Ξανά για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια και τη συνδιοίκηση

Η ΑΠΟΧΗ είναι η μόνη στάση που αποκαλύπτει, που συγκρούεται με τη συνδιαχείριση, που ανοίγει τη συζήτηση για τα αίτια διάλυσης του συνδικαλιστικού κινήματος

Θα το πούμε χωρίς περιστροφές. Εκτιμάμε ότι απέναντι στην ανάλυσή μας και τη συνεπαγόμενη στάση μας στις εκλογές για διάφορους θεσμούς «συνδιοίκησης», δεν έχουμε ακούσει ούτε μια σοβαρή πολιτική κουβέντα. Ούτε έναν σοβαρό αντίλογο.

Υποτίθεται ότι μια γκάμα δυνάμεων (από το ΠΑΜΕ μέχρι εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις και ακόμα και τον Εκπαιδευτικό Όμιλο) συμφωνούν σε γενικές γραμμές με τη δική μας ανάλυση για το ρόλο των οργάνων αυτών.

Οι Παρεμβάσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης γράφουν στη διακήρυξή τους (http://paremvaseisde.gr/) ότι «Τα Υπηρεσιακά συμβούλια δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών. Πρόκειται για όργανα διαχείρισης και προώθησης της κυβερνητικής πολιτικής και η παρουσία των αιρετών δεν αλλάζει τον ρόλο αυτό.» Και επειδή η συμμετοχή στις εκλογές έρχεται σε αντίφαση με το παραπάνω απόσπασμα, συνεχίζουν με τη διαπίστωση (;) ότι «…Όμως μπορεί να τους ταράζει τα νερά με τη δύναμη και την παρέμβαση των ΕΛΜΕ»! Και για να ολοκληρωθεί ο φαύλος κύκλος των αντιφάσεων οι Παρεμβάσεις ΔΕ κάνουν αμέσως μετά νέα τούμπα, εκτιμώντας ότι «το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί αξιοποιούν ακόμα πιο εντατικά τα Υπηρεσιακά Συμβούλια για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής». Και για να τρελαθούν εντελώς οι αναγνώστες της… εκλογικής διακήρυξης, η ανακοίνωση συνεχίζει και, πριν από το κάλεσμα να ψηφιστούν οι υποψήφιοι αιρετοί των Παρεμβάσεων, αναφέρει ότι «στον καιρό των μνημονίων αποκαλύπτεται πλήρως τόσο ο αντιεκπαιδευτικός όσο και ο αυταρχικός ρόλος των Υπηρεσιακών Συμβουλίων». Καταλάβατε;;;

Οι Παρεμβάσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης (πιο πονηρά είναι αλήθεια) παρουσιάζουν το πολιτικό τους σκεπτικό για τη συγκυρία (http://www.paremvasis.gr/?p=5441) αλλά ξεπερνάνε το σκόπελο του ρόλου των Υπηρεσιακών Συμβουλίων (μέχρι που κάποιος μπορεί να συμπεράνει ότι δεν τους έχει περάσει καν από το μυαλό το ζήτημα αυτό) με το γενικό και… ποιητικό «Στα μουχλιασμένα δωμάτια της συνδιαχείρισης, επιλέγουμε ‘οπωσδήποτε παράθυρο’, το άπλετο φως, τον αέρα των ανοιχτών δρόμων, το δρόμο του κινήματος». Ξεπερνάμε το γεγονός ότι δεν καταλαβαίνουμε πώς ακριβώς μπορεί κάποιος στα δωμάτια της συνδιαχείρισης να επιλέγει το δρόμο του κινήματος και κρατάμε το συμπέρασμα που δείχνει προφανές σε εμάς, ότι οι συντάκτες της ανακοίνωσης έχουν διαποτιστεί από το ρεφορμισμό πολύ πολύ βαθιά.

