ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΝΤΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
Νέες αντιδραστικές αλλαγές για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο
Τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν τα δημοσιεύματα των αστικών εφημερίδων για επικείμενες αλλαγές στο Δημόσιο. Όλα στο τραπέζι: από την άμεση κατάθεση νομοσχεδίου για την κινητικότητα και την, για πολλοστή φορά, αναδιοργάνωση και αξιολόγηση των δομών, μέχρι την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Πιο συγκεκριμένα, ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Χρ. Βερναρδάκης, πριν ακόμα προλάβουν να εφαρμοστούν πλήρως και σε όλο το Δημόσιο τα οργανογράμματα της προηγούμενης κυβέρνησης, ζητά με επιστολή του προς τους γενικούς γραμματείς και τους γενικούς διευθυντές όλων των δημόσιων υπηρεσιών, εκ νέου, αξιολόγηση και αναδιοργάνωση των δομών και εκπόνηση νέων οργανογραμμάτων. Για πολλοστή φορά πίσω από ωραία λόγια, ούτε λίγο ούτε πολύ προαναγγέλλονται μειώσεις οργανικών δομών, καταργήσεις και συγχωνεύσεις υπηρεσιών, ειδικοτήτων και κλάδων, γιατί όχι και οργανικών θέσεων.
Επίσης, εν μέσω καλοκαιριού, κατά τη γνωστή και δοκιμασμένη τακτική, πρόκειται να ψηφιστεί ο νέος νόμος περί κινητικότητας. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, σε ειδική ηλεκτρονική πλατφόρμα θα καταγράφονται οι ελλείψεις και το πλεονάζον προσωπικό των δημόσιων φορέων και θα υποβάλλονται οι αιτήσεις των ενδιαφερόμενων για μετακίνηση-απόσπαση. Οι όποιες μετακινήσεις θα γίνονται σε χρόνους «φαστ τρακ» και, σύμφωνα με τις εξαγγελίες, σε εθελοντική βάση η οποία, όμως, θα εξαντληθεί στο τέλος του 2017 και όσο βέβαια οι ελλείψεις θα ικανοποιούνται από τις αιτήσεις. Για δε το πλεονάζον προσωπικό, αν δεν απολύεται, θα «μετεκπαιδεύεται» και θα μετακινείται, ποιος ξέρει πού.
Όμως, οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο ξέρουν πλέον να διακρίνουν την αλήθεια. Γνωρίζουν ότι πίσω από τις εξαγγελίες περί «εξορθολογισμού» βρίσκονται νέες απολύσεις και ιδιωτικοποιήσεις, πίσω από τον «σχεδιασμό της παρακολούθησης και διαμόρφωσης πολιτικής» κρύβεται η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια, πίσω από την «αξιολόγηση» βρίσκεται η τρομοκρατία και η πειθάρχηση. Με την εμπειρία τους από την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι πίσω από την ανάγκη για «εξυπηρέτηση του Δημοσίου συμφέροντος» κρύβονται οι απαιτήσεις των δανειστών και πίσω από την «εξοικονόμηση πόρων» κρύβονται οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, τα άδεια από εκπαιδευτικούς σχολεία και τα ερημωμένα από νοσηλευτικό προσωπικό νοσοκομεία.
Πρόσφατα, δε, η κυβέρνηση προανήγγειλε την επανεκκίνηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων στο Δημόσιο από τον Σεπτέμβρη. Όμως, παράλληλα, ενόψει της δεύτερης αξιολόγησης, έχει ήδη δρομολογήσει νέο νομοσχέδιο-οδοστρωτήρα των εργασιακών δικαιωμάτων και νέο συνδικαλιστικό νόμο-ταφόπλακα των αντιστάσεων. Προσπαθεί ανεπιτυχώς να πείσει το λαό ότι πρωτοστατεί στην υπεράσπιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Επαίρεται για την πρόθεσή της για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο Δημόσιο που κάθε άλλο παρά για το καλό των εργαζομένων θα είναι. Συλλογική Σύμβαση που δεν θα έχει κανένα «προαπαιτούμενο», καθώς θα ρυθμίζει εξαρχής τις προσλήψεις (αριθμό και ειδικότητες), τα προσόντα διορισμού ανά κλάδο και ειδικότητα, το καθεστώς τοποθετήσεων, τις πρόσθετες αμοιβές και τα επιδόματα, τις άδειες και τους χρόνους απασχόλησης ανά ειδικότητα και κλάδο. Όλα εντέλει στο κρεβάτι του Προκρούστη, από τις αμοιβές ως τις σχέσεις εργασίας και όλα, βέβαια, σύμφωνα με τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί με τους δανειστές και τους θεσμούς να πιέζουν για ατομικές συμβάσεις, αλλαγή του καθεστώτος των προσλήψεων, αλλαγή των όρων και συνθηκών εργασίας, ελαστικές σχέσεις, συνεχή κινητικότητα με λίγα λόγια «κανόνες και εργασιακές συνθήκες ιδιωτικού τομέα». Στόχος, να αλλάξουν άμεσα οι εργασιακοί όροι στο Δημόσιο (τον τελευταίο εργασιακό χώρο που τηρούνται και διασφαλίζονται στοιχειωδώς κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα), να καταργηθεί η μόνιμη εργασιακή σχέση και να τσακιστεί κάθε δυνατότητα οργάνωσης και διεκδίκησης.
Κι ενώ η κατάσταση είναι έτσι, κι ενώ διαψεύδονται και γκρεμίζονται μέρα με τη μέρα όλες οι αυταπάτες της αριστερής διακυβέρνησης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε μια ύστατη προσπάθεια να παρουσιάσει έργο και να διατηρήσει τον ομφάλιο λώρο της με τα μεσαία στρώματα της δημοσιοϋπαλληλίας, καταφεύγει σε μια σειρά από αλλαγές στην εσωτερική λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, καθαρά για λόγους εντυπώσεων. Με το άγχος τού «εδώ και τώρα» και την πίεση να παρουσιάσει έργο, με την καχυποψία που προκύπτει από την έλλειψη μηχανισμού και ουσιαστικής σύνδεσης με τους εργαζόμενους, πιέζει όλο και περισσότερο για το... τίποτα. Εγκύκλιοι δήθεν νοικοκυρέματος, προτάσεις για μικρές τάχα αλλαγές στο ωράριο, απανωτές συγκροτήσεις επιτροπών συνδιοίκησης και συνδιαχείρισης, μπας και τσιμπήσει κανείς, εκατοντάδες θέσεις συμβούλων και συνεργατών, σελίδες επί σελίδων με αυτονόητα που βαφτίζονται έργο και μάλιστα φιλολαϊκό... Κινήσεις που δήθεν θα έκαναν το λαό και τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να ξεχάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν ψηφιστεί και θα τους έπειθαν ότι τάχα η χώρα μπαίνει σε τροχιά νοικοκυρέματος και μάλιστα με αριστερό πρόσημο.
Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη και αδυσώπητη. Η πολλαπλής δεξιάς πολιτικής κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει την ίδια αντιλαϊκή πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων. Ψηφίζει αντιλαϊκούς νόμους το έναν μετά τον άλλο, (ασφαλιστικό, φορολογικό) και προετοιμάζει το έδαφος για νέα αντιδραστικά νομοσχέδια για εργασιακά και συνδικαλισμό. Έχει υποταχθεί πλήρως στις σκληρές απαιτήσεις ΕΕ και ΔΝΤ για μεροκάματα πείνας, άθλιες συνθήκες εργασίας και τρομοκρατία και κλιμακώνει την επίθεση με μέτρα που, αν περάσουν, θα δώσουν ένα νέο χτύπημα στα δικαιώματα της εργατικής τάξης και του λαού και θα προσθέσουν μια νέα ήττα στους εργαζομένους. Η απάντηση βρίσκεται μόνο στη συγκροτημένη πάλη, στην οργάνωση της αντίστασης, της διεκδίκησης και της αναμέτρησης των εργαζομένων με τις δυνάμεις του συστήματος και της επίθεσης.
Προλεταριακή Σημαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου