Η φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής που οξύνεται παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια, είναι για μας μια πραγματικότητα, η οποία πολλάκις έχει αναλυθεί στο παρελθόν, και (δυστυχώς) επαληθεύεται τα μέγιστα, είτε με τη μορφή -μεταξύ άλλων- της Λεπέν, του Τραμπ, της Χρυσής Αυγής ... και με ακόμα πιο “απτά” παραδείγματα, όπως οι πρόσφατες διώξεις συνδικαλιστών φοιτητών στην Ξάνθη.Για τις δυνάμεις που έχουν αναφορά στο λαϊκό κίνημα, ο αντιφασισμός, δεν είναι ένα είδους “ευκαιριακής ενασχόλησης”, αλλά υποχρέωση, όπως και η προβολή αναλόγων δράσεων στην Ελλάδα και τον κόσμο, που τονώνουν το ηθικό του λαού και της νεολαίας μας και πολιτικοποιούν την δράση της.
Την 1η Φεβρουαρίου, στο πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια (ΗΠΑ), έπειτα από πρόσκληση λέσχης Ρεπουμπλικάνων φοιτητών του ιδρύματος, ήταν προγραμματισμένη ομιλία του γνωστού για τις ρατσιστικές και μισαλλόδοξες απόψεις του (και φανατικού υποστηρικτή του Τραμπ, τον οποίο αποκαλεί με το “κομψό” προσωνύμιο “daddy”) ελληνοβρετανού αρθρογράφου της ακροδεξιάς ιστοσελίδας Breitbart, 33χρονου Μίλο Γιαννόπουλου.
Για την ιστορία, ο Γιαννόπουλος, αν και τάσσεται φανατικά εναντίον του φεμινισμού, του Ισλάμ, των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων -παρότι και ο ίδιος ομοφυλόφιλος- των παχύσαρκων, των φτωχών, αποποιείται τον χαρακτηρισμό “ακροδεξιός” και προτιμά να δηλώνει πως ανήκει στο ρεύμα της “εναλλακτικής δεξιάς” (alt-right) -ένα άλλο σύγχρονο προκάλυμμα του φασισμού θα λέγαμε εμείς.
Για την ημέρα της εκδήλωσης, διάφορες φοιτητικές ενώσεις όρισαν καλέσματα προς τους προοδευτικούς φοιτητές του Πανεπιστημίου, με σκοπό την ακύρωση της ομιλίας. Στα καλέσματα αυτά ανταποκρίθηκαν εκατοντάδες απ' αυτούς για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους με την ομιλία, η οποία δεν θα 'ταν τίποτα παραπάνω παρά ένας οχετός φασιστικής ρητορείας.
Από νωρίς πολλά κορδόνια ένστολων περικύκλωσαν τους συγκεντρωμένους. Ορισμένοι απ' αυτούς, άναψαν φωτιές και άλλοι έστησαν οδοφράγματα.
Τελικά, υπό την πίεση των μαχητικών διαδηλωτών, η Διοίκηση του Πανεπιστημίου, αναγκάστηκε να ανακοινώσει την ακύρωση της ομιλίας του Γιαννόπουλου!
Εμείς, παρά την αντίθεση μας στην προσωποκεντρική κατεύθυνση τέτοιων πρωτοβουλιών (επειδή, ο Γιαννόπουλος δεν είναι παρά ένα γρανάζι του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, το οποίο χρησιμοποιεί την “εφεδρεία” του φασισμού απέναντι στους λαούς όταν ψάχνει για γρήγορες λύσεις), χαιρετίζουμε τους φοιτητές του Μπέρκλεϊ που στάθηκαν ανάχωμα στη διείσδυση των ρατσιστικών απόψεων στα αμφιθέατρα τους και υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα των φοιτητών στην οργάνωση τους απέναντι στις φασιστικές προκλήσεις. Επίσης, θεωρούμε πως τέτοιες “μικρές” νίκες απέναντι στην πολιτική του συστήματος, όπως η ακύρωση της ομιλίας του Γιαννόπουλου, δείχνουν πως παρά τη γενικότερη αποσυγκρότηση του ευρύτερου προοδευτικού-λαϊκού κινήματος (και ιδιαίτερα όταν μιλάμε για μια χώρα όπως η ΗΠΑ), η γραμμή της αντίστασης απέναντι στο σύστημα, μπορεί να δώσει προοπτική και νίκες στη νεολαία, το λαό, και να δημιουργήσει προϋποθέσεις και συσχετισμούς για πιο μαζικούς αγώνες στο μέλλον.
Το θέμα όμως δεν τελείωσε στην ακύρωση της εκδήλωσης και η απάντηση του συστήματος ήταν άμεση.
Ο ίδιος ο Τραμπ, με δημοσίευσή του στο Twitter, απείλησε το Πανεπιστήμιο του Μπέρκλεϊ, με κόψιμο των Ομοσπονδιακών κονδυλίων ως τιμωρία για για την “περιστολή της ελευθερίας του λόγου” και την “άσκηση βίας σε βάρος ανθρώπων με διαφορετική άποψη”.
Για μας, εδώ προκύπτουν δύο σημαντικά ζητήματα.
Το πρώτο, εδράζεται στο ερώτημα πόσο “δημοκρατικό” είναι στη χώρα της ελευθερίας(sic) να τιμωρείται το δημοκρατικό (και συνταγματικά κατοχυρωμένο στο αστικό σύστημα) δικαίωμα μιας μερίδας πολιτών να διαδηλώνουν την αντίθεσή τους σε ένα γεγονός, όπως λ.χ. μια πολιτική εκδήλωση, και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την ομιλία ενός φασίστα. Και στην τελική, πόσο “αντισυστημικός” είναι αυτός ο φασίστας Γιαννόπουλος, όταν το σύστημα βγαίνει, δια στόματος του άλλου “αντισυστημικού” Τραμπ, να “σφίξει τα λουριά” σε ένα ίδρυμα που ακύρωσε ένα ακόμα κήρυγμα μισαλλοδοξίας -χωρίς όμως να έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο του αστικού πανεπιστημίου-, έχοντας πάντα στο στόχαστρο το δικαίωμα των φοιτητών στην οργάνωση;
Το δεύτερο, αφορά μια πραγματικότητα, που πολλές φορές έχει συζητηθεί στο παρελθόν.
Η όλη “τιμωρία” του Τραμπ, δεν αποτελεί τιποτ' άλλο παρά μια εφαρμογή του δίπτυχου αξιολόγηση των ΑΕΙ (με βάση του όρους που θέτει, φυσικά, το καπιταλιστικό σύστημα) και χρηματοδότησή τους ανάλογα με το πόσο πειθήνια είναι. Είναι προφανές, πως ακόμα και αυτό το (κατ' επίφαση) άσυλο του συστήματος, το περίφημο “ακαδημαϊκό άσυλο”, για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κτλ., είναι άσυλο μόνο για τις απόψεις και τις δράσεις που εξυπηρετούν το ίδιο και την αναπαραγωγή του.
Κλείνοντας, λαός και νεολαία, πρέπει να εμπιστευτούν τις δυνάμεις τους, να δυναμώσουν την πάλη τους σε συλλόγους και σωματεία, στις σχολές και τους χώρους εργασίας, ενάντια σε κάθε είδους φασισμό, ρατσισμό, σοβινισμό και για μια ζωή με δικαιώματα και αξιοπρέπεια, με γνώμονα την ευθεία αναμέτρηση με το σύστημα και τις πολιτικές του! Επειδή, σ' αυτό τον αγώνα για ζωή, το σύστημα θα βρίσκεται πάντα στην απέναντι πλευρά.
Σταύρος Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου