Η διαδήλωση της Τρίτης 24 Ιούνη ήταν μια ακόμη επιβεβαίωση
ότι υπάρχει ανάγκη σε τμήμα του λαού να εκφράσει την εναντίωση του στους
φονιάδες εμπρηστές των πολέμων και σε όσους τους στηρίζουν. Αυτό το συμπέρασμα
βγαίνει όχι μόνο από τον παλμό της διαδήλωσης αλλά και από τον προβληματισμό
και την συμπαράσταση που προκαλούσε σε όσους παρακολουθούσαν την πορεία από τα
έξω.
Κυρίως νέοι άνθρωποι, μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι
πλαισίωσαν τα μπλοκ των οργανώσεων της αριστεράς του εξωκοινοβουλίου και του
εργατικού κέντρου, σε μια ακόμη διαδήλωση που τον τόνο τον έδιναν τα συνθήματα
αλληλεγγύης στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και αυτή η διαδήλωση χαρακτηρίστηκε
από το κενό του επόμενου βήματος, αφού όλες οι διαδηλώσεις στην πόλη έχουν
προκύψει χωρίς συνεννόηση πολιτική και χωρίς κατεύθυνση κοινή ανάμεσα στις
οργανώσεις που καλούν. Φυσικά το εργατικό κέντρο που όψιμα με βάση την πολιτική
κατεύθυνση του ΚΚΕ καλεί διαδηλώσεις ξεκομμένες από κάθε διαδικασία που θα
μπορούσε να εμπλακεί ένας προοδευτικός κόσμος σε καμιά περίπτωση δε θέλει και
δεν μπορεί να δώσει συνέχεια και προοπτική σε όσες κινητοποιήσεις έχει καλέσει.
Από την άποψη λοιπόν των επικίνδυνων εξελίξεων, αλλά και των
πολιτικών προβλημάτων που πρέπει να απαντηθούν για να δημιουργηθεί
αντιιμπεριαλιστικό και αντιπολεμικό λαϊκό κίνημα η εκδήλωση που - στα πλαίσια
της καμπάνιας ενάντια στους εξοπλισμούς - διοργάνωσε το ΚΚΕ(μ-λ) στην πλατεία
Καλούτσιανης την Πέμπτη 26 Ιούνη είχε έντονο ενδιαφέρον. Η εισήγηση προσπάθησε
να αναλύσει τις πολύπλοκες διεθνείς εξελίξεις και να συγκροτήσει απαντήσεις σε
πολιτικά ζητήματα του κινήματος της περιόδου
που διανύουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου