Βγήκε μια έρευνα για τον αντισημιτισμό και παρουσιάστηκε με άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών. Τίτλος του άρθρου: Παίρνουμε... χρυσό στον αντισημιτισμό. Εκεί θα δείτε και ποιοι την πραγματοποίησαν και με ποιες μεθόδους. Στη έρευνα, όπως παρουσιάζεται στο άρθρο, γίνεται ένα ανακάτεμα και παρά τη προσπάθεια να κρυφτούν απόψεις φιλοϊσραηλινές πίσω από το κάλυμα της καταδίκης του αντισημιτισμού τα πράγματα γίνονται ολοφάνερα όταν ταυτίζονται οι απόψεις και οι πρακτικές των φασιστών της πολιτικής ζωής του τόπου και της Εκκλησίας, όπως και απόψεις συνομωσιολογίας που κυκλοφορούν αιώνες τώρα κατά των Εβραίων, με τις απόψεις της Αριστεράς και, κατά πως φαίνεται από την ίδια την έρευνα, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας, για το Ισραήλ, για το ρόλο του και για τη πάνω από 70 χρόνια κατοχή και γενοκτονία που εφαρμόζει κατά του Παλαιστινιακού λαού.
Εδώ και αρκετές δεκαετίες γίνεται μια προσπάθεια από το ίδιο το Ισραήλ να ταυτιστούν οι απανταχού Εβραίοι με αυτό. Αρκετά χρόνια, δεκαετίες, πριν υπήρχαν ομαδοποιήσεις εβραϊκές, αλλά και συναγωγές στην Ευρώπη, οι οποίες ανοιχτά καταδίκαζαν το Ισραήλ, αντιδρούσαν με τη ταύτισή τους μαζί του, το κατηγορούσαν πως εκμεταλλεύεται το εβραϊκό Ολοκαύτωμα για να κάνει τα ίδια στη Παλαιστίνη. Υπήρχαν και αριστερές συλλογικότητες που το χαρακτήριζαν ως δημιούργημα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και μαντρόσκυλό του. Όλοι αυτοί αρνήθηκαν τη μετάβαση στη ...γη της επαγγελίας. Είχαν μπει στο στόχαστρο των ισραηλινών, ευρωπαϊκών και αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών και, με τις γνωστές μεθόδους πειθούς που χρησιμοποιούν αυτές οι υπηρεσίες, με τα χρόνια οι αντιδρώντες στη ταύτισή τους με το Ισραήλ Εβραίοι, οι οργανώσεις τους, οι συλλογικότητές τους, οι συναγωγές, περιορίστηκαν έως και εξαφανίστηκαν, ελέγχθηκαν σε απόλυτο σχεδόν βαθμό.
Κατά την έρευνα λοιπόν είναι κακό να κριτικάρει κανείς το Ισραήλ ότι εκμεταλλεύεται το Ολοκαύτωμα, είναι κακό να ταυτίζει κανείς αυτά που περνά ο Παλαιστινιακός λαός με αυτά που περνούσαν οι Εβραίοι, όπως και όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί ανεξάρτητα από χρώμα, θρησκεία και ιδεολογία, επί ναζί. Είναι αρνητικό που το σχεδόν 65% του λαού μας πιστεύει ότι το Ισραήλ συμπεριφέρεται στους Παλαιστινίους όπως συμπεριφέρθηκαν οι ναζί στους Εβραίους. Οπότε κατ' επέκταση θεωρείται αντισημιτισμός όταν κανείς αντιδρά, διαδηλώνει, εκφράζει την αλληλεγγύη του στο Παλαιστινιακό λαό, καταγγέλει το Ισραήλ ως φονιά, φασιστικό κράτος όργανο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
Είναι τόσο κακά και αρνητικά όλα αυτά όσο και οι ρατσιστικές αντισημιτικές απόψεις των φασιστών (αν κάτι σας θυμίζει αυτό το ανακάτεμα καλά κάνει και σας το θυμίζει!). Και να σημειώσουμε εδώ ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καμιά, σχεδόν, ευθύνη για τον αντισημιτισμό!!! Προφανώς όσο δεν έχει ευθύνη αυτή και οι ιμπεριαλιστές που τη κουμαντάρουν για κανενός είδους ρατσισμό, για την ανάδειξη των ακροδεξιών και των φασιστών στα πλαίσιά της ως πρωταγωνιστών της πολιτικής ζωής όπως και για πολλά άλλα σαν τις σφαγές λαών σε Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, τους πνιγμούς χιλιάδων προσφύγων στα νερά της Μεσογείου και του Αιγαίου. Ούτε για τις άθλιες συνθήκες που ζουν οι πρόσφυγες στη συντριπτική τους πλειοψηφία, όπως και οι ίδιοι οι λαοί των χωρών της που το ίδιο το σύστημα τους ωθεί, όσους ωθεί, σε ρατσιστικές πρακτικές. Και κατά των Εβραίων, αλλά όχι μόνο αυτών.
Για να γυρίσουμε λοιπόν στο θέμα μας σε μια χώρα όπου ο λαός της έχει δείξει με κάθε τρόπο την αλληλεγγύη του στους Παλαιστίνιους και σε όλους τους αράβικους λαούς, που έχει διαδηλώσει την αλληλεγγύη του και την καταδίκη του κατά του φασιστικού κράτους του Ισραήλ και των δημιουργών του ιμπεριαλιστών, και που τώρα αυτός ο λαός καλείται να αποδεχθεί τη συνεργασία της ελληνικής αστικής τάξης με το Ισραήλ σε όλα τα επίπεδα, τέτοιες έρευνες και τέτοια δημοσιεύματα, είναι δεν είναι τυχαία -που δεν πιστεύουμε στη τύχη- έρχονται να εξυπηρετήσουν αυτή τη πολιτική μια χαρά!
Αυτού του είδους οι "έρευνες" έχουν προφανή σκοπό να βρουν τις «αποδείξεις» που έχουν ανάγκη η ελληνική αστική τάξη και οι κυβερνήσεις της για να τεκμηριώσουν τη δήθεν ακροδεξιά προέλευση του κινήματος αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό. Ως εκ τούτου να ακυρώσουν κάθε αλληλεγγύη και κυρίως να μετατρέψουν τους θύτες (σιωνιστές) σε θύματα. Να ταυτίσουν τον ισραηλινό λαό και όλους τους Εβραίους με τους σιωνιστές χασάπηδες και να θέσουν εκβιαστικά διλήμματα στο κίνημα συμπαράστασης, του τύπου «όποιος καταγγέλλει το Ισραήλ είναι ακροδεξιός και αντισημίτης». Η άλλη πλευρά του νομίσματος που ταυτίζει τους Άραβες και όλους τους μουσουλμάνους με την Αλ Κάιντα, με το Ισλαμικό Κράτος και την απανταχού τρομοκρατία.
Κάποιοι ίσως αναρωτηθούν γιατί δίνουμε σημασία σε μια τέτοια έρευνα και σε ένα τέτοιο δημοσίευμα. Μήπως δίνουμε δυσανάλογο έδαφος σε όλους αυτούς και μήπως και εμείς «τσιμπάμε» και συμμετέχουμε σε μία συζήτηση -ή και την ανοίγουμε- που στόχο έχει τελικά τον αποπροσανατολισμό του κινήματος αλληλεγγύης; Σε άλλες εποχές ίσως αυτές οι απόψεις δεν θα άξιζαν να απαντηθούν (αν και δεν είναι έτσι) γιατί οι φορείς τους είχαν αναγκαστεί χάρη στη μεγάλη ανάπτυξη των εργατικών και λαϊκών κινημάτων, του κομμουνιστικού κινήματος, να περιορισθούν. Δεν χάθηκαν, δεν εξαφανίστηκαν όμως.
Πρέπει λοιπόν να δοθούν απαντήσεις σε όλα τα ζητήματα που ανοίγουν διάφοροι «ευαίσθητοι», δήθεν αντιρατσιστές, με σκοπό να χτυπήσουν το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα με την «πολιτική ορθότητα» και να επιβάλουν σιγή απέναντι στις ιμπεριαλιστικές θηριωδίες. Γιατί συμβαίνει «εντελώς τυχαία» να είναι πολιτικά οι ίδιοι που στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας ήθελαν να στρέψουμε το βλέμμα μας στον «χασάπη Μιλόσεβιτς», είναι οι ίδιοι που στον πόλεμο και στην κατοχή του Ιράκ αναζητούσαν τα «εγκλήματα του Σαντάμ Χουσεΐν», στη Συρία του Άσαντ, στη Β. Κορέα του Κιμ και πάει λέγοντας. Είναι οι ίδιοι που δικαιολογούν γιατί δεν είναι «πολιτικά ορθό» να καταγγέλλεις τους Αμερικάνους σαν φονιάδες των λαών, γιατί πίσω από αυτό το σύνθημα κρύβεται ρατσιστικός αντιαμερικανισμός, στην περίπτωση του Ισραήλ αντισημιτισμός και αντιευρωπαϊσμός (άλλη ταύτιση με την ακροδεξιά και αυτή!) στη περίπτωση της Ε.Ε..
Δυστυχώς υπάρχει ανάγκη απάντησης και για έναν ακόμη λόγο. Τέτοιες ή παρόμοιες απόψεις αντιμετωπίζουμε και μέσα στο πλαίσιο του κινήματος, της Αριστεράς και της Αναρχίας, που θέλοντας να κάνουν «αντιπολίτευση» στην αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνσή του τη κατατάσσουν στην αστική και ενσωματωμένη πλευρά ενώ αυτοί προβάλλουν τον «καθαρό ταξικό λόγο» ή τον «καθαρό αντικρατικό λόγο» που δεν ενσωματώνεται σε «κατευθύνσεις αστικής προέλευσης», όπως θεωρούν τον αντιιμπεριαλιμό, αλλά αφήνουν τελικά στο απυρόβλητο τους ιμπεριαλιστές και καταλήγουν για παράδειγμα το προσφυγικό να το θεωρούν ως ζήτημα "ελεύθερης μετακίνησης" σχεδόν αποκλειστικά ή να μη θεωρούν και τόσο απαραίτητη τη δημιουργία αντιιμπεριαλιστικού αντιπολεμικού κινήματος!
Κι όμως! Τις πραγματικές απαντήσεις μπορεί να δώσει μόνο το ξεδίπλωμα του μαζικού κινήματος αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την αντίστασή του, η καταγγελία των σιωνιστών χασάπηδων και των ιμπεριαλιστών που τους στηρίζουν, η καταγγελία της πολιτικής των «ίσων αποστάσεων» που ισοδυναμεί με πλήρη κάλυψη των εγκλημάτων του Ισραήλ, η αποκάλυψη των αντιδραστικών επιλογών της ντόπιας αστικής τάξης και της κυβέρνησης, που όχι μόνο έχουν πλήρη συνεργασία με το ισραηλινό κράτος αλλά υποταγμένοι στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς προχωρούν σε ακόμη μεγαλύτερη εμβάθυνση της συνεργασίας τους με το Ισραήλ -του βασικότερου ανταγωνιστή της Τουρκίας, αλλά και των "δικών μας" αστών, στην Ανατολική Μεσόγειο- και πάντα στα όρια που επιτρέπουν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, σε όλα τα επίπεδα. Δημιουργώντας επιπρόσθετους κινδύνους για το λαό μας.
Υ.Γ.: Κάποτε στα ράφια μου και στα συρτάρια μου είχα κάποιες μπροσούρες και δημοσιεύματα που θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν -μιας και με το πέρασμα του χρόνου ξεχάστηκαν και από πολλούς αμφισβητούνται- αυτά που γράφω στην αρχή του κειμένου για τις αντιδράσεις προοδευτικών, αριστερών, κομμουνιστών ή ακόμη και σκέτα ανθρωπιστών ευρωπαίων Εβραίων, ατόμων και συλλογικοτήτων. Ανάμεσά τους είχα και μια συνέντευξη ενός Γάλλου Ραβίνου του οποίου η συναγωγή σχεδόν ολοκηρωτικά είχε ταχθεί ενάντια στο Ισραήλ, δεν δεχόταν τη ταύτιση με αυτό, εκφράζαν την αλληλεγγύη τους στους Παλαιστίνιους. Με το δικό τους θρησκευτικό - ανθρωπιστικό τρόπο πάντα. Η συναγωγή αυτή κάηκε και διαλύθηκε, μυστηριωδώς και πάντως όχι από ...άραβες εξτρεμιστές, ο Ραβίνος κυνηγήθηκε. Η συνέντευξη δόθηκε σε ελληνική εφημερίδα κάπου στις αρχές τις δεκαετίας του '80. Δυστυχώς όλα αυτά, μαζί και με άλλα, τα έχασα εδώ και πολλά χρόνια.
Δημήτρης Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου