ίδια η έννοια της αντίστασης, της απεργίας και του αγώνα να αποτελέσουν παρελθόν, από τις συνειδήσεις του λαού. Για αυτό απαγορεύει απεργίες και διαδηλώσεις, χτυπά και ποινικοποιεί τον ταξικό συνδικαλισμό. Για αυτό στοχοποιεί τη νεολαία! Για αυτό διώκει σήμερα και απολύει εκπαιδευτικούς και άλλους αγωνιστές εργαζόμενους. Για αυτό απαγορεύει εκδηλώσεις και συναυλίες. Για αυτό τρομοκρατεί με ΜΑΤ και χημικά.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το να τιμάς το «Κάστρο» σήμερα, είναι επίκαιρο! Για να εμπνευστούμε από αγώνες σαν κι αυτούς, αγώνες του λαού και της νεολαίας μας ενάντια στο φασισμό, στρέφοντας, πάντα, το βλέμμα μας στο μέλλον.

Για να γίνει ο λαός μας και οι λαοί όλου του κόσμου, αφέντες στον τόπο τους και στον κόπο τους.

Για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για ανεξαρτησία και τον σοσιαλισμό της εποχής μας.

Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Συναγωνιστές, συναγωνίστριες,

Σαν χθες, πριν 80 χρόνια, στις 9 του Μάη το 1945 ο Κόκκινος Στρατός τσάκισε τον φασισμό του Χίτλερ και ύψωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στη καρδιά του ναζισμού. Η μεγάλη αντιφασιστική νίκη, η νίκη των ηρωικών λαών της Σοβιετικής Ένωσης, του Κόκκινου Στρατού, αυτή η νίκη, με την καθοδήγηση των μπολσεβίκων - μετά από τεράστιες θυσίες - ήρθε να σημαδέψει τις μοίρες και να επιδράσει καθοριστικά, στην απελευθέρωση των λαών όλου του κόσμου από το ναζιστικό θεριό. Αυτό το θεριό, που σήμερα επιδιώκει να ξανασηκώσει κεφάλι, τροφοδοτούμενο από την πολιτική του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Αυτή τη νίκη των λαών, προσπαθούν να αποσιωπήσουν, να εξαλείψουν, να διαστρέψουν, οι ίδιοι οι γεννήτορες των σημερινών νέο-ναζί και της φασιστικοποίησης. Προσπαθούν να της αλλάξουν περιεχόμενο, ανακηρύσσοντάς την σε ημέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης!!! Της φυλακής των λαών δηλαδή! Συγκαλύπτοντας τον ρόλο και τις ευθύνες που είχαν - και έχουν - στην εκκόλαψη του ναζιστικού φιδιού. Αλλά και του Παγκόσμιου Πολέμου που ακολούθησε. Μάταια! Η νίκη αυτή είναι βαθιά χαραγμένη στις μνήμες των λαών! Προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να «ξαναγράψουν την ιστορία» παρουσιάζοντας την υποτιθέμενη «μεγάλη συμβολή των ΗΠΑ και της Δύσης» στο τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, παρά το γεγονός ότι μπήκαν στον πόλεμο και άνοιξαν δεύτερο μέτωπο, όταν πια ο Κόκκινος Στρατός προελαύνανε.

Η 9 Μάη ανήκει στους λαούς κι όχι στους ιμπεριαλιστές. Γιατί οι λαοί ήταν που νίκησαν το φασισμό. Στον δρόμο που άνοιξε για αυτούς, η Οκτωβριανή Επανάσταση, το νήμα του οποίου θα πρέπει να ξαναπιάσουν σήμερα, για να βάλουν το μόνο πραγματικό τροχοπέδη που μπορεί να υπάρξει, στο νέο παγκόσμιο μακέλεμα που προετοιμάζεται για αυτούς.

Για να μπορέσουν οι λαοί να βγουν ξανά στο προσκήνιο, στον δρόμο του επαναστατικού αγώνα, για τον σοσιαλισμό της εποχής μας.

Για αυτό λοιπόν αποκτά ακόμα μεγαλύτερη αξία να τιμήσουμε τους ήρωες του Κάστρου! Να τους τιμήσουμε ζωντανά και ουσιαστικά μέσα από την αποφασιστική συμμετοχή και συμβολή μας στους σημερινούς και αυριανούς αγώνες!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!

Μ’ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ!