Με λιγοστό κόσμο έγινε η συγκέντρωση και πορεία ενάντια στην πολεμική σύνοδο του ΝΑΤΟ και τις επικίνδυνες κλιμακώσεις των ιμπεριαλιστών που επιβεβαιώνουν δραματικά μπροστά σε τι βρίσκονται αντιμέτωποι οι λαοί του πλανήτη.
Αυτό έχει βέβαια την εξήγησή του. Δεν είναι ότι ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται και δεν ανησυχεί. Είναι ότι οι στοχεύσεις, οι εκτιμήσεις και τα ανακλαστικά των δυνάμεων της αριστεράς βρίσκονται σε δυσκολία να αντιστοιχηθούν με τις απαιτήσεις της περιόδου. Και είναι αυτές οι αμείλικτες εξελίξεις που οδήγησαν στην απόφαση - έστω στο παρά πέντε- να καλεστεί αντιπολεμική αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση από τις αριστερές οργανώσεις με κοινή αφίσα , με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τη δυνατότητα σοβαρής προετοιμασίας και είναι οι ίδιες αμείλικτες εξελίξεις που ανάγκασαν το Εργατικό Κέντρο (ΠΑΜΕ) να καλέσει κι αυτό για να βγει από την υποχρέωση. Κανένα πρωτοβάθμιο σωματείο δεν είχε παρουσία και πουθενά, σε κανένα εργασιακό χώρο δεν άνοιξε το ζήτημα του πολέμου.
Στη συγκέντρωση βρίσκονταν μόνο στελέχη του ΠΑΜΕ, και λίγες δεκάδες συναγωνιστών που συσπειρώθηκαν στα πανό των οργανώσεων ΚΚΕ(μ-λ), Μ-Λ ΚΚΕ, ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είχε παρουσία μόνο με τις σημαίες της. Στη συγκέντρωση υπήρξε μια σχεδόν τηλεγραφική ομιλία του προέδρου του Ε.Κ. που άρχισε με αγωνιστικό χαιρετισμό στον απεργιακό αγώνα των ναυτεργατών της ΠΕΝΕΝ, αλλά όχι με κάλεσμα του στελέχους του σωματείου που ήταν παρών να μιλήσει και τελείωσε με το αντιδραστικό αίτημα ....για κράτος παλαιστινιακό στα σύνορα του ΄67.
Παρόλα αυτά η πορεία και τα συνθήματά της προκάλεσε το ενδιαφέρον του κόσμου της πόλης που κοντοστεκόταν να ακούσει, έβγαινε από τα μαγαζιά, ζητούσε την προκήρυξη.
Μπροστά μας βρίσκεται μια μεγάλη ευθύνη. Να φτιάξουμε αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα! Ας βάλουμε τα βήματά μας σε αυτή την κατεύθυνση! Ας βηματίσουμε με αποφασιστικότητα! Ας στοιχίσουμε δυνάμεις στο πρώτιστο αυτό καθήκον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου