Παιδική απορία, από αυτές που δεν σβήστηκαν από την μνήμη, σε πείσμα των δεκαετιών που ακολούθησαν. Πως γίνεται μια τόσο όμορφη κοπέλα σε μια πολύχρωμη φωτογραφία με ζωηρά χρώματα και φόντο τον φωτισμένο νυκτερινό Παρθενώνα να είναι καταχωνιασμένη σε ένα κλειστό ντουλάπι του σπιτιού της γιαγιάς. Το οποίο η παιδική περιέργεια το είχε εξερευνήσει, είχε ανακαλύψει τον δίσκο με το εντυπωσιακό εξώφυλλο και τον περιέφερε με ικανοποίηση. Και γιατί έπρεπε να ξανακρυφτεί γλήγορα- γλήγορα. Αργότερα γνώρισα την Ντόρα Γιαννακοπούλου και την εξαίσια φωνή της και κατάλαβα γιατί ο δίσκος είχε κρυφτεί επιμελώς και η ανακάλυψη του προκάλεσε μια μικρή αναστάτωση. Από τότε το πρόσωπο και η φωνή που ερμήνευσε μοναδικά το "Νανούρισμα", την "Θλιμμένη Ματιά' και το "Όταν με δεις να μιλώ" στην Όμορφη Πόλη του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και την "Μαρίνα" και "του μικρού Βοριά" στις "Μικρές Κυκλάδες" μου θύμιζε αυτήν την σκηνή των ανέμελων παιδικών χρόνων. Την ξαναθυμήθηκα με την είδηση του φευγιού της -κατά κόσμο Θεοδώρας Κοτοπούλη- που όταν σταμάτησε να τραγουδά μας παρέδωσε το ίδιο όμορφα μυθιστορήματα.
π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου