«ΑΙΝΙΓΜΑ»

Για ακόμη μία φορά η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έδειξε το βαθιά αντιλαϊκό της πρόσωπο απέναντι σε όποιον αγωνίζεται ενάντια στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Η ιστορία με τα «πρώτα» χημικά απέναντι σε όσους αντιστέκονται έχει ήδη πάνω από έξι μήνες, ενώ φυσικά έχει πολύ περισσότερο και για όσους πάλεψαν και αντιστάθηκαν σε διάφορες πτυχές της πολιτικής των μνημονίων...

Είναι δεδομένο, πως μετά από 3 χρόνια στο τιμόνι της διαχείρισης του συστήματος της εκμετάλλευσης και της εξάρτησης, οι κυβερνητικοί έχουν αποκτήσει εμπειρία και σε ζητήματα που αφορούν την ένταση στην καταστολή των όποιων μικρών ή μεγάλων αντιστάσεων ξεσπούν. Φυσικά, η μέχρι τώρα πορεία αυτής της «πρώτης φορά αριστερής» κυβέρνησης άνοιξε έναν επιπλέον προβληματισμό, καταρχάς στα ξένα και ντόπια κέντρα του ιμπεριαλιστικού - καπιταλιστικού συστήματος, αλλά και στο λαό και τις δυνάμεις που αναφέρονται σε αυτόν.

Θα ήταν ίδιες οι αντιδράσεις του λαϊκού παράγοντα και κατ’ επέκταση θα περνούσαν όλα αυτά τα αντεργατικά μέτρα με τη Νέα Δημοκρατία στο τιμόνι; Υπήρξαν και σκέψεις - απαντήσεις που λέγαν πως (αφαιρετικά) σε τέτοια περίπτωση θα ξεσηκωνόταν και οι πέτρες, ιδιαίτερα ασφαλιστικό, απεργίες κλπ. Αν δηλαδή το παλιό πολιτικό προσωπικό συνέχιζε την επίθεση, η αντίδραση του λαϊκού παράγοντα θα ήταν διαφορετική.

Όσο δύσκολο και αν είναι να γίνονται τέτοιες υποθέσεις, δε θα απέφευγα να πω, πως θα ήταν διαφορετική. Μόνο που δε συνεπάγεται απαραίτητα όλα τα άλλα, έχοντας ως φόντο μία μακρά πορεία από την ήττα του κινήματος και τις συνέπειες της. Συνέπειες που ζούμε σήμερα και φυσικά θα αναμετρηθούμε και θα ξεπεράσουμε αλλά δεν πρέπει να υπερτιμούμε ούτε να υποτιμούμε, αλλά να τις αναγνωρίζουμε, για να οικοδομήσουμε τους όρους ανατροπής τους. Αλλά ας μείνουμε στα μέχρι τώρα δεδομένα χωρίς υποθέσεις - αφαιρέσεις. Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και πριν και μετά την εκλογή συνέβαλε σε τεράστιο βαθμό στο προχώρημα της επίθεσης, στην περεταίρω δεξιά μετατόπιση και στην αποστράτευση μεγάλου αγωνιστικού δυναμικού, καθώς και σε μία σειρά από άλλες συστημικές επιτυχίες. Εδώ, λοιπόν, ταιριάζει ένα μικρό άρθρο του Λένιν για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, που προφανώς αναφέρεται σε άλλη εποχή και άλλες συνθήκες, όμως δεν χάνει την αξία του. Αντιθέτως!!!

ΑΙΝΙΓΜΑ

Σε τι διαφέρει μια συνηθισμένη αστική κυβέρνηση από μία ασυνήθιστη, επαναστατική που δεν θεωρεί τον εαυτό της αστική κυβέρνηση;

Λένε, στα παρακάτω:

Μια συνηθισμένη αστική κυβέρνηση μπορεί να απαγορεύει τις διαδηλώσεις μόνον αφού πάρει υπόψη της το Σύνταγμα και αφού κηρύξει πρώτα το στρατιωτικό νόμο.

Μια όχι συνηθισμένη και σχεδόν σοσιαλιστική κυβέρνηση μπορεί να απαγορεύει τις διαδηλώσεις χωρίς κανένα όρο και επικαλούμενη «γεγονότα», γνωστά μόνο σε αυτήν.

Πράβντα αρ. φύλλου 79, 24(11) Ιούνη 1917

Μ.Λ.