Την Παρασκευή 27/1 καλέστηκε συνέλευση του Ενιαίου Συλλόγου Φοιτητών Ξάνθης με θέμα τις διώξεις απέναντι σε 9 συμφοιτητές μας και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.Η προσπάθεια αυτή ήταν ιδιαίτερα σημαντική, και παρά το γεγονός ότι συνέλευση δεν έγινε, μπορούμε να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα για το προχώρημα του αγώνα μας. Θετικό το γεγονός ότι όσοι συνάδελφοι ήρθαν σε αυτή (πάνω από 150 άτομα), μείνανε σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της ανοιχτής συζήτησης, παρά τις πολλαπλές πιέσεις λόγω της εξεταστικής. Φάνηκε έτσι, πως το ζήτημα των διώξεων είναι σημαντικό και αφορά τον κόσμο, αφού επιδιώκεται ένα συνολικό χτύπημα στο δικαίωμα στο συνδικαλισμό και τη διεκδίκηση. Οι Αγωνιστικές Κινήσεις όλο το προηγούμενο διάστημα προπαγανδίσαμε τη συνέλευση του Συλλόγου, θεωρώντας ότι μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο συσπείρωσης και δράσης πάνω στο ζήτημα των διώξεων. Έχοντας τη λογική της κοινής δράσης, καλέσαμε δυο μέρες πριν σε ανοιχτό μάζεμα ανέντακτους φοιτητές και αριστερές προοδευτικές δυνάμεις με στόχο την όσο το δυνατόν κοινή έκφραση στη συνέλευση, αλλά και σε επίπεδο κινητοποιήσεων. Κάτι το οποίο δεν ευδοκίμησε, με αποτέλεσμα να έχουμε τις γνωστές προσπάθειες καπελώματος στο ΔΣ της Παρασκευής. Ζητήματα για τα οποία θεωρούμε σκόπιμο να μην μένουν μεταξύ των «μυημένων», αλλά να γίνονται αντικείμενο κριτικής και αυτοκριτικής για κάθε πολιτική δύναμη. Ας δούμε όμως ξεχωριστά τη στάση του καθένα:
ΠΑΣΠ: Φάνηκε εξαρχής η προσπάθειά της να παίξει το γνωστό ύπουλο ρόλο της. Ναι μεν οι μηνύσεις απέναντι σε φοιτητές είναι κάτι «ακραίο», αλλά από την άλλη οι 9 συμφοιτητές ίσως να είναι «ηθικοί αυτουργοί», αφού με τη δράση τους «υπονομεύουν το άσυλο». Λες και το άσυλο είναι κάτι ξεκομμένο από την ανάπτυξη αγώνων και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων. Λογική η παραπάνω στάση, αφού από τις περσινές κινητοποιήσεις ακόμα είχαν ως μόνιμη έγνοια να καπελώσουν την όλη προσπάθεια ως «υπεύθυνη δύναμη» που είναι (για λογαριασμό του συστήματος πάντα). Πρώτοι και καλύτεροι κατέθεσαν τις «προτάσεις» τους στις διάφορες επιτροπές που στήνανε οι καθηγητές για να ελέγξουν τον αγώνα, δρώντας αντιπαραθετικά με τις αποφάσεις των συνελεύσεων που γίνονταν στους ΗΜΜΥ. Η επιλογή τους στο ΔΣ να μην ψηφίσουν υπέρ των διωκόμενων συμφοιτητών μας φανερώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι είναι ενάντια σε οποιονδήποτε αγώνα, σε οποιοδήποτε στοιχειώδες δικαίωμα και συνολικά στο φοιτητικό σώμα και τις ελευθερίες του.
ΠΚΣ-ΜΑΣ: Από πέρσι ακόμα δεν συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των ΗΜΜΥ, υιοθετώντας τη γνωστή της στάση αποχής από όποιον αγώνα δεν μπορεί να ελέγξει με άμεσο τρόπο. Ασκούσε κριτική ότι ο αγώνας έπρεπε να έχει «συνολικά» χαρακτηριστικά, αναιρώντας τις πραγματικές διαθέσεις του κόσμου. Αντιλαμβάνεται την πολιτικοποίηση ως μια διαδικασία από τα πάνω, όπου απλά αρκεί ο κόσμος να ψηφίζει ένα «προωθημένο» πλαίσιο, μη λαμβάνοντας υπόψιν το πραγματικό επίπεδο συγκρότησης και συμμετοχής στην πάλη. Όσον αφορά δε τις διώξεις, κέντραρε (και αυτή) στο ζήτημα του φασισμού, αφού προφανώς και αισθάνεται άβολα να αναγνωρίσει και να υπερασπιστεί μια κίνηση διεκδίκησης όπως η περσινή και κατ' επέκταση ότι οι διώξεις γίνονται ενάντια στις κινητοποιήσεις. Με κάποιες προσθήκες πάνω στο ψήφισμα των ΕΑΑΚ, βγήκε από την υποχρέωση μπροστά στον κόσμο, ενώ μετά από δυο μέρες κάλεσε ΔΣ στο οποίο κατέβασε ψήφισμα εκ νέου για τις ίδιες δράσεις με ολόκληρη τη δική της πολιτική τοποθέτηση αναιρώντας τη διαδικασία της Παρασκευής. Σε επίπεδο δράσεων του Συλλόγου ακόμα αναζητιέται η παρουσία της.
ΜΠΛΟΚΟ: Από τη μια,προκειμένου να πλασαριστεί ως δύναμη με αναφορά στο κίνημα, στηρίζει αυτούσια την πρόταση των ΕΑΑΚ και από την άλλη αντιδρά σε οποιαδήποτε αρνητική αναφορά στη «κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ» στο ψήφισμα. Ως κυβερνητική παράταξη που είναι βέβαια, είναι μια στάση αναμενόμενη. Είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί οποιοδήποτε πολιτικό πλαίσιο ή πρόταση, αρκεί να μη στοχοποιείται η κυβέρνηση που στηρίζει.
ΕΑΑΚ: Όλο το προηγούμενο διάστημα επικέντρωσε στο αντιφασιστικό πλαίσιο, με μια λογική «οι φασίστες διώκουν τους αγωνιστές», κάτι που υποβαθμίζει το γεγονός ότι η κατεύθυνση ποινικοποίησης των αγώνων είναι «κοινή γραμμή» για όλες τις δυνάμεις του συστήματος. Με την τοποθέτησή τους «ξεχνούν» ποια ήταν η βάση συγκρότησης των περσινών κινητοποιήσεων, δηλαδή η καθηγητική αυθαιρεσία που εκφραζόταν κυρίως από τον Παύλο. Τα αντιφασιστικά χαρακτηριστικά ναι μεν υπήρχαν, αλλά δεν γίνεται να αναιρεί κανείς την πραγματικότητα για να τη «χωρέσει» στη δικιά του πολιτική άποψη. Όσον αφορά δε την αντίληψή τους για την κοινή δράση, υπάρχει συστηματική άρνηση από μεριάς τους, κάτι που φάνηκε και στην τελευταία συνέλευση που δεν ήταν πρόθυμοι να συνδιαμορφώσουν ένα ψήφισμα που να καλύπτει πολιτικά το σύνολο των δυνάμεων και του κόσμου που συμμετείχαν στην συζήτηση.
Τέλος, όσον αφορά τις Αγωνιστικές Κινήσεις, θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε από μεριάς μας κάποια πράγματα. Η άποψή μας για κοινή δράση σε συγκεκριμένους στόχους κάθε φορά, είναι άποψη που πηγάζει από την εκτίμησή μας για την κατάσταση του κινήματος, μέσα αλλά και έξω απ΄ το πανεπιστήμιο, και της φάσης που περνά. Τη φάση δηλαδή της αποσυγκρότησης, όπου τα διάφορα συνδικαλιστικά όργανα πάλης του λαού και της νεολαίας, είτε είναι σε αδράνεια, είτε λειτουργούν με όρους «εικονικούς», χωρίς την ενεργό συμμετοχή του κόσμου σε αυτά. Επομένως, και ενώ βρισκόμαστε σε καθεστώς αχαλίνωτης επίθεσης από τη μεριά των δυνάμεων του συστήματος, υπάρχει αναντιστοιχία όσον αφορά τις απαντήσεις που δίνουμε (ή δεν δίνουμε). Η κοινή δράση μπορεί να αποτελέσει εργαλείο ανασυγκρότησης του κινήματος, αφού δίνεται η δυνατότητα να σπάσει η λογική της ανάθεσης και του «τίποτα δεν γίνεται». Βάζοντας συγκεκριμένους στόχους πάλης, αποδεκτούς από όλες τις δυνάμεις και τον κόσμο που συμμετέχει, συγκροτούμαστε σε υποκείμενο αγώνα που μπορεί να αποσπά νίκες και να βελτιώνει την κατάσταση που βιώνουμε. Παράλληλα, δημιουργεί τους όρους εκείνους, πολιτικούς, ιδεολογικούς, οργανωτικούς, ώστε να μπορούμε την επόμενη μέρα να αγωνιζόμαστε από καλύτερες θέσεις.
Με αυτή την αντίληψη κινηθήκαμε μέχρι τώρα και με αυτήν θα κινηθούμε και στο μέλλον, γιατί όπως και στον αγώνα των ΗΜΜΥ, είναι μια αντίληψη και πρακτική που επιβεβαιώνεται από την ίδια την πραγματικότητα. Ξέρουμε πως καμιά άλλη πολιτική δύναμη δεν έχει την ίδια άποψη με μας, κάτι που εκδηλώθηκε ούτως ή άλλως για άλλη μια φορά τις τελευταίες μέρες. Στο ΔΣ της Παρασκευής, καταθέσαμε ένα συνθετικό ψήφισμα-πρόταση πάλης που αντικατόπτριζε την κουβέντα που είχε προηγηθεί και έβαζε ισομερώς τις απόψεις όλων των δυνάμεων. Αυτό απορρίφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από ΕΑΑΚ και ΠΚΣ-ΜΑΣ, που επέμεναν σε ένα ψήφισμα που ουσιαστικά πετούσε «πολιτικά εκτός» τις Αγωνιστικές Κινήσεις, με αστείες δικαιολογίες τύπου «το ψήφισμα πρέπει να είναι μικρό σε έκταση». Παρόλα αυτά και μπροστά στον υπαρκτό εκβιασμό να βγάλει μια απόφαση ο Σύλλογος, στηρίξαμε την πρόταση αυτή έστω και αν δεν μας εκφράζει στην ολότητά της, καθώς και συμμετέχουμε-οργανώνουμε και τις δράσεις που έμπαιναν από αυτή, όταν άλλες δυνάμεις λάμψανε δια της απουσίας τους.
Για εμάς δεν νοείται κοινή δράση με τέτοιους όρους και για ένα ζήτημα που είναι τόσο σοβαρό. Κοινή δράση δεν είναι οι συμμαχίες του καθένα με τον εαυτό του, όπως αρέσκεται το ΜΑΣ να παρουσιάζει ότι κάνει με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, και τους άλλους φορείς που ελέγχει. Κοινή δράση δεν είναι η μη διάθεση συνδιαμόρφωσης, η με όρους «ηγεμονίας» πρακτική στο κίνημα, που εντέλει καταλήγει να είναι μικροηγεμονισμός, όπως κάνουν τα ΕΑΑΚ. Κοινή δράση δεν είναι το «ναι σε όλα», αρκεί να μην στοχοποιήσουμε την κυβέρνηση και την πολιτική της, όπως βλέπουμε από μεριάς ΜΠΛΟΚΟ.
Για εμάς ένα πολύ καλό παράδειγμα κοινής δράσης είναι οι περσινές κινητοποιήσεις στους ΗΜΜΥ. Όχι μόνο η συσπείρωση πολιτικών δυνάμεων πάνω σε συγκεκριμένα αιτήματα, αλλά κυρίως η μαζική και ουσιαστική συμμετοχή δεκάδων συμφοιτητών μας στον αγώνα αυτό, ήταν το καθοριστικό στοιχείο που τάραξε τα νερά της κινηματικής απραξίας.
Αυτό είναι το βασικό ζητούμενο για εμάς και σήμερα. Πως θα οργανωθεί όλος αυτός ο κόσμος που έδειξε ότι θέλει να πάρει θέση πάνω στο ζήτημα των σχεδιαζόμενων διώξεων και της ποινικοποίησης της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης και θα κινηθεί συλλογικά ενάντια στο σύστημα και σους εκφραστές του μέσα στο Πανεπιστήμιο.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 9/2 ΩΡΑ 10:00
6 σχόλια:
Όπως διαβάζω, και με το παρόν κείμενο συμπεραίνω πως όντως ηγεμονεύεστε. Δεν είναι κακό(για το κίνημα) και δυστυχώς είναι άμεσο επακόλουθο της δυσκινητικότητας,της άρνησης και της έλλειψης σχεδίου που διαθέτετε ως πολιτικός χώρος. Δυστυχώς. Υπάρχει έλλειψη ικανότητας να κεντράρετε στο ουσιώδες κάθε φορά και να αντιληφθείτε την ηγεμονία που αναπόφευκτα δέχεστε γι΄αυτό. Είναι λογικό η πολιτική αντίληψη που δεν προτάσει τη διεκδίκηση, τη μαχητικότητα, έχει εμμονή με την τοποθέτηση της (παρά τις εκλήσεις στην ενότητα), τοποθέτηση μάλιστα που στηρίζεται σχεδόν ολόκληση σε τοποθέτηση άλλης δύναμης(της ΕΑΑΚ) τελικά να καταφεύγει σε οπορτουνίστικες κινήσεις. Αδιέξοδο...
Η κριτική χωρίς επιχειρηματολογία και η παράθεση συμπερασμάτων χωρίς να ξεκαθαρίζεται που στηρίζονται για μια δύναμη είναι απλά ή αλλαζονεία ή αποφυγή ουσιαστικής αντιπαράθεσης.
Ο οπορτουνισμός δε βάζει με τίποτα μυαλό... Ο πρώτος ανώνυμος νομίζει τρομάρα του ότι έχει σχέδιο. Ασε φίλε τα είδαμε τα "πολιτικά σας σχέδια". Αν απαξιείς μία, απαξιούμε πενήντα. Μπορείτε να χαρείτε τη χρεοκοπία των "σχεδίων" σας, αλλά μη ζητάτε και τα ρέστα.
Πάνος
Μηπως ομως τοποθετουμαστε επι της τοποθετησεως αλλης δυναμης επειδη στο βαθος αντιλαμβανομαστε οτι ειναι καλο (για το κινημα) το να ηγεμονευομαστε απο την ηγεμονια αλλης δυναμης που εχει οντως σχεδιο και το εχει αποδειξει στην πραξη; Θελω να πω μηπως εχουμε ενα βαθυτερο σχεδιο στα πλαισια του οποιου περιλαμβανεται αρχικα το αντιφατικο σχεδιο των εαακ, αλλα ομως συνεχιζει παραπερα και αποτελει συγχρονως εγγυηση για την πληρη εφαρμογη του σχεδιου αυτου;
Τόσο φοβερό το σχέδιο που έχετε, που την ακριβώς επόμενη μέρα της συνέλευσης, και ενώ είχε "συμφωνηθεί" παρέμβαση στην πλατεία, δεν πάτησε κανείς. Τόσο φοβερό επίσης, που ενώ προπαγανδίζονταν για μέρες (με αφίσα, κείμενο του Συλλόγου)συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 9 την προηγούμενη Πέμπτη, την Τετάρτη τα ΕΑΑΚ την αναίρεσαν με το σκεπτικό ότι θα πάρουν αναβολή ούτως ή άλλως, άρα "δεν έχει νόημα". Για τέτοιο σχέδιο μιλάμε, που γίνεται λάστιχο κάθε φορά ανάλογα με τις διαθέσεις.
Είχαν όντως σχεδιο ("αντικαπιταλιστικό"¨πρόγραμμα του εδώ και τώρα, δηλαδή κυβερνητικό), και το έχουν αποδειξει στην πραξη. Μια... αντιφατική κυβέρνηση κυβερνάει σήμερα τη χώρα με καθόλου αντιφατικά μέτρα. Κι όμως διάφοροι ηγετίσκοι συνεχίζουν να μιλούν για τον ηγεμονισμό τους.
Δημοσίευση σχολίου