Από την Παρασκευή 13/6 έως την Κυριακή 15/6/2025 πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του Δημαρχείου Θεσσαλονίκης το 11ο Συνέδριο της ΕΔΟΘ (Ένωση Δημοσιοϋπαλληλικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης). Στην ΕΔΟΘ εκπροσωπούνται 22.000 εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα στη συμπρωτεύουσα.
Αν κάποιος δεν γνώριζε την πραγματική κατάσταση που επικρατεί εδώ και πολλά χρόνια στο δευτεροβάθμιο αυτό όργανο, αν δεν γνώριζε τις θέσεις των παρατάξεων που εκπροσωπούνται και κυριαρχούν σε αυτό. Αν δηλαδή κάποιος ζούσε σε ένα παράλληλο σύμπαν, θα θεωρούσε ότι το συνέδριο αυτό είναι πολύ καθοριστικό και κρίσιμο για να προετοιμάσει τους αναγκαίους αγώνες που οφείλουν να δώσουν οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα και στη Θεσσαλονίκη. Γιατί, βρισκόμαστε σε μια περίοδο παραπέρα επέκτασης, εμβάθυνσης και απογείωσης της κυβερνητικής-συστημικής επίθεσης στους δημόσιους υπαλλήλους: μαζί με τη συνεχιζόμενη από την εποχή των πρώτων μνημονίων μισθολογική καθήλωση, που εξαϋλώνει τον πενιχρό μισθό, μαζί με τη δραστική μείωση των συντάξεων σε μια περίοδο σκληρής λιτότητας και της πολιτικής της ακρίβειας. Μαζί με τις ελάχιστες προσλήψεις προσωπικού σ’ όλον τον δημόσιο τομέα από την εκπαίδευση και τα νοσοκομεία μέχρι όλες τις υπόλοιπες υπηρεσίες που εντατικοποιεί την εργασία, συμβάλλουν και αυτές στη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και «προσφέρουν» εντελώς κουτσουρεμένες υπηρεσίες στους πολίτες… Μαζί μ’ όλα αυτά, λοιπόν, η κυβέρνηση για λογαριασμό του συστήματος ετοιμάζεται να προωθήσει την άρση της μονιμότητας και να αυστηροποιήσει τον πειθαρχικό κώδικα των δημόσιων υπαλλήλων, προκειμένου να επιβάλλει «σιωπή ιχθύος» στους υπαλλήλους που μιλούν, αγωνίζονται, συνδικαλίζονται, παλεύουν για το δίκιο τους σε συνεργασία με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Ενώ, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα τεράστιο μέτωπο αγώνα που ανοίγει κυβέρνηση και σύστημα, το συνέδριο της ΕΔΟΘ «περί άλλων τυρβάζει». Ψελλίστηκε, βέβαια, κάτι για την κυβερνητική επίθεση από τις παρατάξεις που κυριαρχούν αλλά μέχρι εκεί. Κανένας ουσιαστικός πολιτικός απολογισμός, αφού ελάχιστα ήταν τα κινηματικά γεγονότα στα οποία συμμετείχε ή προκάλεσε η ΕΔΟΘ. Και, φυσικά, κανένας ουσιαστικός πολιτικός προγραμματισμός αγώνων… Από το παράλληλο σύμπαν στο οποίο θα μπορούσε κάποιος να βρίσκεται, ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα.
α) Αυτή η πραγματικότητα λέει, λοιπόν, ότι η πρώτη μέρα του συνεδρίου αναλώθηκε σε ανούσιους κατά βάση χαιρετισμούς και «αφιερώθηκε» στις αντεγκλήσεις των κυρίαρχων δυνάμεων για την αναγνώριση των αντιπροσώπων. Διαφωνίες, εκατέρωθεν καταγγελίες, προσπάθεια του καθένα για περιφρούρηση των «κουκιών» του. Τόση αγωνιστική διάθεση…
β) Οι κατεξοχήν δυνάμεις που διαφωνούσαν την πρώτη μέρα, ύστερα από τις «απαραίτητες» και «χρήσιμες» συνεννοήσεις, εμφανίστηκαν ενωμένες την επόμενη μέρα… Ενώθηκαν στην πραξικοπηματική λογική της επιβολής και όχι της ανάδειξης προεδρείου της διαδικασίας με ψηφοφορίες των αντιπροσώπων!!! Παρά τις προσπάθειες των Παρεμβάσεων, της Αντεπίθεσης και των Αγωνιστικών Κινήσεων να εκλεγεί προεδρείο, οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ Θεσσαλονίκης (ΝΔ), της ΔΗΣΥΠ (ΠΑΣΟΚ), της ΕΑΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι) καθώς και της ΔΑΣ/ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) επέβαλλαν με το «έτσι θέλω» τον ορισμό προεδρείου.
γ) Αν δεν χρειάζεται να ξοδέψουμε πολύ μελάνι για τις τοποθετήσεις των παρατάξεων του νυν και πρώην κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥΠ, ΕΑΕΚ) επειδή είναι γνωστές και πάγια αντιδραστικές οι θέσεις τους, δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό να σχολιάσουμε σύντομα την κύρια τοποθέτηση της ΔΑΣ/ΠΑΜΕ. Για μία ακόμη φορά και σ’ ένα ακόμη δευτεροβάθμιο όργανο απέδειξε ότι πέρα από μία καταγραφή της κυβερνητικής -συστημικής επίθεσης, ούτε καν στα λόγια δεν μίλησε για οργάνωση κεντρικού απεργιακού αγώνα για την αντιμετώπιση της πολιτικής των απολύσεων/άρσης της μονιμότητας και των διώξεων των δημόσιων υπαλλήλων για συνδικαλιστικούς λόγους. Κορώνες από τη ΔΑΣ για «αιτίες πολέμου» και οι αντιδραστικοί νόμοι «θα μείνουν στα χαρτιά» αλλά για κανένα «πόλεμο» δεν προετοιμάζουν τους εργαζόμενους στο δημόσιο. Αντίθετα, κάνουν τα πάντα για τη «μάχη των μαχών» για τις ψήφους… Τέτοιο αγωνιστικό προσκλητήριο!
δ) Γι’ αυτή τη «μάχη των μαχών» στην ΕΔΟΘ όχι μόνο οι συστημικές παρατάξεις που αναφέρθηκαν πιο πριν αλλά και η ΔΑΣ (η οποία τελικά βγήκε πρώτη σε δύναμη αυξάνοντας τις έδρες της στο Γενικό Συμβούλιο της ΕΔΟΘ) νομιμοποίησαν με τη συμμετοχή τους στις εκλογές του νόμου Χατζηδάκη, καθώς αναγνωρίστηκαν στο συνέδριο της ΕΔΟΘ αντιπρόσωποι που εκλέχθηκαν με καθαρά ηλεκτρονικές ή υβριδικές εκλογές. Αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά ότι όχι μόνο στα χαρτιά δεν αφήνουν τους αντιδραστικούς νόμους αλλά τους εφαρμόζουν στην πράξη δίνοντας πάτημα στην επιδίωξη του συστήματος και της κυβέρνησης να «ευνουχίσει» και να διαλύσει τα σωματεία των εργαζομένων. Αυτή τη στάση την κράτησε όχι μόνο η ΔΑΣ αλλά και οι Παρεμβάσεις και η Αντεπίθεση…
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις στις δύο παρεμβάσεις τους ανέδειξαν το μέτωπο της επίθεσης και τον δρόμο του κεντρικού απεργιακού αγώνα για την αντιμετώπισή της. Αναφέρθηκαν έντονα στη δίωξη της Χρύσας Χοτζόγλου και όλων των εκπαιδευτικών και τόνισαν την ανάγκη να γίνουν πραγματικοί και όχι εικονικοί αγώνες ή «αγώνες» μόνο για την ψήφο. Για δεύτερη φορά στην ΕΔΟΘ οι Αγωνιστικές Κινήσεις δεν συμμετείχαν στις εκλογές λόγω της εφαρμογής του νόμου Χατζηδάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου