Οι αγώνες του Πολυτεχνείου πιο επίκαιροι από ποτέ…
52 χρόνια μετά, το σύνθημα «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία - Ανεξαρτησία» παραμένει ζωντανό!
Σε ένα σήμερα που:
- Οι μαθητές τρομοκρατούνται και διώκονται γιατί διεκδικούν, ενώ στοιβάζονται σε τμήματα των 28-30 ατόμων.
- Οι φοιτητές κινδυνεύουν με συλλήψεις και διαγραφές, σε ένα πανεπιστήμιο εντατικοποιημένο και πειθαρχημένο.
- Οι εκπαιδευτικοί διώκονται για συνδικαλιστική δράση κι απειλούνται με απολύσεις πρώτη φορά μετά τη χούντα.
- Οι εργαζόμενοι γίνονται λάστιχο με ένα θεσμοθετημένο πλέον 13ωρο, με την παραπάνω εξάντληση να παρουσιάζεται ως λύση στη φτώχεια και τους μισθούς πείνας.
- Ο λαός δυσκολεύεται να βγάλει τον μήνα με την ακρίβεια να τσακίζει τα πορτοφόλια του.
- Η καταστολή και φασιστικοποίηση με τη βούλα της κυβέρνησης είναι καθημερινές απειλές. Διαδηλωτές συλλαμβάνονται γιατί κρατούν την παλαιστινιακή σημαία ή γιατί διαδηλώνουν στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη, στα νοσοκομεία, στα σχολεία και τις σχολές ή οπουδήποτε αλλού.
- Η εκπαίδευση και νοσοκομειακή περίθαλψη είναι όνειρα θερινής νυκτός, καθώς η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων είναι πλέον γεγονός και τα νοσοκομεία πιο ελλιπή από ποτέ, είτε σε προσωπικό είτε σε ιατρικά είδη.
- Οι λαοί του κόσμου βιώνουν πολέμους και γενοκτονίες, με πιο χαρακτηριστική αυτή της Παλαιστίνης, όπου το Ισραήλ συνεχίζει τις επιθέσεις και τους εποικισμούς καταπατώντας τη συνθήκη που το ίδιο υπέγραψε.
- Οι πρόσφυγες και μετανάστες που θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο ή στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
- Η χώρα δίνεται απλόχερα σε ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για πάσα χρήση. Οι στρατιωτικές βάσεις ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια και μαζί με αυτές αυξάνεται ο κίνδυνος από την εμπλοκή στους πολέμους τους.
- Ξεπουλούν τα πάντα σε ευρωπαίους και αμερικάνους «επενδυτές» με αντιπαροχή περισσότερα κέρδη για τους ίδιους και ακόμη περισσότερη εκμετάλλευση του λαού μας με βάθεμα της εξάρτησης.
Σε ένα τέτοιο σήμερα που φαντάζει με δυστοπία λογοτεχνικού βιβλίου και ταινία επιστημονικής φαντασίας, ζούμε όλοι μας, παλεύοντας για τα αυτονόητα. Η ζωή καθημερινά είναι ένας αγώνας δρόμου όπου η γραμμή τερματισμού απομακρύνεται με κάθε μας βήμα. Σε ένα τέτοιο σήμερα ο αγώνας είναι μονόδρομος. Το σύστημα δεν μας αφήνει καμία επιλογή, νομίζουμε ότι είμαστε ελεύθεροι να ζήσουμε και να ονειρευτούμε για το μέλλον μας, αλλά για πολλούς το μέλλον είναι πολυτέλεια, αφού το μόνο που μπορούν να σκεφτούν είναι το πώς θα βγει το σήμερα.
Το παρελθόν λοιπόν γίνεται παρόν και οι αγώνες του χθες γίνονται αγώνες του σήμερα. Το Πολυτεχνείο μας δείχνει τον δρόμο, και μας καλεί σε συλλογικούς αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση και τον πόλεμο. Ένα κάλεσμα σε κάθε φοιτητή, μαθητή, εργαζόμενο, άνεργο, συνταξιούχο, νέο να βγει στον δρόμο και να ενώσει τη φωνή του.
// Να δείξουμε πως ο λαός δεν ξεχνά και δεν σκύβει το κεφάλι!
// Να τιμήσουμε τους νεκρούς του Νοέμβρη με τους αγώνες του σήμερα!
// Για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, ανεξαρτησία, ενάντια σε πόλεμο, καταστολή, εκμετάλλευση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου