Από τη μικροφωνική που έλεγχαν από κοινού ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεις παρέλασαν δεκάδες στελέχη των δύο παρατάξεων (με την ομπρέλα των σωματείων) επαναλαμβάνοντας τη… γραμμή μερικές δεκάδες φορές για όποιον δεν τη μάθαινε εύκολα.
Προφανής, για κάθε παρόντα εργαζόμενο αλλά και φοιτητή, η απουσία πρότασης κλιμάκωσης και συνέχειας ειδικά από το ΠΑΜΕ. Το οποίο αφού κάλεσε σε… κλιμάκωση μέσω της συμμετοχής σε συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ και τα σωματεία σε… εγρήγορση, θεώρησε ότι έκανε το καθήκον του. Δεν δίστασε να αποφύγει να αρθρώσει όχι μόνο τη λέξη απεργία αλλά ούτε καν τη λέξη συνέλευση.
Από την άλλη, την πρόταση των Παρεμβάσεων που υποτίθεται ότι ήθελε να υπηρετήσει την κλιμάκωση (απεργία ή/και διαδηλώσεις στις 30 Μάρτη), η αλήθεια είναι ότι δεν μπορέσαμε να την κατανοήσουμε. Μια κινητοποίηση την τελευταία μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία για Πάσχα δεν ξέρουμε πώς μπορεί να υπηρετήσει μια λογική κλιμάκωσης. Η προβαλλόμενη αιτιολογία ότι τότε θα περνάνε οι αναπληρωτές από την Αθήνα για να πάνε στα μέρη τους, δεν θεωρούμε πως είναι σοβαρή εκτός αν κανείς θεωρεί ότι οι εκπαιδευτικοί της Αττικής δεν αρκούν για μια ικανοποιητική συγκέντρωση. Πάλι καλά τουλάχιστον που οι επόμενες κινητοποιήσεις (και το πανεκπαιδευτικό της 22 Μάρτη) μεταφέρονται στο κέντρο της πόλης.
Πιο χαρακτηριστική βέβαια η στάση των ΟΛΜΕ, ΔΟΕ που την ώρα της συγκέντρωσης συνδιαλέγονταν με τον υπουργό, αλλά η ΔΟΕ κήρυξε… επανάσταση και αποχώρησε πρώτη. Μαζί αποχώρησαν και οι εκπρόσωποι ΠΑΜΕ και Παρεμβάσεων της ΟΛΜΕ, οι οποίοι αν και μέχρι τότε συμμετείχαν στη σεμνή τελετή της προσπάθειας να πείσουν όλοι μαζί τον υπουργό για το δίκαιο των αιτημάτων των συγκεντρωμένων, όταν αποχώρησαν θυμήθηκαν να καταγγείλουν αυτούς που έμειναν.
Πέρα από τους εντυπωσιασμούς κάποιων ομιλητών (για την «ιστορική στιγμή της κατάληψης του υπουργείου» και για «το εκπαιδευτικό κίνημα που τελευταία μετράει απανωτές νίκες»), η ουσία είχε δύο πλευρές: από τη μία τη διάθεση αρκετού δυναμικού να βρει τρόπους να συνεχίσει τον αγώνα, αλλά και τις δυσκολίες που υπάρχουν.
Στη συνέλευση υπήρχε αμηχανία από τις Παρεμβάσεις, οι οποίες αφού δημιούργησαν το κλίμα όχι της συμβολικής αλλά της πραγματικής κατάληψης του υπουργείου και της μετατροπής του σε κέντρο αγώνα, όταν φάνηκε καθαρά ότι αυτό δεν ήταν εφικτό, ήρθαν αντιμέτωπες με τα αδιέξοδα που οι ίδιες δημιούργησαν. Από την άλλη, το ΠΑΜΕ δεν ήθελε να δεσμευτεί σε τίποτα - όπως ακριβώς στην προηγούμενη συνέλευση.
Οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών αλλά και οι Αγωνιστικές Κινήσεις ΑΕΙ ΤΕΙ παρεμβήκαμε με πανό και προκήρυξη στην συγκέντρωση και με τοποθετήσεις στη συνέλευση. Αντιταχθήκαμε στον πρώτο προτεινόμενο στόχο της συνέλευσης όπως τέθηκε από στελέχη των Παρεμβάσεων, «να ανέβει αντιπροσωπεία στον Γαβρόγλου και να του ζητήσει να κατέβει στη Συνέλευση για να ακούσει τα αιτήματα του κόσμου». Μετά την παρέμβασή μας, αλλά και την παρέμβαση άλλου αγωνιστή, η ιδέα εγκαταλείφτηκε. Θέσαμε το καθήκον της άμεσης διεξαγωγής συνελεύσεων (τις επόμενες μέρες) και νέας συγκέντρωσης και μιας απεργιακής μορφής την επόμενη βδομάδα. Επίσης, την πραγματοποίηση νέας συνέλευσης στο κέντρο της Αθήνας, ως συνέχεια της σημερινής. Υποστηρίξαμε την αντίληψη ότι κάθε καθυστέρηση στον ορισμό επόμενου βήματος λειτουργεί αποκλιμακωτικά και διαλυτικά.
Η συνέλευση αποφάσισε τελικά να στηρίξει τα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια στις 22 Μάρτη και στις 30 Μάρτη να γίνουν κεντρικές συγκεντρώσεις και πορείες.
Ανάμεσα σε άλλα, συνθήματα που φωνάχτηκαν από τους εκπαιδευτικούς των ΑΚΕ και τους φοιτητές των ΑΚ ΑΕΙ-ΤΕΙ ήταν:
- ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ - ΜΟΝΙΜΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ
- ΑΔΙΟΡΙΣΤΙΑ – ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ, ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ
- ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΕΣΑΙΩΝΑ ΤΟΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ
- ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ – ΜΟΝΙΜΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ – ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ
- ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
- ΦΟΙΤΗΤΕΣ – ΜΑΘΗΤΕΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ, ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΜΑΖΙΚΗ
- ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ – στους ΜΙΣΘΟΥΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ, ΘΥΣΙΑ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΒΩΜΟ Της ΚΡΙΣΗΣ
- ΣΤΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΠΑΖΑΡΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ
- ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
- ΣΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ, ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΤΩΡΑ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΕΙ-ΤΕΙ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΕΙ - ΤΕΙ
4 σχόλια:
7 παράγραφοι κριτικής σε ΠΑΜΕ/Παρεμβάσεις και μόλις μία παράγραφος ανταπόκρισης της συγκέντρωσης και της σημασίας της. Εν έτη 2018 και με πέντε μνημόνια στην πλάτη, το επίμονο καταγγελτικό ύφος του τρόπου δράσης των υπολοίπων οργανώσεων του κινήματος δε νομίζω ότι βοηθάει στην ξεπέραση του τέλματος στο οποίο βρίσκεται το κίνημα. Φιλικά...
Red
Ασφαλώς και είναι σεβαστή η κριτική και ασφαλώς μπορεί να έχουμε και λάθος. Η προχτεσινή συγκέντρωση όμως στο υπουργείο είχε τα χαρακτηριστικά που γράφει η ανταπόκριση. Δηλαδή σφραγίστηκε από τον έλεγχο που αναγράφεται.
Μάλιστα, red, αποφύγαμε διάφορες λεπτομέρειες που (εκούσια ή ακούσια) παραπέμπανε σε μια έλλειψη σοβαρότητας ("εδώ υπουργείο, εδώ υπουργείο, σας μιλάνε οι ελεύθεροι αγωνιζόμενοι εκπαιδευτικοί", η απόφαση για κατάληψη που σε δέκα λεπτά έγινε έκκληση στους ομιλητές να μιλάνε σύντομα γιατί θα φύγουν πούλμαν και άλλα πολλά).
Δεν ισχυριζόμαστε ότι εμείς έχουμε τις λύσεις γιατί δεν τις έχουμε. Το κενό, όμως, δεν καλύπτεται ούτε από ηρωικούς φιλολογισμούς ούτε πολύ περισσότερο από προτάσεις που "κλιμακώνουν" μια κινητοποίηση, μέσω συνέχισής της σε παραστάσεις διαμαρτυρίας των ΔΣ. Και ούτε βέβαια από ψεύτικους ενθουσιασμούς και έλλειψη κατανόησης της δύσκολης φάσης του κινήματος.
Ξέρεις, η πολιτική κριτική γίνεται για να εξυπηρετήσει το κίνημα και όχι για να το υπονομεύσει. Εχουμε απανωτά υποστηρίξει (και με πάθος θα έλεγα) και στο χώρο της εκπαίδευσης κινητοποιήσεις τις οποιες εμείς δεν θα τις κάναμε έτσι (υπουργείο, Παρασκευή, συναντήσεις με υπουργούς κλπ). Ποιος άλλος το κάνει αυτό; Αλλοι δεν υποστηρίζουν σοβαρά τις κινητοποιήσεις που οι ίδιοι ψηφίζουν.
Αλλωστε, το δικαίωμα της κριτικής παραμένει. Και νομίζω η αναλογία που γράφεις (7 παράγραφοι έναντι μίας) είναι υπερβολική.
Σε κάθε περίπτωση προσπαθούμε να έχουμε καθαρό μυαλό και οι διαφωνίες μας με άλλους να μην μας κάνουν να χάνουμε το δάσος: την ανάγκη στήριξης των προσπαθειών δημιουργίας εστιών αντίστασης και διεκδίκησης δικαιωμάτων. Μπορεί, βεβαίως να θεωρείς ότι δεν τα καταφέρνουμε πάντα...
Επίσης, φιλικά
Πάνος
Και τώρα που το ξανασκέφτομαι ας το πω και πιο αναλυτικά:
- η πρόταση (των Παρεμβάσεων) στη συνέλευση στο υπουργείο «να ανέβει μια επιτροπή στον Γαβρόγλου για να τον φέρει κάτω και να ακούσει τα αιτήματά μας» έπρεπε να δεχτεί αντιπαράθεση; Το κάναμε άραγε για να «διαχωριστούμε» ή αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο αντιπαράθεσης; Επρεπε να το ανοίξουμε ή όχι;
- αντίστοιχα τις επιλογή μονίμως του υπουργείου ως τόπου συγκέντρωσης (στις οποίες τελικά καλούσαμε!) και του «αιτήματος για συνάντηση με τον υπουργό» έπρεπε να τα ανοίξουμε ή όχι;
- τον επόμενο «μεγάλο στόχο» της πορείας στο Μαξίμου (για να μας δεχτεί ο Τσίπρας, φαντάζομαι) πρέπει να τον κριτικάρουμε ή όχι; Δεν μπορεί να γίνει μια διαδήλωση που στόχο να έχει να βγει στο λαό, πρέπει αναγκαστικά να συναντηθούμε με κάποιον επίσημο;
- την απουσία πρότασης συνελεύσεων και επόμενου βήματος από το ΠΑΜΕ και την άποψη ότι κλιμάκωση είναι οι παραστάσεις διαμαρτυρίας των ΔΣ και η συμμετοχή σε απογευματινά δικά του συλλαλητήρια, πρέπει να τη σχολιάσουμε ή όχι;
Είναι πολλά πολλά ακόμα, τα παραπάνω είναι ενδεικτικά. Αν τα παραπάνω τα κάνουμε πρωτεύοντα και αφήνουμε να εννοηθεί ότι οι κινητοποιήσεις πρέπει να υπονομευθούν, τότε θα είχες δίκιο. Ομως δεν είναι έτσι. Ενότητα στη δράση – πάλη στις απόψεις, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε.
Πάνος
Να κάνω μια ερώτηση;και αυτή και την επόμενη εβδομάδα υπάρχουν κινητοποιήσεις, εκπαιδευτικές..για να κρίνετε αυτόν τον σχεδιασμό όλοι φαντάζονται ότι έχετε στο μυαλό σας κάποιον άλλο..που κλιμακώνει..περισσότερο;..και επίσης,παρεμβάσεις/παμε τα βάζετε στο ίδιο τσουβαλι;
Δημοσίευση σχολίου