Σκοπός της συναυλίας ήταν «να συγκεντρωθούν πόροι που θα διατεθούν ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ στους πληγέντες (χωρίς τη διαμεσολάβηση κρατικών φορέων και μηχανισμών), διαδικασία της οποίας την διαφάνεια θα πιστοποιήσει νομικός», σύμφωνα με την ανακοίνωση που διακινήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τους διοργανωτές.
Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται και ότι διοργανωτές της συναυλίας είναι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου (διοργανωτές εκδηλώσεων και μουσικοί) μαζί με συλλογικότητες, δομές και δράσεις αλληλεγγύης από ολόκληρη την Αττική, χωρίς βέβαια να αναφέρεται συγκεκριμένα κάποιο όνομα ή συλλογικότητα ή έστω κάποιος συντονισμός που φτιάχτηκε γι’ αυτό το σκοπό και αποφάσισε τόσο τον τρόπο και τον χαρακτήρα της διοργάνωσης όσο και τον τρόπο διαχείρισης των εσόδων.
Η ανταπόκριση που έδειξε για άλλη μια φορά ο λαός και η νεολαία, σπεύδοντας να προσφέρουν και από το υστέρημά τους για να συνδράμουν τους πυροπαθείς μόνο συγκίνηση και ελπίδα μπορεί να δώσει για τα γνήσια αντανακλαστικά αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας του λαού μας.
Αντανακλαστικά που παραμένει ουσιαστικό ζήτημα να μπολιαστούν με τα στοιχεία του αγώνα και της διεκδίκησης και να μην μείνουν στα στενά όρια της υλικής αλληλεγγύης(που καθόλου αμελητέα δεν είναι αυτή τη στιγμή φυσικά). Να ξεφύγει από τα όρια της «βοήθειας» και να γίνει κοινός αγώνας των πυροπαθών, των κατοίκων αλλά και όλου του λαού για αποζημιώσεις, πλήρη αποκατάσταση των καταστροφών και λήψη μέτρων προστασίας. Να αποκτήσει πολιτικά χαρακτηριστικά και να καταδείξει ξεκάθαρα τους ενόχους αυτής της δολοφονίας (κυβερνώντες, δημάρχους κλπ) σπάζοντας τη «σιωπή» που προσπαθούν να επιβάλλουν όλοι αυτοί (στη μνήμη των θυμάτων πάντα) μαζί με τα παπαγαλάκια τους. Μια τοποθέτηση που έλειψε πολύ έντονα από τη χθεσινή συναυλία, μιας και οι ελάχιστες τοποθετήσεις που έγιναν από τους μουσικούς αναφέρονταν στα θύματα και γενικά στην αλληλεγγύη. Επίσης καμία αναφορά δεν έγινε από τους διοργανωτές ούτε στη διαδήλωση που είχε γίνει μια μέρα πριν για το θέμα αυτό, αλλά ούτε κάποιο κάλεσμα για μια νέα κινηματική δράση.
Προσπαθώντας να «σπάσει» τη σιωπή και να τοποθετηθεί πολιτικά (μιας και πολιτικά ήταν τα αίτια της καταστροφής) η οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ) παρέμβηκε στη συναυλία μοιράζοντας εκατοντάδες προκηρύξεις και συζητώντας με αρκετό κόσμο ώστε να βάλει το ζήτημα της οργάνωσης, της αντίστασης στη βαρβαρότητα και της διεκδίκησης του δικαιώματος στη ζωή. Και η ανταπόκριση και οι προβληματισμοί του κόσμου έδειξαν πως υπάρχει χώρος και για κινηματικές πρωτοβουλίες, πέρα από τη συγκέντρωση υλικών και τον «εθελοντισμό».
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΘΕΛΕΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝ ΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ!
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ!
Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τον πόνο, τη φρίκη, την καταστροφή. Ακόμα μετράμε νεκρούς, αγνοούμενους και τραυματίες που υποφέρουν, συμπληρώνοντας τον ατέλειωτο κατάλογο των θυμάτων του πύρινου εφιάλτη. Ακόμα προσπαθεί ο νους να χωρέσει τους κόπους τόσων χρόνων που εξαφανίστηκαν μέσα στις φλόγες, ενώ ξέρει ότι την οδύνη και τη θλίψη για τους αδικοχαμένους θα τις κουβαλάει μια ζωή…
Υπάρχουν ένοχοι!
Είναι το καπιταλιστικό σύστημα της εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της λεηλασίας της φύσης. Οι κυβερνήσεις που το διαχειρίζονται, παλιές και νέες, που τώρα στήνουν ένα άθλιο πολιτικό παιχνίδι αξιοποίησης της τραγωδίας, έτσι ώστε ο καθένας από αυτούς να κερδίσει πόντους για να μπορεί να συνεχίσει να κάθεται στο σβέρκο μας. Όλοι τους, όμως, τόσο η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όσο και τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης που διεκδικούν να «επανέλθουν», είναι συνυπεύθυνοι για το έγκλημα. Μαζί με αυτούς και οι κάθε λογής «τοπικοί άρχοντες», οι «φιλεύσπλαχνοι» επιχειρηματίες και τα ΜΜΕ διαφόρων αποχρώσεων.
Είναι αυτοί που στηρίζουν με κάθε μέσο την κοινωνική-οικονομική λειτουργία, που στο βωμό του γρήγορου και μέγιστου κέρδους, δεν διστάζει να θυσιάζει ανθρώπινες ζωές. Είναι αυτοί που μας έχουν φλομώσει με τα παραμύθια της «ανάπτυξης» και των «επενδύσεων», που κάθε τόσο παράγουν και ένα Μάτι, μια Μάνδρα, έναν Σαρωνικό. Από εκείνους ακούγαμε τόσα χρόνια για τα «καλά της Ε.Ε.», την ίδια στιγμή που η ύπαιθρος ερημωνόταν και οικοδομούνταν αβίωτες και επικίνδυνες τερατουπόλεις, όπως η σύγχρονη Αθήνα. Οι πολιτικές τους, καθ’ υπαγόρευση του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, μας έκαναν τη καθημερινότητα κόλαση και μας ρήμαξαν τα δικαιώματα, αφήνοντας μας την ίδια στιγμή απροστάτευτους απέναντι στις «φυσικές» καταστροφές, δίχως κανένα μέτρο πρόληψης και προστασίας.
Συγκινούμαστε και υποκλινόμαστε με σεβασμό στην ανιδιοτέλεια που για άλλη μια φορά επέδειξαν ο λαός και η νεολαία, σπεύδοντας να προσφέρουν και από το υστέρημά τους για να συνδράμουν τους πυροπαθείς.
Δεν θα τους αφήσουμε όμως και να μας χρησιμοποιήσουν!
Γιατί η διάθεση και η ενεργητικότητά μας θα ξοδευτούν άσκοπα, αν εγκλωβιστούν στα δίκτυα εθελοντισμού που στήνουν κυβέρνηση, αυτοδιοίκηση, επιχειρηματίες και ΜΚΟ, κρατώντας μας ύπουλα και τεχνητά μακριά από τους ανθρώπους που έχουν το πρόβλημα. Θα γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης αυτών που θέλουν να πουλήσουν κοινωνικό προφίλ πάνω στα αποκαΐδια με φιλοδωρήματα, ακόμα και να κάνουν μπίζνες «φιλανθρωπίας», αποκρύβοντας το ότι έχουν και αυτοί τα χέρια τους βουτηγμένα στο αίμα.
Γιατί η λύση δεν είναι να μοιράζουμε μεταξύ μας τη φτώχεια μας, θεωρώντας αυτό που συνέβη σαν «φυσική τάξη πραγμάτων», την ίδια ώρα που οι πραγματικοί υπαίτιοι της καταστροφής θα μένουν στο απυρόβλητο. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο σύστημα, το κράτος του και τις κυβερνήσεις του να απαλλαχθούν από τις ευθύνες τους απέναντι στον κόσμο που θρηνεί και υποφέρει και να πιστέψουμε ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να απαλύνουμε λίγο τον πόνο ορισμένων με την υλική μας βοήθεια, που όσο αναγκαία και αν είναι, δεν απαντάει πραγματικά το πρόβλημα και δεν θα μας σώσει από επόμενες καταστροφές.
Πρέπει να εξοργιζόμαστε όταν ακούμε πολλούς να μας λένε να «σωπάσουμε», να μην ρωτάμε, να μην σκεφτόμαστε για τις αιτίες, να μην μιλάμε πολιτικά, να μην αγωνιζόμαστε, αλλά να μείνουμε στο να τακτοποιούμε ράφια και να κουβαλάμε σακούλες, λες και ήταν της «μοίρας μας γραφτό» αυτό που έγινε. Η λογική του «εθελοντισμού» που μας πλασάρουν εκεί ακριβώς αποσκοπεί: να μας κρύψει από τα μάτια την πραγματική διέξοδο!
Και αυτή βρίσκεται στην οργάνωση, την αντίσταση και τη διεκδίκηση από τους κατοίκους-πυροπαθείς, όλο τον λαό και τη νεολαία, πλήρους αποκατάστασης, αποζημιώσεων και υποδομών προστασίας. Στον δρόμο του αγώνα ενάντια στο σύστημα που καθημερινά μας εκμεταλλεύεται, μας πνίγει, μας καίει και μας τρομοκρατεί. Να σηκώσουμε το χέρι σφιγμένο σε γροθιά, για να μην μας το απλώσουν λες και είμαστε ζητιάνοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου