Κύπρος: Κοινός Αγώνας - Κοινή Οργάνωση

Πλησιάζουμε τα 100 χρόνια από την επέτειο της μεγάλης Οκτωβριανής επανάστασης, της επανάστασης που ενέπνευσε τα κομμουνιστικά εργατικά κινήματα σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Κατά την 100η επέτειο της μεγάλης Οκτωβριανής επανάστασης, κατά την περίοδο των νέων επαναστάσεων, πορευόμαστε για την κόκκινη Πρωτομαγιά.

Εδώ ξυπνούν και αναμνήσεις από τους αγώνες, τις θυσίες, του κομμουνιστικού εργατικού κινήματος του τόπου.

Η εργατική τάξη της Κύπρου, αν και αντιμέτωπη με την σκληρή αποικιοκρατία των Άγγλων, τον αντιδραστικό ρόλο της εκκλησίας, τη βάναυση και καταπιεστική στάση των τοκογλύφων και των μεγαλοτσιφλικάδων, κατάφερε να ορθώσει ανάστημα και οργανωμένα να αντισταθεί, να διεκδικήσει και να κερδίσει τα δικαιώματα της.

Μέσα από πολύμορφη δράση και αγώνες, οι τ/κ και ε/κ αγωνιστές εργάτες πλάι-πλάι επέδειξαν απαράμιλλο θάρρος, αυταπάρνηση αλλά και αξιοθαύμαστες πράξεις αλληλεγγύης και συντροφικότητας στον άνισο αγώνα με όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις του τόπου.

Τρανταχτή απόδειξη των πιο πάνω είναι οι πολυάριθμες απεργίες και διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος, τις δεκαετίες του ΄20, ΄30, αλλά κυρίως της δεκαετίας του ΄40 με αποκορύφωμα τα ηρωικά γεγονότα των απεργιών του 1948.

Μέσα από όλους αυτούς τους αγώνες λοιπόν, κερδήθηκαν τα δικαιώματα στο οκτάωρο, στις αργίες, στις συλλογικές συμβάσεις, στην ΑΤΑ, τις κοινωνικές ασφαλίσεις, το δικαίωμα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κ.α.

Ο καπιταλισμός στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο βρίσκεται σε αδιέξοδο λόγω της ίδιας του της φύσης, η οποία και εκφράζεται μέσα από τις αλλεπάλληλες δομικές κρίσεις που ολοένα και αντιδραστικοποιείται για να μην απωλέσει την παγκόσμια ηγεμονία του. Η φάση αυτή του συστήματος θέτει τις βάσεις για την άνοδο του φασισμού ως εργαλείου εντός του συστήματος, προκειμένου να εξουδετερωθούν οι οποιεσδήποτε επαναστατικές δυνατότητες. Σε όλο τον κόσμο και στη χώρα μας, οι αντιδραστικές, φασιστικές οργανώσεις ενισχύονται από τα κράτη και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις ενάντια στον αγώνα των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευομένων. Τροφοδοτούνται από την ένταση των κρίσεων, την εντεινόμενη απογοήτευση από τον κοινοβουλευτισμό, την ύπαρξη ευρέων μικροαστικών, μεσαίων στρωμάτων, του εξαθλιωμένου προλεταριάτου και των τμημάτων των εργατών υπό καπιταλιστική επιρροή, καθώς και την απουσία αυτοτελούς ταξικά συνειδητής ηγεσίας του κύριου όγκου της εργατικής τάξης. Όλα τα πιο πάνω έχουν σαν αποτέλεσμα την απώλεια όλων των κεκτημένων και των δικαιωμάτων που κερδήθηκαν με αίμα και θυσίες από τους αγωνιστές/τριες των εργατικών τάξεων και των οργανώσεων τους. Οι συλλογικές συμβάσεις αντικαθίστανται από ατομικά συμβόλαια και «ευέλικτους» όρους εργασίας, το οκτάωρο αποτελεί παρελθόν, οι κοινωνικές ασφαλίσεις καταβάλλονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι ανύπαρκτη, το δικαίωμα στον συνδικαλισμό αποτελεί θέμα που πολλές φορές ορίζουν οι ίδιοι οι εργοδότες, η εθνική ανεξαρτησία των κρατών εξαρτάται από τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών κτλ.

Από τη Λατινική Αμερική στην Ασία, από την Αφρική στην Ευρώπη, καθώς και πιο κοντά μας στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Συρία, την Υεμένη και το Κουρδιστάν, οι μάζες αγωνίζονται με επαναστατική βούληση. Τα εκατομμύρια που αντιτάσσονται στην Τρόικα στους δρόμους της Ελλάδας, που αντιστέκονται με την εξέγερση του «Γκέζι» ενάντια στην θρησκευτική φασιστική καταπίεση στις τουρκικές πόλεις και που αντιτάσσονται στις βαρβαρικές συμμορίες του ISIS με την αντίσταση της Ροζάβα, αλλά και τον αγώνα του συριακού λαού, αυξάνουν τη σημασία και την αναγκαιότητα για ενωμένο επαναστατικό αγώνα των λαών για ένα ανεκμετάλλευτο και δίκαιο σκοπό.

Παίρνουμε θέση, μεταξύ άλλων, στον αγώνα ως αυτοί που δεν σκύβουν το κεφάλι στην Τρόικα στο νότο της χώρας μας και στις πολιτικές της αποικιοκρατικής Τουρκίας στο βορρά!

Αντιμετωπίζουμε τις θρησκευτικές και σοβινιστικές φασιστικές οργανώσεις από τη σκοπιά των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων τάξεων, πέρα από γλωσσικούς, θρησκευτικούς, εθνοτικούς διαχωρισμούς. Προκειμένου να επιτύχουμε τα αιτήματά μας, ο αγώνας για τα δικαιώματα και τα επιτεύγματα πρέπει να είναι συνυφασμένος με τον αγώνα για την επανένωση του λαού μας και της Κύπρου γενικότερα. Αναπτύσσουμε τον κοινό αγώνα μαζί για ένα κοινό μέλλον στο οποίο η καταπίεση και η εκμετάλλευση θα εξαφανιστούν.

Είμαστε αποφασισμένοι να ενωθούμε με όλους τους εργαζόμενους που ζουν στην Κύπρο κάτω από μια κοινή οργάνωση των εργατών. Είμαστε μαζί για νέες επαναστάσεις κατά την 100η επέτειο της Σοσιαλιστικής Οκτωβριανής Επανάστασης, όπου η ανθρωπότητα έχει κάνει ένα σημαντικό βήμα προς τον σοσιαλισμό που θα καταργήσει όλες τις τάξεις!

Ζήτω η κόκκινη Πρωτομαγιά. Η μέρα ενότητας και αγώνα της εργατικής τάξης!

Ζήτω η κόκκινη Πρωτομαγιά. Η παγκόσμια μέρα σύμβολο των αγώνων των λαών!

Ζήτω η κοινή οργάνωση και ο αγώνας όλων των εργατών που ζουν στην Κύπρο!

Ζήτω η κοινή επαναστατική πάλη των λαών!

Ομάδα στάσις

DKB – Devrimci Komünist Birlik

Πηγή: http://stasiscy.com/

Σημείωση: Η αναδημοσίευση γίνεται με σκοπό την αναλυτικότερη ενημέρωση για τα όσα συμβαίνουν στην κυπριακή αριστερά.