Αθήνα: Απεργιακή συγκέντρωση και πορεία ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο

Πραγματοποιήθηκαν οι απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείες στην Αθήνα. Παρά την υπονόμευση από τους εργατοπατέρες των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ αλλά και τη στάση του ΠΑΜΕ που δεν έκανε καμία πραγματική κίνηση για να μαζικοποιηθεί με συνελεύσεις στα σωματεία και κινητοποιήσεις τόσο καιρό, χιλιάδες εργαζόμενοι απήργησαν. Οι συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα ήταν 3. Η συγκέντρωσή στα Χαυτεία στην οποία καλούσαν κυρίως πρωτοβάθμια σωματεία και οργανώσεις και εργατικά σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του α/α χώρου, η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα και η συγκέντρωση των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στην Πλ. Κλαυθμώνος που στηρίχτηκε και από οργανώσεις του εξωκοινοβουλίου, της σοσιαλδημοκρατίας και κομμάτων της βουλής. 

Η Ταξική Πορεία, οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών και οι Αγωνιστικές Κινήσεις φοιτητών σχημάτισαν μαχητικό και μαζικό για τα δεδομένα μπλοκ το οποίο πορεύτηκε στο κέντρο της Αθήνας ως τη βουλή και κατέληξε στα Προπύλαια. Στο μπλοκ το οποίο είχε έντονο το στοιχείο της νεολαίας και των νέων εργαζομένων, καθόλη την πορεία ακουγόντουσαν συνθήματα ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης και την πολιτική της, την υπεράσπιση του 8ώρου - 5ήμερου και των εργατικών διεκδικήσεων. Ακόμη φωνάχτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και την Παλαιστινιακή αντίσταση. Όταν τα μπλοκ έφτασαν στο Σύνταγμα πραγματοποιήθηκε ανακοίνωση από το μπλοκ της Ταξικής Πορείας. Καταγγέλθηκε η κυβερνητική πολιτική που είναι ο βασικός υπαίτιος του εγκλήματος των Τεμπών και φωνάχτηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα του Πάνο Ρούτσι ο οποίος βρίσκεται στην 17η μέρα απεργίας πείνας.

Παρ’ όλη την υπονόμευση και τη μη συμμετοχή κομματιού απεργών στις κινητοποιήσεις, είναι εμφανές ότι στους εργαζόμενους και τη νεολαία υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια και αγανάκτηση. Με βάση αυτή την κατάσταση η προσπάθεια να ανοιχτεί το ζήτημα του νέου νομοσχεδίου στους εργαζόμενους το επόμενο διάστημα να γίνουν συνελεύσεις, απολογισμός δράσης, να οργανωθούν συζητήσεις για την κατεύθυνση της πάλης και φυσικά κινητοποιήσεις, πρέπει να είναι βασικό καθήκον για της δυνάμεις του κινήματος. Ο τρόπος με τον οποίο κινήθηκαν οι ρεφορμιστές του ΠΑΜΕ με λίγες συνελεύσεις και συμβολικές κινητοποιήσεις αλλά και η αμηχανία των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που σχεδόν δεν ιεραρχούν το ζήτημα του νόμου σαν ζήτημα πάλης είναι αποπροσανατολιστικός και υπονομευτικός για τους εργαζόμενους και πρέπει το επόμενο διάστημα να μην κυριαρχήσουν στο κίνημα.