Οι λαοί δεν θα μείνουν αμέτοχοι στη σφαγή - δεν θα συνταχθούν με τους φονιάδες τους!
Με την οικονομική βάση του συστήματος να παίρνει την πολεμική της μορφή και περιεχόμενο (ReArm Europe, 5% του ΑΕΠ για εξοπλιστικά κλπ.), υπάρχει αναγκαιότητα το εποικοδόμημα να λάβει αντίστοιχα χαρακτηριστικά, να ακολουθήσει δηλαδή την οικονομική βάση στον ρυθμό που δίνουν τα τύμπανα του πολέμου.
Καθόλου τυχαία λοιπόν τα όσα συμβαίνουν και εντείνονται με τις συνεργασίες των πανεπιστημίων με το κράτος - δολοφόνο, καθόλου τυχαία τα κρουαζιερόπλοια που σουλατσαρουν ανενόχλητα με δολοφόνους του IDF στα νησιά μας (που βαφτίζονται από τα συστηματικά μέσα σαν φιλειρηνικοί τουρίστες), καθόλου τυχαίες οι διώξεις όσων σηκώνουν ψηλά τη σημαία της Παλαιστίνης σε σχολεία και χώρους δουλειάς - μηχανισμοί του κράτους σε ένα ταξικό εποικοδόμημα θυμίζουμε -, όπως και (για όσους θυμούνται) καθόλου τυχαία η αλλαγή κειμένου σε σχολικό βιβλίο που από ονομαστική αναφορά στην Παλαιστίνη επεξεργάστηκε για να γίνει γενικά και αόριστα "αντιπολεμικό". "Όταν οι από πάνω μιλούν για ειρήνη..." που έλεγε και ο ποιητής...
Είναι λοιπόν σαφές: η ιδεολογική "δουλειά" που καλείται να κάνει το εποικοδόμημα στον λαό και τη νεολαία είναι κρίσιμη, πρέπει να γίνει με κάθε μέσο γιατί προκύπτει ακριβώς αυτό το ζήτημα, το ζήτημα του αστάθμητου παράγοντα, το ζήτημα της πλευράς της αντίθεσης ιμπεριαλισμού - λαών που μπορεί να ανατρέψει τα πράγματα: το ζήτημα των λαών και της αντίστασης τους!
Έτσι λοιπόν, την ημέρα που ο λαός σε πάνω από 100 σημεία στη χώρα σήκωνε την ηρωική σημαία του παλαιστινιακού λαού ψηλά και διαδήλωνε μαζικά, η Εθνική Ελλάδος έδινε έναν "φιλικό" αγώνα στο μπάσκετ με την αντίστοιχη Εθνική ομάδα του Ισραήλ.
Η είδηση τα λέει όλα. Για να μην το κουράζουμε, τέτοιες κινήσεις θα γίνονται και θα ξανά γίνονται σε κάθε επίπεδο, με κάθε δυνατό μέσο έτσι ώστε να γίνει αντιληπτό στις συνειδήσεις του λαού πως η ιστορία έχει μία πλευρά: με το κράτος - τρομοκράτη.
Η αναφορά σε αυτή την ιστορία γίνεται μονάχα για έναν λόγο: για να θυμηθούμε όλοι πως υπάρχει η πλευρά που στέκεται με τους λαούς και η πλευρά που στέκεται με τους ιμπεριαλιστές - σιωνιστές φονιάδες. Και το εποικοδόμημα του καπιταλισμού έχει συγκεκριμένα, ταξικά χαρακτηριστικά, στέκεται πάντα με τον ιμπεριαλισμό και νομιμοποιεί τις σφαγές στις συνειδήσεις. Δίνει τη μάχη των ιδεών από την πλευρά του συστήματος.
Η μάχη των ιδεών (η μάχη του εποικοδομήματος) θα δοθεί και είναι πολύ κρίσιμη για το σύστημα να δοθεί. Η εξαρτημένη αστική τάξη έχει δύσκολη δουλειά: να πείσει πως οι ιμπεριαλιστές - φονιάδες των λαών, οι ίδιοι που έχουν γονατίσει τον παραγωγικό ιστό της χώρας, οι ίδιοι που μας σέρνουν στους πολέμους τους και τώρα θα δημιουργήσουν εκ νέου βάσεις του θανάτου, έχουν κάθε δικαίωμα να εξοντώσουν έναν ολόκληρο λαό για να δώσουν τη σοβαρή μάχη της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης στη Μ. Ανατολή.
Τους χαλάει τη συνταγή όμως ο γίγαντας λαός της Παλαιστίνης, ο μικρός πια, μα πάντα τεράστιος σε μπόι και αξιοπρέπεια, πάντα μάχιμος και πάντα φωτίζοντας τον δρόμο των λαών στην πάλη τους έναντια στα δεσμά του ιμπεριαλισμού.
Και τους χαλάει τη συνταγή και κάθε λαός που υψώνει την παλαιστινιακή σημαία σε κάθε γωνιά της γης. Γιατί τους ενοχλεί που ανυψώνεται το λαϊκό αίσθημα μπρος στην εικόνα του Παλαιστίνιου μαχητή και της Παλαιστίνιας μαχήτριας, που με το όπλο στο χέρι και κόντρα στα θεριά, κουβαλά 80 χρόνια αβυσσαλέας αντίστασης και αγώνα.
Οι λαοί παλεύουν και θα νικήσουν. Χρέος μας να δώσουμε τη δική μας μάχη, μια μάχη που περνά από την πάλη ενάντια στην εξάρτηση από τους ιμπεριαλιστές αλλά και μια μάχη που περνά από την αλληλεγγύη στην πάλη των λαών. Μια μάχη που τελικά οικοδομεί τους όρους ανάπτυξης αντιπολεμικού - αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, κινήματος που στη φάση που μας κλέβουν κάθε δικαίωμα - κατάκτηση, συγκροτείται, όπου συγκροτούνται εστίες Αντίστασης - Διεκδίκησης και Αγώνα.
Ν.Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου