Ο Γρηγόρης μας άφησε. Αυτή τη φορά για το πιο μακρινό ταξίδι. Του άρεσαν τα ταξίδια μου έλεγε...
Φίλε και σύντροφε Γρηγόρη, καλοτάξιδος.
Πρωτογνώρισα τον Γρηγόρη Κωνσταντόπουλο στον Καναδά, στο Τορόντο, Αύγουστο του 1972, μαζί με μια ομάδα μεταναστών, όλοι τους λεβέντες.
Έβγαζαν μια εφημερίδα, την «ΣΥΝΕΠΗ ΠΑΛΗ» και είχαν αναπτύξει μια πλούσια αγωνιστική δράση ενάντια στη Χούντα. Γνώριζαν τις θέσεις της «Αναγέννησης» και της ΟΜΛΕ και ήμουν καλεσμένος τους, προκειμένου να συζητήσουμε την ένταξή τους στο ΑΜΕΕ.
Ο Γρηγόρης ξεχώριζε, γιατί ήταν ο πιο δραστήριος και ο πιο ανήσυχος. Θυμάμαι τις αμέτρητες συνεδριάσεις, τις συζητήσεις μας στο χώρο της δουλειάς του και στα πάρκα. Όταν επέστρεψα στην Ευρώπη, μου έστελνε γράμματα ενημερωτικά της πάλης τους εκεί.
Ξαναβρεθήκαμε, μετά τη Χούντα, στην Αθήνα, στις γραμμές του ΚΚΕ (μ-λ).
Θαύμαζα πάντα την αγωνιστική του στάση, την πίστη στις ιδέες του και τη συνεπή αφοσίωση στο καθήκον.
Θα τον θυμάμαι με ιδιαίτερη εκτίμηση για την αγωνιστική του πορεία.
Από το περιοδικό Βίδα:
Οι σύντροφοι από το περιοδικό «Βίδα» εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οργάνωση του Γρηγόρη Κωνσταντόπουλου ΚΚΕ(μ-λ), στη νεολαία της, τους συντρόφους του και τους οικείους του. Μια μεγάλη απώλεια για το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, που αφήνει όμως πίσω της σημαντική παρακαταθήκη.
Πρέπει να διδασκόμαστε από τέτοιας στόφας ανυποχώρητους αγωνιστές και να παίρνουμε παράδειγμα από το αλύγιστο πείσμα τους. Είναι φωτεινά παραδείγματα, όπως ο σύντροφός σας Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος, που, στα δύσκολα χρόνια της στασιμότητας και της υποχώρησης, δεν έπαψε να αγωνίζεται για τη νίκη της εργατικής τάξης, για τον Κομμουνισμό.
Δημοεσιεύτηκαν στη Προλεταριακή Σημαία που κυκλοφορεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου