Η δίκη της ΑΤΙΚ είναι δίκη ενάντια στις κομμουνιστικές ιδέες στην καρδιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Απολογίες-κατηγορητήρια ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό!

Η δίκη της ΑΤΙΚ, η οποία ξεκίνησε στις 17 Ιουνίου, συνεχίζεται μετά τις θερινές διακοπές των δικαστηρίων από τις 2 Σεπτέμβρη. Στο ανώτατο δικαστήριο του Μονάχου δικάζονται 10 αγωνιστές, πολιτικοί πρόσφυγες, μέλη και στελέχη της ΑΤΙΚ, της Συνομοσπονδίας Τούρκων Εργατών στην Ευρώπη, με την κατηγορία ότι είναι μέλη και καθοδηγητές του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας μαρξιστικού-λενινιστικού.
Στην προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με την τρομοκρατία και το φασισμό, στο πλαίσιο του αντικομουνιστικού μνημονίου της ΕΕ, η υπόθεση των επαναστατών της ΑΤΙΚ εκδικάζεται στον ίδιο χώρο με τη δίκη των νεοναζί του NSU, μιας γερμανικής νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, για να διαμορφώσει στην κοινή γνώμη την άποψη ότι οι επαναστάτες της ΑΤΙΚ είναι τρομοκράτες. Δείγμα των πολιτικών επιλογών του γερμανικού κράτους είναι η συζήτηση για μεταφορά της εκδίκασης της υπόθεσης σε αίθουσα των φυλακών Σταντεχάιμ του Μονάχου, όπου δολοφονήθηκαν άνανδρα και βάναυσα χιλιάδες κομμουνιστές και αντιφρονούντες από τον Χίτλερ.

Παρακολουθώντας τη δίκη

Όλες τις μέρες εκδίκασης της υπόθεσης, η κατάσταση έξω από το δικαστικό μέγαρο θυμίζει κατάσταση πολιορκίας από την αστυνομία του Μονάχου, με τους γύρω δρόμους συνεχώς μπλοκαρισμένους από αστυνομικά αυτοκίνητα. Οι συχνοί έλεγχοι προσπαθούν να δημιουργήσουν κλίμα τρόμου για να αποτρέψουν τη συμμετοχή στη συγκέντρωση αλληλεγγύης. Παρά την τρομοκρατία, σε κάθε δικάσιμο οργανώνεται από την ΑΤΙΚ συγκέντρωση έξω από το δικαστήριο όπου συμμετέχουν εκατοντάδες σύντροφοι, συγγενείς, βουλευτές, εκπρόσωποι κομμάτων, συνδικάτων και συλλογικοτήτων για τα δημοκρατικά δικαιώματα, φίλοι και αλληλέγγυοι δημοκράτες από τη Γερμανία, την Τουρκία και τα γειτονικά κράτη.
Κάτω από τον ασφυκτικό έλεγχο της αστυνομίας, οι συγκεντρωμένοι συνοδεύουν τους δικαζόμενους αγωνιστές με συνθήματα για την άμεση απελευθέρωσή τους, την απόσυρση της δίκης, για την οργανωμένη πάλη ενάντια στο φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, τη διεθνιστική αλληλεγγύη.
Η είσοδος και η έξοδος στο δικαστήριο γίνεται με έλεγχο ταυτότητας και σωματική έρευνα. Η αίθουσα είναι πολύ μικρή ακόμη και για τις αντιπροσωπείες που παρακολουθούν τη διαδικασία και γεμάτη αστυνομικούς. Οι δικαστές απαγορεύουν τα συνθήματα και το χειροκρότημα. Απαγορεύεται να κρατούνται σημειώσεις για να μη διαρρεύσουν έξω από το φρουρούμενο δικαστήριο. Κάθε φορά που το κοινό δεν συμμορφώνεται έρχεται η απειλή για εκκένωση της αίθουσας. Οι περήφανοι αγωνιστές φτάνουν στην αίθουσα με χειροπέδες. Η συνάντηση με τα μέλη της οικογένειας γίνεται πίσω από γυάλινο τοίχο για την αποφυγή μεταφοράς σημειωμάτων.
«Αυτή η εικόνα και άλλες σχετικές απέμειναν από τον Χίτλερ, απομεινάρια εκείνης της περιόδου, και συνεχίζουν να εφαρμόζονται με την ίδια σκληρότητα και τον ίδιο τρόπο», όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ για τη δίκη.
Η στάση του γερμανικού κράτους μέσω της δικαστικής εξουσίας είναι μια έμμεση απειλή προς όλους τους αγωνιζόμενους και ιδιαίτερα τους κομμουνιστές για το τι τους περιμένει αν συνεχίσουν να είναι αντίπαλοι του συστήματος, αν επιμένουν στην προοδευτική και επαναστατική άποψη, στην επαναστατική οργάνωση και δράση.
Όταν οι κρατούμενοι μπαίνουν στην αίθουσα, ολόρθοι και με σηκωμένη τη σφιχτή γροθιά τους, η αίθουσα σείεται από τα βροντερά συνθήματα. Δεν συμμορφώνονται στις απαγορεύσεις, δεν αρκούνται στο χειροκρότημα, τα συνθήματα αυτών που είναι μέσα σμίγουν με τα συνθήματα της συγκέντρωσης! Ο εισαγγελέας απειλεί μάταια γιατί παραβαίνουν τους κανόνες του.

Μουσλούμ Ελμά: «Βερολίνο, δεν ακούς, δεν βλέπεις;»

Η έκτη ημέρα της ακροαματικής διαδικασίας ξεκίνησε με την απολογία του Μουσλούμ Ελμά. Ο Μουσλούμ Ελμά υπογράμμισε ότι η δημοκρατία της ιμπεριαλιστικής Ευρώπης και της Γερμανίας είναι μια υποκριτική δημοκρατία, επισήμανε τους βρόμικους και σκοτεινούς δεσμούς μεταξύ της Γερμανίας και της Τουρκίας και δήλωσε ότι αυτή η δίκη είναι αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών σχέσεων. Αναφέρθηκε στην εφαρμοζόμενη καταστροφική πολιτική της αντιδραστικής ισλαμικής κυβέρνησης του ΑΚP και του τούρκικου κεφαλαίου που εκμεταλλεύεται το λαό και ξεκίνησε τον βρόμικο πόλεμο ενάντια στον κουρδικό λαό που αντιμετωπίζει ανείπωτο πόνο και καταστροφές.
Την επόμενη μέρα συνέχισε την απολογία του εκφράζοντας το σεβασμό του στη μνήμη των μαρτύρων για την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό στον κόσμο. Μίλησε για το ιμπεριαλιστικό σύστημα και την αντίδραση και αποκάλυψε την κρατική τρομοκρατία και το φασιστικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους. Επισήμανε ότι το ιμπεριαλιστικό σύστημα τρομοκρατεί σφαγιάζοντας εκατομμύρια ανθρώπων στους πολέμους που το ίδιο προκαλεί και ότι οι κομμουνιστικές και επαναστατικές οργανώσεις δεν είναι οργανώσεις δολοφόνων και δεν θα γίνουν.
Συνέχισε την απολογία του λέγοντας: «Η άμυνα και η αντίσταση ενάντια στη βάρβαρη κρατική τρομοκρατία των αντιδραστικών συμμοριών δολοφόνων είναι νόμιμο δικαίωμα. Οι επαναστάτες κομμουνιστές αντιστέκονται και παλεύουν και θα συνεχίσουν να παλεύουν μέχρι να εξαλείψουν το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα… Βερολίνο, δεν ακούς, δεν βλέπεις; Και ακούτε και βλέπετε πολύ καλά, όλα τα ξέρετε και είστε συνένοχοι στο έγκλημα. Ό,τι έγινε με τους Αρμένιους στο παρελθόν σήμερα γίνεται στις κουρδικές περιοχές. Έχετε ευθύνη και ρόλο στα εξελισσόμενα εγκλήματα και τις σφαγές, αποδεχόμενοι αυτά που γίνονται σήμερα, θα περιμένετε να περάσουν άλλα 100 χρόνια για να ζητήσετε συγνώμη; Εγώ ελπίζω και είμαι σίγουρος ότι το παγκόσμιο προλεταριάτο και οι γερμανοί εργάτες και εργαζόμενοι δεν θα σας κουβαλάνε άλλα 100 χρόνια, θα σας πετάξουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας και θα ζήσουν με ισότητα, ειρήνη και δικαιοσύνη στο κοινωνικό σύστημα που θα οικοδομήσουν».


Σεΐτ Αλί Ουγούρ: «Δεν σκύψαμε το κεφάλι σε κανέναν και δεν θα το κάνουμε τώρα!»

Τη δέκατη ημέρα της εκδίκασης απολογήθηκε ο Σεΐτ Αλί Ουγούρ, κατηγορούμενος σαν μέλος και καθοδηγητής του Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας (μαρξιστικού λενινιστικού). Αντιτάχθηκε στην κατηγορία της ομοσπονδιακής εισαγγελίας ότι είναι μέλος και ηγέτης τρομοκρατικής οργάνωσης, επισημαίνοντας ότι στις επαναστάσεις και στον ταξικό πόλεμο ιστορικά υπάρχει βία.
«Απέναντι στην πολιτική της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης της αστικής τάξης, η πάλη των εργατών και των καταπιεσμένων για την εξουσία δεν μπορεί να θεωρηθεί τρομοκρατία. Είναι πολύ δύσκολο να χειραγωγηθεί. Θυμηθείτε, υπάρχουν ειρηνικές μορφές πάλης; Στις βίαιες συνθήκες που καθορίζονται απ’ αυτό το σύστημα, οι επαναστάτες κομμουνιστές με την οργανωμένη πάλη τους ανάλογα τις αντιμετωπίζουν… Το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας (μαρξιστικό λενινιστικό) είναι μια κομμουνιστική επαναστατική οργάνωση που αγωνίζεται στην Τουρκία και το Κουρδιστάν για την απελευθέρωση του λαού μας ενάντια στην τρομοκρατία του τουρκικού φασιστικού κράτους. Προσπαθώντας να μας συκοφαντήσετε και να μας παρουσιάσετε σαν τρομοκράτες, δεν μπορείτε να μειώσετε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό των καταπιεσμένων λαών που δημιουργήθηκε στο πρόσωπο του παγκόσμιου προλεταριάτου. Οι ιμπεριαλιστικές αστικές τάξεις, οι φασιστικές δικτατορίες και οι αντιδραστικές κυβερνήσεις εφαρμόζουν στους αντιστεκόμενους λαούς την κρατική τρομοκρατία. Στους πολέμους στον κόσμο και τη Μέση Ανατολή βλέπουμε ποιοι είναι οι τρομοκράτες και οι εγκληματίες. Μελετώντας τα έργα του Μαρξ, του Ένγκελς, του Λένιν, του Στάλιν και του Μάο για την ταξική πάλη, γνωρίζουμε ότι οι επαναστάτες κομμουνιστές ιστορικά αντιπροσωπεύουν το μέλλον των εργατών και των εργαζόμενων».
Απευθυνόμενος στους δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου του Μονάχου είπε: «Εσείς, ως επαγγελματίες του νόμου, καλείστε να νομιμοποιήσετε και να πολιτικοποιήσετε τα βρόμικα συμφέροντα των κυβερνήσεων Τουρκίας και Γερμανίας. Γνωρίζοντας ότι οι κατηγορίες δεν είναι πραγματικές, δεν έχουν καμιά απόδειξη, ολοφάνερα στερούνται κάθε αλήθειας, θα πρέπει να αποφασίσετε τηρώντας τις καθολικές δημοκρατικές αξίες και το νόμο. Όμως, όποια και αν είναι η απόφασή σας, ακόμη και αν μας κλείσετε στα κελιά απομόνωσης των φυλακών σας, να ξέρετε καλά αυτό: Δεν σκύψαμε το κεφάλι ούτε θα το σκύψουμε».

Η δίκη συνεχίζεται και στις 23 Σεπτέμβρη έχει ανακοινωθεί μεγάλη συγκέντρωση έξω από τα δικαστήρια από τη Διεθνή Επιτροπή Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους.

Τασούλα Γκενίδου, από την Προλεταριακή Σημαία