Τρεις ιστορικές μέρες από τον αγώνα του λαού στην κατοχή

Δημοσιεύτηκε στην Προλεταριακή Σημαία στις 3-8-1985, εμείς το αντιγράφουμε από το "Η ιστορία διδάσκει και εμπνέει":

Τρεις ηρωικές σελίδες της ιστορίας του λαϊκού κινήματος γράφτηκαν τον Ιούλη του 1943 και του 1944. Κάθε Ιούλη οι τρεις αυτές επέτειοι μας θυμίζουν τους αγώνες του λαού μας ενάντια στους καταχτητές για τη λευτεριά και την ανεξαρτησία. Μας θυμίζουν τα ιδανικά που μ' αυτά ανδρώθηκαν και πάλεψαν οι προηγούμενες γενιές, ιδανικά που ως τα σήμερα δεν πραγματώθηκαν και γι' αυτό οι επέτειοι αυτές έχουν πάντα ένα επίκαιρο μήνυμα και δεν είναι απλώς ευκαιρία για μουσειακές εκδηλώσεις.
27-7-44: Σύλληψη και εκτέλεση της Ηλέκτρας.
24-7-44: Η γιγαντομαχία της οδού Μπιζανίου. (Το κάστρο της Καλλιθέας).
23-7-43: Το ΕΑΜ φράζει το δρόμο στους Βουλγαροφασίστες.

- Η Ηλέκτρα Αποστόλου γεννήθηκε το 1916 από αστική οικογένεια και από νεαρή ηλικία γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Δουλεύει δραστήρια και οργανώνει συγκεντρώσεις και απεργίες σε μια σειρά εργοστάσια (Κλωστοϋφαντουργία, καπνεργοστάσια κ.λπ.)

Απ' το 1933 διευθύνει τη «Νεολαία», το κεντρικό δημοσιογραφικό όργανο της ΟΚΝΕ. Την ίδια χρονιά εκλέγεται μέλος της καθοδήγησης της ΟΚΝΕ. Το 1935 αντιπροσωπεύει τις Ελληνίδες Γυναίκες στο Διεθνές Αντιφασιστικό Συνέδριο του Παρισιού. Επίσης είναι αντιπρόσωπος της ΟΚΝΕ στο συνέδριο Διεθνούς Κομμουνιστικής Νεολαίας.
Με την επιβολή της φασιστικής δικτατορίας τον Μεταξά το 1936 συλλαμβάνεται και φυλακίζεται και στη συνέχεια το 1938 στέλνεται εξορία στην Ανάφη. Το 1942 δραπετεύει απ’ το τμήμα μεταγωγών και παίρνει μέρος στο λαϊκό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Είναι απ' τα ιδρυτικά στελέχη της «Λεύτερης Νέας» όργανο του ΕΑΜ των Νέων. Συμμετέχει στην ιδρυτική διάσκεψη της ΕΠΟΝ.
Στις 27 Ιούλη του 1944 συλλαμβάνεται και την επόμενη μέρα βρίσκεται το πτώμα της φρικτά παραμορφωμένο απ’ τα βασανιστήρια.

- Στις 24 Ιούλη του 1944 η Καλλιθέα ήταν κυκλωμένη από Γερμανούς και τσολιάδες για να συλλάβουν όλους τούς άνδρες και να τους επιστρατεύσουν. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ υπερασπίζονται ηρωικά τη γειτονιά. Στην οδό Μπιζανίου 10 είναι το φρουραρχείο του ΕΛΑΣ. Κλεισμένοι εκεί 8 ΕΠΟΝίτες πολεμούν για ώρες και καταφέρνουν να κρατήσουν ως το μεσημέρι που φθάνουν εκατοντάδες Γερμανοφασίστες και τους φωνάζουν να παραδοθούν. Η απάντησή τους ήταν αντάξια του λαού που πάλευε απ' άκρη σ' άκρη σ' όλη τη χώρα ενάντια, στους καταχτητές:
«Οι ΕΠΟΝίτες δεν παραδίδονται, παλιόσκυλα, πολεμούν και σκοτώνονται»
Μετά απ' αυτό το σπίτι γκρεμίζεται και μπαίνουν οι Γερμανοτσολιάδες. Την άλλη μέρα στον τοίχο του σπιτιού ήταν γραμμένα τα ονόματα των οκτώ ΕΠΟΝιτών:
Γιάννης Ιωακειμίδης 17 ετών
Σπύρος Πουλημένος 17 ετών
Δημήτρης Γαλατσός 19 ετών
Δημήτρης Βασιλειάδης 19 ετών
Ιορδάνης Παπαδόπουλος 20 ετών
Στέλιος Βιτζέντζος 20 ετών
Γιάννης Γυμνόπουλος 21 ετών
Γαβριήλ Μυριδανός 23 ετών

- Στις 23 Ιούλη του 1943 300.000 διαδηλωτές με κάλεσμα τον ΕΑΜ κατέβηκαν στους της Αθήνας ενάντια στην επέκταση της βουλγαρικής φασιστικής κατοχής και σε άλλες περιοχές της χώρας εκτός απ' αυτές που ήδη ο Χίτλερ είχε παραχωρήσει στους φασίστες Βούλγαρους συνεταίρους ταυ.
Πέντε μέρες πριν, ο ΕΛΑΣ είχε καταλάβει το κέντρο ψυχαγωγίας στο Πεδίον του Άρεως και με τα μεγάφωνα καλούσε το λαό στη διαδήλωση. Το εργατικό ΕΑΜ, τη μέρα εκείνη της 22ης Ιούλη, είχε κηρύξει γενική απεργία.
Η διαδήλωση ξεκίνησε από την Ομόνοια και προχωρούσε προς το Σύνταγμα, ενώ στο ύψος της Μ. Βρετανίας βρίσκονταν παρατεταγμένοι έφιπποι καραμπινιέροι. Η ογκώδης και αγωνιστική διαδήλωση, φτάνοντας στο ύψος της οδού Αμερικής έξω από την KOMMANTO PIAZZA, δέχτηκε τα πρώτα πυρά απ’ τα οπλοπολυβόλα και τα μυδράλια της κομμαντατούρ. Ενάντια στον άοπλο λαό ρίχτηκαν μέχρι και τανκς.
Οι διαδηλωτές διαλύθηκαν και ανασυγκροτήθηκαν φωνάζοντας «θάνατος στο φασισμό - Ζήτω η λευτεριά».
Την ιστορική εκείνη μέρα κατεβαίνοντας ο λαός στους δρόμους ματαίωσε τα σχέδια των φασιστογερμανοβουλγάρων. Την ιστορική εκείνη μέρα οι 30 νεκροί μεταξύ των οποίων και η Σταθοπούλου και πάνω από 200 τραυματίες έδωσαν τη ζωή τους για να φράξουν το δρόμο στους φασίστες.