Το ΠΑΜΕ πέρασε, είναι αλήθεια, το 2012 μια φάση που η ανάλυσή του θα έβγαζε ως λογική κατάληξη τη στάση της αποχής (κάτι που εμείς ούτε μια στιγμή δεν πιστέψαμε). Σημείωνε ότι «…πρόκειται για κρατικό θεσμό, για μηχανισμό του κράτους που υλοποιεί την κεντρική αντιεκπαιδευτική- αντιλαϊκή πολιτική», ότι «είναι χώρος ενσωμάτωσης κι όχι εκπροσώπησης των εκπαιδευτικών, χώρος ρουσφετιού, εξαγοράς και εκμαυλισμού συνειδήσεων», για να καταλήξει ότι «τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, τέλος, είναι εργαλεία αναπαραγωγής του στρώματος της εργατικής αριστοκρατίας στον κλάδο και στο κίνημα των εκπαιδευτικών, εκκολαπτήριο στελεχών των αστικών κομμάτων αλλά και της επερχόμενης κυβερνώσας Αριστεράς, για τη διαχείριση του συστήματος» (https://pameekpira.wordpress.com/2012/10/18/διακηρυξη-για-τα-υπηρεσιακα-συμβουλι/).

Και επειδή, μετά από όλα αυτά, το «ψηφίστε μας» φάνταζε υπερβολικά σουρεαλιστικό, άρχισε τα γνωστά πλάγια πηδηματάκια του και… συμμορφώθηκε στη διακήρυξη του 2014, στην οποία φαγώθηκαν όλα αυτά τα περί αστικού κράτους και ρόλου των ΥΣ, κατέβηκε ο πήχης της κριτικής στο… θεσμικό-νομικό πλαίσιο των ΥΣ και παρουσιάστηκε ο στόχος της ανατροπής των αντιλαϊκών νόμων με πάλη «μέσα (!) κι έξω από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια» (https://pameekpira.files.wordpress.com/2014/10/diakiriksi_ys2014.pdf).

Σε αντίστοιχο μοτίβο κινείται και η φετινή διακήρυξη του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών, μια διακήρυξη αρκετά απολίτικη και αποϊδεολογικοποιημένη (edupame.gr/content/Εκλογές-για-τα-Υπηρεσιακά-Συμβούλια-2016) όπου επαναλαμβάνονται τα περί θεσμικού πλαισίου και βασικό επιχείρημα κριτικής επανέρχεται ότι «πλειοψηφία στα Υπηρεσιακά Συμβούλια έχει η εκάστοτε κυβέρνηση, αφού τα 3 από τα 5 μέλη είναι διορισμένα». Όσο μας αφορά, εκτιμάμε πως, όταν το επιχείρημα αυτό μένει μόνο του και ορφανό, γεννάει την (ακόμα πιο επικίνδυνη) αντίληψη ότι η λειτουργία και ο σκοπός των ΥΣ καθορίζεται από το συσχετισμό και όχι από το ρόλο τους. Δεν ξέρουμε αν το ΠΑΜΕ προετοιμάζει το έδαφος να επαναφέρει το παλιό του αίτημα για αλλαγή της αναλογίας αιρετών – διορισμένων στα ΥΣ (από 2:3 σε 3:2), αίτημα άλλωστε που έχουν και οι ΣΥΝΕΚ. Το σίγουρο είναι ότι το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών θυμίζει Παρεμβάσεις Πρωτοβάθμιας στον πονηρό τρόπο που αποφεύγει το σοβαρό ζήτημα της φύσης των οργάνων αυτών και του ρόλου που έχουν.

Για μας τα πράγματα είναι απλά:

1.       Η συγκρότηση θεσμών συνδιοίκησης-συνδιαχείρισης αποτέλεσε μια ευρύτερη επιλογή της αστικής τάξης που απέβλεπε στην εμπέδωση της ταξικής «ειρήνης», (δηλ. της συνδιαλλαγής με το σύστημα και του αφοπλισμού του διεκδικητικού κινήματος των εργαζομένων) μέσα από τη διαμόρφωση θεσμών και μηχανισμών που θα λειτουργούσαν ως χώρος ανάπτυξης μιας εργατικής αριστοκρατίας.

2.       Η αντίληψη που κυριάρχησε στην Αριστερά ύστερα από μία μεγάλη ιστορική πορεία οπισθοδρόμησης είναι ότι αποδέχτηκε τη δυνατότητα συμφιλίωσης των ταξικών αντιθέσεων μέσω του κράτους ή αντιμετώπιζε το κράτος σαν πεδίο ταξικής πάλης, σαν πεδίο δηλαδή που μπορεί να αλωθεί από τα μέσα και να κυριαρχηθεί βαθμιαία από τις λαϊκές δυνάμεις!

3.       Πάνω σε αυτή την πλατφόρμα άνθισε το παιχνίδι των μικροεξυπηρετήσεων και των μικροεκβιασμών από τους «συνδικαλιστές» - αιρετούς στα όργανα αυτά. Σε μεγάλο κομμάτι των εκπαιδευτικών, η απεύθυνση στο σωματείο αντικαταστάθηκε από την απεύθυνση στον αιρετό. Ενισχύοντας ακόμα παραπέρα τη σύγχυση και την απαξίωση της έννοιας του συνδικαλισμού και της συλλογικής πάλης.

4.       Δεν συμμετέχουμε χωρίς κριτήρια σε όλες τις εκλογές. Η ΑΠΟΧΗ από αυτές τις εκλογές προκύπτει από τις απαντήσεις που δίνουμε στα ερωτήματα «Τι καταγράφω; Σε ποια διαδικασία, για ποιο σκοπό;». Ο παραλληλισμός με τις βουλευτικές εκλογές είναι εντελώς άτοπος. Η παρουσία στη Βουλή από μόνη της δεν σημαίνει συναπόφαση ούτε συνδιαχείριση. Αντίθετα, οι αιρετοί εφαρμόζουν αποτελεσματικά την κυβερνητική πολιτική, συζητάνε και συναποφασίζουν σε ΚΡΑΤΙΚΟ όργανο και –αν είναι έντιμοι άνθρωποι- εφαρμόζουν με «δικαιοσύνη» την… αδικία.

5.       Λύσεις στα προβλήματα των εκπαιδευτικών, διέξοδος από τη βαρβαρότητα που σκεπάζει τη ζωή μας δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στα όρια του καθεστώτος, του κράτους και των “θεσμών” του  που την υλοποιούν.  Δεν υπήρξε ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ.

Όποιος έχει τη λογική ότι αυτό το σύστημα και αυτή η αντιλαϊκή πολιτική δεν εξανθρωπίζονται, όποιος έχει τη λογική ότι το κίνημα είναι κάτι διαφορετικό και αντίπαλο από έναν βραχίονα «διόρθωσης» των πολιτικών των κυβερνήσεων, σε συνεργασία μαζί τους, όποιος αντιλαμβάνεται ότι η αντιλαϊκή καταιγίδα των τελευταίων χρόνων έχει περάσει επειδή ακριβώς έχει ξεδοντιαστεί το πραγματικό κίνημα και έχει αντικατασταθεί από σωματεία παροχής συμβουλών διόρθωσης της κυβερνητικής πολιτικής, όποιος τοποθετεί τον εαυτό του ΕΞΩ από το πλαίσιο αποδοχής και διόρθωσης του συστήματος και «δίκαιης» εφαρμογής της πολιτικής του, ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΥΤΕΣ. Απέχουμε, λοιπόν, από τις εκλογές αυτές γιατί διαφωνούμε με τον κυβερνητισμό και τη συνδιαχείριση. Γιατί η συμμετοχή μας για να εκλέξουμε «αιρετό» στις μικρές εκπαιδευτικές «κυβερνήσεις» που εφαρμόζουν την αντιλαϊκή πολιτική μόνο σύγχυση και τσάκισμα συνειδήσεων φέρνει.

Η μοναξιά που έχει η θέση μας για το ζήτημα αυτό δεν είναι, ευτυχώς, απόλυτη. Εκτός από τις Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών (σχετικές ανακοινώσεις στο agkinekp.blogspot.gr/search/label/ΥΠ. ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ), ανακοινώσεις αντίστοιχης λογικής έβγαλαν η Πορεία Αριστερή Εκπαιδευτικών (https://antigeitonies.blogspot.gr/2016/10/blog-post_55.html), οι "Αναπληρωτές Εκπαιδευτικοί Ειδικοτήτων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης" (https://antigeitonies.blogspot.gr/2016/10/211.html) καθώς και η Ανεξάρτητη Ριζοσπαστική Κίνηση Εκπαιδευτικών Πάτρας (https://www.alfavita.gr/arthron/anakoinoseis/anexartiti-rizospastiki-kinisi-ekpaideytikon-patras-apohi-apo-tis-kratikes).

Προλεταριακή Σημαία