Το πρόβλημα βέβαια αυτή τη στιγμή είναι ότι οι βασικοί δανειστές βρίσκονται στην μεριά της Ευρώπης ενώ ο εξωευρωπαϊκός δανειστής (ΔΝΤ) προκειμένου να συμμετάσχει έχει θέσει δρακόντειους όρους. Τόσο απέναντι στους ευρωπαίους όσο και απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση παίζοντας ένα σκληρό παιχνίδι αλληλεξουδετέρωσης.
Το άλλο ερώτημα βέβαια είναι αν ο Τσίπρας «πήρε» κάποιες διαβεβαιώσεις και μιλάει με αυτό τον αέρα. Εξ άλλου ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ είχε δηλώσει πριν λίγες μέρες για το νέο επίπεδο σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ στο οποίο έχουν οι δύο χώρες εισέλθει.
Βασικός κομιστής αυτών των επαφών αναδεικνύεται ο Παππάς. Μάλιστα έχει γραφτεί πως του έκαναν κατά τις προπαρασκευαστικές στις ΗΠΑ επισκέψεις και εντατικά «μαθήματα».
Μετά το γαλλικό ο Τσίπρας παίζει και το αμερικάνικο χαρτί και γίνεται η φωνή των ιμπεριαλιστών που θέλουν να στριμώξουν κατά βάση την -ήδη κλονιζόμενη- γερμανική ηγεσία. Χρήσιμος προς το παρόν αλλά μέχρι το τέλος του 2016 είναι πια… πολλά χρόνια.
Μήπως θα πρέπει να ακούσει τη «φωνή του ρεαλισμού» (μία είναι η σταθερή φωνή του ρεαλισμού κατά τη διαχρονική κυβερνητική πορεία του Σύριζα) να ξεχάσει την απομείωση του χρέους και να προσγειωθεί στην διεκδίκηση μικρότερων πρωτογενών πλεονασμάτων ή να περιοριστεί στη συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ;
Αλλά πάλι να μην περιμένει αυτή η «φωνή» να τελειώσει το ταξίδι στην Νέα Υόρκη και ύστερα να τα πει. Σαν κάποιος να ήθελε να μειώσει την αξία αυτής της επίσκεψης.
Ευτυχώς υπάρχουν και τα «φόρα» για να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους…
ΔΜ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου