Έχει η Ελλάδα Μπελογιάννηδες πολλούς

Ένα τραγούδι σχεδόν άγνωστο πια. Πρόκειται για ελληνική μελοποίηση του ποιήματος του Αλβανού ποιητή Μωϋσή Ζαλόσνια, αφιερωμένο στο Νίκο Μπελογιάννη.
Η εκτέλεση είναι από την ΠΠΣΠ (Προοδευτική Πανσπουδαστική Συνδικαλιστική Παράταξη), παράταξη του ΚΚΕ(μ-λ) στα πανεπιστήμια, εν έτει 1977.

Στίχοι:

Μαύρο μαντάτο και πικρό την Αλβανία γέμισε και λέει:
Τον Μπελογίαννη ξάπλωσαν νεκρό, κι ήτανε σαν να χάσαμε δικό, σαν τον Κεμάλ η καρδιά τον κλαίει.
Σύμβολο λευτεριάς, αγνό στεφάνι το αίμα σου που εχύθη Μπελογιάννη.
Μιλάει ο Εμβέρ στο Κόμμα μας μπροστά…
Ενός λεπτού σιγή στο συντροφό μας.
Τον πόνο μας με λόγια αδερφικά να πούμε στα συντρόφια τα πιστά στο κόμμα της Ελλάδας τ’ αδερφό μας.
Του Τσώρτσιλ, του Τρούμαν τα σκυλιά, οι άτιμοι προδότες της Αθήνας τον σκότωσαν στη νύχτα τη βαθιά.
Μα η Ελλάδα το παιδί της το τιμά, η ματωμένη Ελλάδα η αδερφή μας.
Έχει η Ελλάδα Μπελογιάννηδες πολλούς.
Το αίμα τους, ποτάμι φουσκωμένο, ποιος της ζωής θα πνίξει τους χυμούς μεσ’ στης Ελλάδας ζούνε τους βωμούς οι ήρωες – στεφάνι δοξασμένο.

[Ο Κεμάλ που αναφέρεται στην πρώτη στροφή είναι ο Qemal Stafa (Κεμάλ Στάφα) αγωνιστής της αντίστασης ενάντια στον ιταλό κατακτητή. Εξέχον μέλος του Κ.Κ. Αλβανίας ο οποίος σκοτώθηκε στις 5 Μαΐου 1941 στα Τίρανα και τον καιρό εκείνο ήταν επικεφαλής της Νεολαίας του Κ.Κ. Αλβανίας.
Η 5 Μαΐου ακόμα και σήμερα στην Αλβανία που είναι η δεξιά στην κυβέρνηση, αποτελεί ήμερα μνήμης για τους ήρωες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, για τους ήρωες της πατρίδας]