Φρίκη και οργή!

Νέο τρομοκρατικό χτύπημα στη Γαλλία (και να μην ήταν τέτοιο, μιας και κάποιοι εκφράζουν αμφιβολίες, τέτοιο είναι το αποτέλεσμά του από πολλές απόψεις) και επαναλαμβάνεται το ίδιο σκηνικό. Πάνω στα πτώματα απλών ανθρώπων, κατοίκων και τουριστών της Νίκαιας, πριν ακόμη καταλαγιάσει το πρώτο σοκ οι μακελάρηδες του κόσμου και τα τσιράκια τους στέλνουν τη ...σκέψη τους στη Γαλλία που τόσο υποφέρει.
Προσέξτε στη Γαλλία γενικώς και αορίστως, όχι στο γαλλικό λαό! Πως να τη στείλουν στο γαλλικό λαό, στους εργαζόμενους αυτής της χώρας, που επί μήνες βρισκόντουσαν στο δρόμο και πάλευαν ενάντια στις νέες εργασιακές απορυθμίσεις της γαλλικής κυβέρνησης η οποία μπορεί να "υποφέρει" πολύ σε τέτοιες περιπτώσεις αλλά δε δυσκολεύεται ιδιαίτερα όταν στέλνει τους Γάλλους εργαζόμενους στην ανεργία, τη φτώχεια και τη πείνα, ουδόλως της καίγεται καρφάκι όταν στέλνει στο θάνατο και τη προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπων από τη Συρία και τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής, όπου σπέρνει το θάνατο όχι με "τρελά φορτηγά" αλλά με όπλα μαζικής καταστροφής. Το αντίθετο μάλιστα!
Η φρίκη είναι μεγάλη και εδώ δε χωράνε λογικές "προσεκτικότητας", όπως το διάβασα κάπου, που λένε ότι τέτοιες ώρες δε χρειάζεται να αναφερόμαστε στις ευθύνες του γαλλικού ιμπεριαλισμού. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κάνουμε ανθρωπιστικές εκπτώσεις. Να μη στρέφουμε την οργή μας εκεί που πρέπει. Προς το πραγματικό υπεύθυνο αυτού και άλλων χειρότερων μακελειών. Γιατί τότε η φρίκη μετατρέπεται σε λύπη και συμπάθεια και στο τέλος σε συνήθειο και δικαιολόγηση των ιμπεριαλιστών.
Οργή που θα μετατραπεί σε αγώνα απαλλαγής από αυτούς που τα προκαλούν, τους πραγματικούς υπαίτιους μας χρειάζεται.
Στο γαλλικό λαό εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, όχι με σημαιούλες στο διαδίκτυο, αλλά με την ενεργή συμπαράστασή μας στον αγώνα που διεξήγαγε εδώ και μήνες κατά της επίθεσης στα εργασιακά του δικαιώματα. Ένας αγώνας που συνάντησε εμπόδια, που αντιμετωπίστηκε με απαγορεύσεις διαδηλώσεων βίαια από στρατό και αστυνομία, που αντιμετώπισε ακόμη και φασιστικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας, με τη δικαιολογία των τρομοκρατικών χτυπημάτων. Μια δικαιολογία που δεν ήταν αρκετή για την ασφάλεια των ανθρώπων και των μικρών παιδιών που γιόρταζαν την εθνική τους επέτειο αλλά που θα έβγαζε πάνοπλους ένστολους με δεκάδες αρματωμένα οχήματα αν στη Νίκαια διαδήλωναν εργάτες κατά των μέτρων της κυβέρνησης. Ακόμη και μαζί με τα παιδιά τους.