Λίγες σκέψεις μου για την προσφυγιά...

Κωνσταντίνα Τσιγγένη, Ωραιόκαστρο Θεσ/νίκης, Μάρτιος 2016
Έγραψε στη σελίδα της στο facebook τα παρακάτω:

Λίγες σκέψεις μου για την προσφυγιά...

Πολλοί αγαπημένοι φίλοι βλέπω πως ασχολούνται συνέχεια με το θέμα της προσφυγιάς, προκειμένου ίσως να μας ευαισθητοποιήσουν για βοήθεια και ανοχή... και βρίζουν και τους Ευρωπαίους που κλείνουν τα σύνορα. Ως εδώ καλά. Σαφώς και οι πρόσφυγες χρειάζονται και βοήθεια και ανθρωπιά. Σαφώς και ο πόλεμος δεν αντέχεται. Σαφώς καλά έκαναν κι έφυγαν από τις βόμβες. Κι εγώ θα έφευγα, ειδικά που έχω παιδιά.
Αλλά, νομίζω πως είναι άμεση ανάγκη να σοβαρευτούμε επί του θέματος πάρα πολύ, κάτι που δεν κάναμε και δεν κάνουμε βέβαια τόσα χρόνια. Εννοώ πως θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να λύσουμε το πρόβλημα και όχι να το ανακουφίσουμε μόνο. Η ανακούφιση αυτή, μπορεί να είναι μόνο βραχύβια, ενώ σε βάθος χρόνου η κατάσταση είναι σωστή πυριτιδαποθήκη. Ούτε οι δυνάμεις μας, ούτε οι αριθμοί των προσφύγων φτάνουν για να τα βγάλουμε πέρα όσο και να θέλουμε.
Ρίχνουμε το φως στο δέντρο και ξεχνάμε το δάσος. Ο πόλεμος στη Συρία πρέπει να σταματήσει. Είναι η μόνη λύση για να σταματήσουμε το επερχόμενο μακελειό και στην Ευρώπη και στον κόσμο. Ξέρουμε όλοι ποιος τον δημιούργησε και κανείς δε μιλάει. Έπρεπε να είμαστε όλοι στο δρόμο και να φωνάζουμε γι αυτό, όπως τότε με το ΙΡΑΚ. Πολύ περισσότερο τώρα που καταλάβαμε τι γίνεται. Κι εμείς νομίζουμε πως μόνο αν κοιτάμε τα παιδιά που πνίγονται και την υποδοχή και τη θαλπωρή που θέλουν, θα σώσουμε κάτι. Ναι, θα σώσουμε λίγη ανθρωπιά, αλλά μόνο προς στιγμήν... Είναι λάθος το ότι μας έχουν πείσει πως δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό!
Θα σας το κάνω λίγο χειρότερο. Όλοι μας, περιμένουμε ρωσοτουρκικό πόλεμο, σωστά; Όλοι μας ελπίζουμε πως εμείς θα τη βγάλουμε καθαροί και αμέτοχοι στον πόλεμο, σωστά; (το είπε και ο Παΐσιος...) Για πέστε μου, στην περίπτωση που αυτός ο πόλεμος ξεκινήσει με άμεση εμπλοκή φυσικά και του ΝΑΤΟ, που ήδη αρμενίζει στο Αιγαίο (για τους πρόσφυγες...), οι Τούρκοι και συγκεκριμένα οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, οι οποίοι είναι περισσότεροι απ' ότι όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας απ' ότι ξέρουμε και έχοντας τους Ρώσους από τη μια, το ΝΑΤΟ από την άλλη και το παράδειγμα της Συρίας, τι θα κάνουν; Θα μείνουν εκεί να περιμένουν τις βόμβες; Όχι φυσικά! Θα έρθουν εδώ! Στην ειρηνική και ανθρωπιστική μας χώρα! Γιατί είμαστε, όσο και να φωνάζουμε ο ένας τον άλλο φασίστα εμείς!
Μπορείτε να φανταστείτε τη Θράκη και τη Βόρειο Ελλάδα, αρχικά, με πληθυσμό όσο όλη η Ελλάδα μαζί συν τους πρόσφυγες από τη Συρία και όπου γης; Μπορείτε να φανταστείτε τι θα γίνει, με την πείνα να σέρνεται μεταξύ Ελλήνων και προσφύγων; Δε μπορείτε; Δεν ανατριχιάσατε ακόμη; Έχουμε καταλάβει σε τι τεράστιο χάος μας οδηγούν ή σκέφτεστε αν θα πάρουμε την Πόλη;.... Κάθεστε ήσυχοι ακόμη;

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΤΩΡΑ!!!
ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΕΣ ΝΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ ΠΑΝΤΟΥ ΓΙ ΑΥΤΟ!!! ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ, ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ, ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΛΙΓΑ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ!!!

Λυπάμαι πολύ που γίνομαι σπαστική και δυσάρεστη, αλλά θα πρέπει να ξυπνήσουμε! Κι εγώ θέλω να συνεχίσω τη ζωή μου με τις ομορφιές μου, την ποίηση, το ρομαντισμό και τα όνειρά μου.... αλλά δε νομίζω πως θα με αφήσουν. Το κακό είναι ήδη εδώ και μας έπιασε ήδη από το λαιμό! Κι εμείς βρίζουμε ο ένας τον άλλο... Τροφή στα σχέδια της Νέα Τάξης Πραγμάτων είναι όλα αυτά!
Βέβαια, μπορούμε πάντα να αδιαφορήσουμε, να κοιτάμε αλλού, με τη μαγική σκέψη πως αυτά είναι υπερβολές και μύθοι και να πεθάνουμε ωραία ωραία κοιτώντας τον ανατέλλοντα ήλιο ή ότι έχει ο καθένας αγαπητό... Είναι κι αυτό μια επιλογή... Εγώ απλώς επειδή έχω κάποια ανοιχτά προσωπικά στοιχήματα με τη ζωή μου, ήθελα λίγα χρονάκια ακόμη....
Καταλάβατε; Όσοι μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε... Το πρόβλημα δεν είναι απλά ανθρωπιστικής βοήθειας, αλλά ολόκληρης καταστροφής και των άλλων και δικής μας.

ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ - ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΦΒ ΑΡΧΙΚΑ! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ!

ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ!
ΟΥΤΕ ΕΜΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ!
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ! (Tαυτόχρονα με τη θαλπωρή των όσων προσφύγων μπορούμε, ακόμη...)