«Τιμή» στα πολιτικά αδιέξοδα και στις απάτες που παράγουν;

Εντυπωσιακή είναι η βιασύνη με την οποία η ΑΝΤΑΡΣΥΑ «επέστρεψε» στον δρόμο που της παρήγαγε τα αδιέξοδα και τη διάσπαση του καλοκαιριού του 2015. Στο δρόμο που εμφανίζει ένα κίνημα έτοιμο να πάρει στους ώμους του το περίφημο «μεταβατικό της πρόγραμμα» και το μόνο που λείπει είναι οι πολιτικές δυνάμεις που θα αποφασίσουν να συνεργήσουν στην πορεία υλοποίησης του.
Η βιασύνη εκδηλώθηκε -που αλλού;- στο χαιρετισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ, η οποία καλείται από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο δρόμο αυτό. Τι και αν η ΛΑΕ με τις θέσεις της ενόψει της Συνδιάσκεψης αποσαφήνισε προς κάθε κατεύθυνση πως αναζητεί την «επιβολή ενός φιλολαϊκού προγράμματος εξόδου από την κρίση», ξορκίζοντας στη βάση αυτή όχι μόνο την «βία των κινημάτων», αλλά κάθε κατεύθυνση πάλης ενάντια στα δεσμά των ΕΕ/ΝΑΤΟ, κάθε πολιτική κατεύθυνση συγκρότησης του λαού και της εργατικής τάξης σε αντιιμπεριαλιστική-αντικαπιταλιστική-αντισυνδιαχειριστική κατεύθυνση; Τι και αν η ΛΑΕ αυτόν τον πυρήνα της αντίληψης της τον επιβεβαίωσε τρανταχτά πολιτικά αποφασίζοντας πρόσφατα συμπόρευση με τη Χριστιανική Δημοκρατία; Τι και αν «μέρα παρά μέρα» στελέχη της ΛΑΕ υποδεικνύουν τη Ρωσία του Πούτιν ως τη βασική δύναμη στην οποία μπορεί να στηριχτεί το «φιλολαϊκό πρόγραμμα» που έχουν κατά νου για τη χώρα μας;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όχι μόνο δεν πτοείται από όλα αυτά αλλά κάνει και …ρελανς! Αναγνωρίζει -στον χαιρετισμό της- «οφειλόμενη τιμή» στην ηγεσία της ΛΑΕ επειδή λέει αποχώρησε από το ΣΥΡΙΖΑ και «εγκατέλειψε κρατικές θέσεις»!
Θα λέγαμε ότι έχει χαθεί κάθε μέτρο! Τα ηγετικά στελέχη της ΛΑΕ που από τη θέση υπουργών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ συνέδραμαν από τα «αριστερά» ως τις 21 Αυγούστου του 2015 όλη την πορεία διαμόρφωσης του ΣΥΡΙΖΑ σε φορέα επίθεσης του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου, και έχουν καθοριστική ευθύνη σε όλη την τελευταία φάση (2012-15) αλλά και πολλών προηγούμενων χρόνων για τη γραμμή υποταγής που επιβλήθηκε στο λαό και στην πάλη του, είναι αυτοί που «πρέπει να τιμηθούν» (από την Αριστερά; από το λαό;) για τη στάση τους! Και μια τέτοια ηγεσία που δεν κάνει ίχνος αυτοκριτικής αλλά βαθαίνει ακόμα περισσότερο σήμερα το δεξιό της προσανατολισμό. ανακηρύσσεται -πάλι από τον χαιρετισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ- σε «ένα πολύτιμο δυναμικό για το κίνημα και την αριστερά»!!
Τι πυροδότησε αυτή τη βιασύνη και αμετροέπεια της ηγεσίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που μοιάζει να μην νοιάζεται ούτε καν για την υπεράσπιση του δικού της πολιτικού χώρου, λιγότερο από ένα χρόνο μετά από το σημαντικό πλήγμα που δέχτηκε με την προσχώρηση των ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ στη ΛΑΕ; Σίγουρα το αποτέλεσμα του Βρετανικού δημοψηφίσματος ήταν αρκετή αιτία για να ζωντανέψουν στο εσωτερικό της οι πόθοι των άμεσων εκτινάξεων. Ήταν «ότι χρειαζόταν» για να βγει ξανά στην επιφάνεια η καταπιεσμένη μεταβατικότητα τους που δεν διστάζει να ανακηρύξει τους κατά καιρούς «Καζάκηδες», τις Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου (του χρέους), και πολλά ανάλογα, σε παράγοντες που θα συμβάλλουν -πάντα μέσω κάποιας κάλπης- για να έρθουν κοσμογονικές ανατροπές στις κατά τα άλλα μοιραίες και αντικειμενικές «ολοκληρώσεις». Γι αυτό έσπευσαν οι συνιστώσες της να αναρτήσουν και την μετεκλογική ανακοίνωση του LEXIT στην οποία φιγουράρει το «Κάτω οι Τόρρις», δηλαδή το ζήτω οι Εργατικοί … χωρίς αυταπάτες, όπως και η πρώην ΟΣΕ και νυν ΣΕΚ «δίδασκε» για χρόνια τους εργάτες και το λαό σχετικά με το ΠΑΣΟΚ!
Το ξαναφούντωμα αυτών των πόθων στο χαιρετισμό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνιστά ένδοξη επιστροφή στις πιο υψηλές απογειώσεις του προηγούμενου διαστήματος.
Εκεί -στα ιδεολογικοπολιτικά της χαρακτηριστικά και όπως αυτά αποτυπώνονται στο μεταβατικό της πρόγραμμα-βρίσκεται και ο πυρήνας του ζητήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που την ωθεί ξανά και ξανά και ξανά στα ίδια αδιέξοδα, που την ώθησε και στο χαιρετισμό της στη ΛΑΕ, να καλέσει αυτούς που πρωτοστάτησαν στις αυταπάτες εντός του ΣΥΡΙΖΑ να τιμήσουν από κοινού «στους δρόμους» την απάτη του ελληνικού δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου!
Από αυτή την άποψη θα λέγαμε ότι η ηγεσία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ κάνει ότι μπορεί για να διαψεύσει τις δικες της θέσεις στη 3η Συνδιάσκεψη του περασμένου Μάρτη στις οποίες επιχειρώντας να οχυρωθεί διατύπωνε την εκτίμηση πως η μεταπήδηση των ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ στη ΛΑΕ δεν αφορούσε κυρίως ζητήματα εκλογικής τακτικής αλλά έκφραζε βασικά την αμφισβήτηση της φυσιογνωμίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ…